Η Πισπιρίγκου τάισε για μεγάλο χρονικό διάστημα την πείνα της ελληνικής κοινής γνώμης για δάκρυ-αίμα-σπέρμα. Τρία νεκρά παιδάκια από την ίδια τους τη μάνα ήταν αυτά. Πριν από τη Ρούλα, είχε κάνει μεγάλη καριέρα ο Μπάμπης ο πιλότος, με τη δολοφονία της Καρολάιν και του σκύλου τους.

Τώρα, αναδύεται καινούργιος σούπερ σταρ. Ο παιδεραστής, βιαστής και μαστροπός της ανήλικης στον Κολωνό, ο περιβόητος 53χρονος. Ευτυχώς, αυτό το τελευταίο δεν έχει αίμα, αν υποθέσουμε ότι μια κομματιασμένη παιδική ψυχή δεν ματώνει.

Τι διάολο, όμως, είναι αυτό που διεγείρει τον μέσο Ελληνα και τον μετατρέπει σε χρόνιο μανιακό θεατή της φρίκης; Γιατί, άραγε, όταν βρεθούμε μπροστά σε κάποιον που σφάζει ένα κοτόπουλο αποστρέφουμε το βλέμμα, για να μη δούμε, και κλείνουμε τα αυτιά μας, για να μην ακούσουμε, αλλά παλουκωνόμαστε σαν αποχαυνωμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις για να εντρυφήσουμε στις φρικαλέες λεπτομέρειες ενός κατ’ εξακολούθηση παιδικού βιασμού ή μιας γυναικοκτονίας;

Πάντα έτσι ήταν, θα πουν οι γνώστες και οι μελετητές της Ιστορίας. Το Κολοσσαίο γέμιζε ασφυκτικά για τις μονομαχίες μέχρι θανάτου, οι δημόσιες εκτελέσεις και απαγχονισμοί σε πλατείες ήταν το δημοφιλέστερο λαϊκό θέαμα για αιώνες. Η δολοφονία του Αθανασόπουλου από τη γυναίκα του, Φούλα, και την πεθερά του, Αρτεμις Κάστρου, το 1931, έφτασε να καλύπτει το σύνολο της ύλης κάθε φύλλου εφημερίδας της εποχής.

Υπήρξαν μέρες που δεν δημοσιευόταν απολύτως καμία άλλη είδηση. Το έγκλημα του οικογενειοκτόνου και τελευταίου εκτελεσμένου στην Ελλάδα, Βασίλη Λυμπέρη, το 1972, τριπλασίασε την κυκλοφορία όλων των εφημερίδων της εποχής.

Σύμφωνοι, γινόταν πάντα. Αλλά τόση ταύτιση πια; Τέτοια ευφραντική βουτιά στα κατάβαθα μιας φρίκης και μιας αθλιότητας, που λογικά δεν θα επιλέγαμε ποτέ να τη βιώσουμε στην πραγματική μας ζωή; Στο τέλος τέλος, είμαστε πια μια ανοικτή και υπερπληροφορημένη κοινωνία, παράγουμε περισσότερες ειδήσεις, περισσότερες εικόνες και περισσότερες εκπλήξεις από όσες μπορούμε να καταναλώσουμε και να μεταβολίσουμε. Δεν είμαστε κάποιος απομονωμένος περίκλειστος οικισμός που αναζητά με αγωνία ένα συμβάν για να χρωματίσει την ανιαρή ζωή του.

Ο 53χρονος από τον Κολωνό μόλις ξεκίνησε μια μεγάλη τηλεοπτική και διαδικτυακή καριέρα. Πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα και βραδινάδικα ήδη ξεσαλώνουν. Εκατομμύρια θεατές έχουν πάρει θέση, θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές επάλληλων αποκαλύψεων, ψυχολογικο-ψυχιατρικών διερευνήσεων και μέγιστων δημοσιογραφικών επιτυχιών. Το δάκρυ-αίμα-σπέρμα-παιδί-σκυλί, η συνταγή της απόλυτης επιτυχίας και των σαρωτικών κλικαρισμάτων, ανέβασε ξανά επί σκηνής καινούρια version του έργου της.

Μας ευχόμαστε καλή και πολύμηνη απόλαυση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News