Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πού τελικά θα τοποθετήσει ο Γιώργος Λάνθιμος τις σκηνές που ήθελε να γυρίσει στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης αλλά το ΚΑΣ απέρριψε την αίτησή του.

Θα έχει επίσης ενδιαφέρον να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει στις σκηνές αυτές, καθώς το υπουργείο Πολιτισμού διευκρίνισε ότι ήθελε να στηρίξει την ταινία και είχαν δεσμευθεί ώρες γυρισμάτων, αλλά αφενός προβληματίστηκε για το κλείσιμο του μνημείου για το κοινό, κάτι που απαιτούσε το γύρισμα, αφετέρου έκρινε το περιεχόμενο των σκηνών ασύμβατο με τους συμβολισμούς που εκπέμπουν τα μνημεία της Ακρόπολης και ειδικά ο Παρθενώνας.

Πληροφορίες για το σενάριο αναφέρουν ότι θα ήταν μια στιγμή καταστροφής, με πτώματα να κείτονται ολούθε στον Ιερό Βράχο. Η υπόθεση, άλλωστε, της ταινίας «Bugonia», ριμέικ μιας νοτιοκορεάτικης κωμωδίας επιστημονικής φαντασίας, περιστρέφεται γύρω από δύο νέους άνδρες που έχουν εμμονή με θεωρίες συνωμοσίας και απαγάγουν την ισχυρή διευθύνουσα σύμβουλο μιας μεγάλης εταιρείας, θεωρώντας την εξωγήινη που θέλει να καταστρέψει τη Γη.

Με άλλα λόγια, η ταινία έχει ένα σουρεαλιστικό και χιουμοριστικό σενάριο που καταλήγει στην απόλυτη πανωλεθρία. Το μνημείο της Ακρόπολης, από την άλλη, θεωρείται σύμβολο της δημιουργίας και της ζωής, και αυτό για το ΚΑΣ αποτελεί κριτήριο σε κάθε απόφαση που παίρνει για τη διάθεσή του. Αν κάτι δεν ταιριάζει με το μήνυμα που θέλουμε, ως χώρα, να περνάει η Ακρόπολη παραέξω, δεν έχει πρόσβαση σε αυτήν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ταίριαζε η νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου και το σκληρό, είναι αλήθεια, περιεχόμενο της σκηνής που ήθελε να γυρίσει εκεί.

Ασφαλώς δημιουργούνται προβληματισμοί για τα κριτήρια που ισχύουν και οδηγούν σε αποδοχή ή απόρριψη ενός αιτήματος που θέλει την Ακρόπολη ως σκηνικό φόντο. Ενας από αυτούς τους προβληματισμούς βλέπει μια σοβαροφάνεια και μια έλλειψη προοδευτισμού πίσω από την απόρριψη της πρόσβασης στην Ακρόπολη ενός διεθνώς αναγνωρισμένου και βραβευμένου έλληνα σκηνοθέτη, επειδή το weird cinema που κάνει δεν ταιριάζει με τον ιδεατό μανδύα με τον οποίο έχουμε ντύσει το μνημείο.

Οσοι βλέπουν αρνητικά την απόφαση του ΚΑΣ αναρωτιούνται γιατί ο Λάνθιμος δεν μπορεί να ανέβει στον Ιερό Βράχο με την κάμερά του, ενώ σε άλλους, λιγότερο σημαντικούς ίσως, δόθηκε η άδεια. Σου λένε, είμαστε εντάξει με μια χαρωπή κομεντί όπως το «Γάμος α λα ελληνικά» της Νία Βαρντάλος, που έκανε γυρίσματα εκεί, ή με την Τζενιφερ Λόπεζ και με τον οίκο Dior, που φωτογραφήθηκαν με φόντο το μνημείο;

Επίσης, κάποιοι θεωρούν αντιφατική έως και υποκριτική τη στάση της χώρας απέναντι στον Λάνθιμο. Από τη μια τον εκθειάζουμε και τον στέφουμε με δάφνες για την πορεία του στο παγκόσμιο θέαμα και όσα έχει καταφέρει, από την άλλη μας χαλάει να του επιτρέψουμε να πατήσει με την κάμερά του στην Ακρόπολη – το ρεζουμέ αρκετών σχολίων που ακολούθησαν την απορριπτική στάση του ΚΑΣ.

Βέβαια, αν του επέτρεπαν την πρόσβαση τελικά και βλέπαμε μια σκηνή δυστοπίας στην Ακρόπολη, θα βρίσκονταν άλλοι τόσοι να πούνε ότι του κάναμε χάρη που τον αφήσαμε να δείξει ένα τέτοιο θέαμα επάνω στο μνημείο.

Η αλήθεια είναι ότι η Ακρόπολη αποτελεί πόλο έλξης για κάθε καλλιτέχνη, όποια κι αν είναι η τέχνη του. Ο κινηματογράφος ειδικά, ανέκαθεν διεκδικούσε μια θέση εκεί πάνω. Κάποιοι κέρδισαν την πρόσβαση και κάποιοι άλλοι όχι, και είναι απόλυτα λογικό η πρόσβαση να μη δίνεται στον καθένα, αλλά να περνάει μέσα από φίλτρα που θέλουν να κρατήσουν ένα τόσο σπουδαίο μνημείο αλώβητο από μια ρηχότητα, ίσως, μια μετριότητα και μια αισθητική που δεν του ταιριάζει, ακόμα κι αν φέρει την υπογραφή του Γιώργου Λάνθιμου.

Υπό αυτή την έννοια καλά έκανε το υπουργείο Πολιτισμού και κράτησε τη γραμμή του, θέλοντας να δείξει συνέπεια στα κριτήρια που έχει θέσει για ένα από τα πλέον φημισμένα παγκοσμίως σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος, τα οποία, είναι αλήθεια, δεν χρειάζονται καμία διαφήμιση. Αντιθέτως, αποτελούν διαφήμιση για όποιον καλλιτέχνη καταφέρει να φέρει την τέχνη του εντός τους.

Το πού και σε ποιον δώσαμε την Ακρόπολη στο παρελθόν μπορεί να δημιουργεί την εντύπωση μιας αβέβαιης τοποθέτησης μας ως χώρα. Μπορεί και να υπήρξαν αστοχίες σε παλαιότερες αποφάσεις, από τις οποίες θα πρέπει να πάρουμε μαθήματα που θα μας βοηθήσουν να οριοθετήσουμε τη στάση μας γι’ αυτό το ανυπέρβλητης πολιτιστικής σημασίας μνημείο, που έχουμε τη χαρά να είναι κομμάτι της χώρας μας, καρδιά του Πολιτισμού μας. Και δεν έχει ανάγκη κανέναν για να λάμψει – το μόνο σίγουρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News