Ξέρετε εσείς κανέναν που θα ήθελε να του παρακολουθούν το τηλέφωνο ή θα αδιαφορούσε αν ανακάλυπτε κάτι τέτοιο; Εγώ όχι. Αντιθέτως, ξέρω πολλούς που και μόνο στην υποψία ότι έχουν έναν ηλεκτρονικό κοριό στην συσκευή τους, θα ξεσήκωναν τον κόσμο δίχως να υπολογίζουν ούτε πολιτικές φιλίες, ούτε κόστος. Προσωπικά εγώ, δε, θα θεωρούσα πολύ πιο ανήθικο και εγκληματικό να με παρακολουθούν οι φίλοι μου απ’ ό,τι οι εχθροί μου. Και σε αυτούς θα έκανα μεγαλύτερη ζημιά απ’ όση σε κάποιον που ξέρω ότι με θεωρεί αντίπαλό του. Κατά τούτο, όλοι οι κανονικοί άνθρωποι, ανεξαρτήτως ιδεολογικών κατευθύνσεων και πολιτικών προτιμήσεων, είναι πάντα με το μέρος κάποιου που παρακολουθείται. Αρκεί να συμβαίνει, να αποδεικνύεται ότι συμβαίνει.

Το «Documento» δημοσίευσε έναν μακρύ κατάλογο πολιτικών προσώπων, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων που υποστηρίζει ότι παρακολουθούνται ή παρακολουθούνταν με κυβερνητική εντολή. Διαβάζω το δημοσίευμα με προσοχή, διότι το ζήτημα είναι σοβαρό. Είναι θέμα δημοκρατίας. Πλην, δίπλα σε αυτόν τον κατάλογο των τρανταχτών ονομάτων δεν επισυνάπτεται η παραμικρή απόδειξη. Αόριστες πληροφορίες της εφημερίδας που ελήφθησαν από κάποια πηγή που δεν αποκαλύπτεται. Ούτε καν υπονοείται. Εντάξει, υποτίθεται ότι το «γιατί» είναι αυτονόητο, όμως λείπουν το «ποιος», το «πότε», το «πώς». Η πληροφορία ότι οι παρακολουθήσεις έγιναν με το Predator δεν διαφωτίζει το σκηνικό. Κάθε παρακολούθηση τηλεφώνου στις ημέρες μας, υπαρκτή ή υποτιθέμενη, στο Predator αποδίδεται. Αυτό ξέρουν όλοι, αυτό αναφέρουν.

Προσοχή όμως. Διότι σε αυτή τη χώρα, εκτός από κακόβουλα λογισμικά, κυκλοφορούν και κακόβουλα μυαλά. Ενας κατάλογος σαν κι αυτόν του «Documento» φτιάχνεται σε δέκα λεπτά, οι αποδείξεις είναι το θέμα. Οι ενδείξεις έστω. Κάποιες μαρτυρίες τουλάχιστον. Κάποιες υπόνοιες ίσως. Ενας μίτος, βρε αδερφέ, από τον οποίον μπορεί να ξεκινήσει μια έρευνα της προκοπής. Αν τίποτα απ’ αυτά δεν υφίσταται, τότε ο κατάλογος είναι (επί του παρόντος) τζούφιος. Δηλαδή κατασκευασμένος. Πάει να πει προϊόν κακόβουλων εγκεφάλων. Ούτε νοείται να δημοσιεύεται ένας κατάλογος χωρίς περαιτέρω στοιχεία και αντί να φροντίζει αυτός που τον διακινεί να αποδείξει τη γνησιότητα του, να καλείται η κυβέρνηση να αποδείξει ότι δεν ισχύει. Με το συριζαϊκό θέσφατο, μάλιστα, «το τι ισχυρίζεται πλέον ένας ένοχος πρωθυπουργός, μικρή σημασία έχει». Αυτά είναι αστεία πράγματα. Ας φέρουν αποδείξεις και τότε τα ξανασυζητάμε. Αλλιώς έχουμε να κάνουμε με πολύ πιο βρώμικη πολιτική από αυτήν που υποτίθεται ότι κάνουν όσοι φυτεύουν κοριούς σε τηλέφωνα. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News