Οταν ένας πολιτικός αρχηγός κοιτάζει τις δημοσκοπήσεις και βλέπει να βρίσκεται 23 μονάδες πίσω από τον αντίπαλο του, τι στο καλό μπορεί να σκέφτεται; Εντάξει, η χώρα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο μιας τρομερής υγειονομικής κρίσης, λογικό είναι οι έντρομοι πολίτες της να συσπειρώνονται γύρω από την κυβέρνηση για να βγουν σώοι από το τούνελ. Οπότε μια λογική φωνή μέσα στο μυαλό του απελπισμένου αρχηγού, του λέει «δεν θα ‘ναι πάντα έτσι».

Σωστό, αλλά πόσο παρήγορο; Οταν κοιτάζοντας τη δημοσκοπική φωτογραφία της στιγμής, βλέπει πως ακόμα κι αν αυξήσει κατά 100% τις δυνάμεις του πάλι θα υπολείπεται του αντιπάλου του (22% ο ΣΥΡΙΖΑ, 45% η ΝΔ), δεν τον καταλαμβάνει μια αίσθηση ματαιότητας; Κι αν ο στρατηγός αρχίσει να πλέει στα αχαρτογράφητα νερά της απελπισίας, τι άραγε θα κάνει το στράτευμα από κάτω που περιμένει απ’ αυτόν έμπνευση και εμψύχωση; Δύσκολο ερώτημα.

Οταν πριν λίγες μέρες έγραφα για το τσιτάχ του Μαξίμου και το ζαρκαδάκι της Κουμουνδούρου, κάποιοι αναγνώστες με χλεύασαν. «Βορειοκορεάτικη προσωπολατρική αρθρογραφία» σχολίασαν, όμως ακόμα κι αν το πρώτο μέρος της παρομοίωσης πρόσβαλε την δημοκρατική τους αισθητική, πόσο μακριά από την πραγματικότητα ήταν το δεύτερο μέρος της; Ο Αλέξης που είδαμε στην Βουλή (καθώς και στις δύο δημοσκοπήσεις Pulce και ALCO) δεν μοιάζει με χαμένο και ανυπεράσπιστο ζαρκαδάκι στην κορονόπληκτη πολιτική μας στέπα;

Το χειρότερο για τον άλλοτε κραταιό Τσίπρα, είναι ότι αυτή την φορά δεν έκανε λάθος πολιτικές επιλογές. Κατά βάση είπε και έκανε τα σωστά πράγματα για την πανδημία. Στήριξε τα κυβερνητικά μέτρα, περιόρισε την κριτική του σε δευτερεύουσες πτυχές της υπόθεσης (δεν θα απαιτούσαμε δα απ’ αυτόν να κρατά και λιβανιστήρι στον πρωθυπουργό) και γενικώς έδειξε αξιοσημείωτη σοβαρότητα και υπευθυνότητα για την ουσία του ζητήματος. Παρά ταύτα οι εξελίξεις περνούν από πάνω του σαν οδοστρωτήρας.

Κι όταν κάποιος κάνει το σωστό αλλά χάνει, τι συμπέρασμα βγαίνει; Ότι στην παρούσα φάση δεν υπάρχει χώρος γι αυτόν. Ότι η ζωτική πολιτική περιοχή στην οποία κινούνταν παγίως, τώρα έχει καταληφθεί απ’ τον αντίπαλο του. Θα πείτε ότι κάποιοι δικοί του τον εξέθεσαν με άστοχες και πολωτικές αναρτήσεις, όμως θα είναι υπερβολή να αποδώσουμε την κατάρρευση του αρχηγικού προφίλ του Αλέξη σε δυο σαχλαμάρες του Πολάκη, του Κούλογλου και του Καψώχα.

Η αρχηγική του καταλληλότητα και η δημοσκοπική επιρροή του Αλέξη και του ΣΥΡΙΖΑ πέφτουν, διότι εκτοξεύονται προς τα πάνω η δημοτικότητα του Μητσοτάκη και η επιρροή της ΝΔ. Ελέω κορονοϊού, τα χθεσινά κομματικά τείχη και οι ιδεολογικές διαφορές παύουν να έχουν πολύ νόημα και στην θέση τους δημιουργείται ένας νέος πολιτικό χώρος που τα σύνορα του δεν ορίζονται τόσο από τις πολιτικές ταυτότητες όσο από τις διαχειριστικές ικανότητες των πρωταγωνιστών.

Θα μείνει πάντα έτσι το πράγμα; Οχι ασφαλώς. Αλλά ο Αλέξης ξέρει καλά πως όταν κάποιος χθεσινός του ψηφοφόρος του δηλώνει σήμερα στον δημοσκόπο ότι θα ψήφιζε ΝΔ, αυτό είναι αποτέλεσμα μιας ποιοτικής εσωτερικής διεργασίας που χρειάζεται πολύ χρόνο και δουλειά για να αντιστραφεί. Μπορεί αυτή η πολιτική μετάλλαξη να μην ακολούθησε την κλασσική χρονοβόρα οδό των εποχών της κανονικότητας, αλλά έστω και ως αποτέλεσμα ενός υγειονομικο-οικονομικού σοκ δεν είναι διόλου απίθανο να παγιωθεί για ικανό διάστημα.

Αυτή την στιγμή, τα πραγματικά πολιτικά προβλήματα του Μητσοτάκη είναι τα ακόλουθα:

Σκέφτεται ότι μετά το τέλος της πανδημίας πρέπει να πάει σε εκλογές (για να μηδενίσει το κοντέρ, να φορτώσει μια ακόμα ήττα στον Αλέξη και καθαρίσει το θέμα της απλής αναλογικής), αλλά πρώτον δεν ξέρει πότε θα τελειώσει αυτή η ιστορία. Αρα του είναι αδύνατο να κάνει κάποιον στοιχειώδη προγραμματισμό. Κι αν θέλει να έχει το μέγιστο όφελος από μια τέτοια πρωτοβουλία, πρέπει να κάνει εκλογές ακριβώς στο κρίσιμο χρονικό σημείο που τελειώνει η πανδημία αλλά δεν έχουν ακόμα σκάσει καθ’ ολοκληρίαν οι οικονομικές της συνέπειες.

Δεύτερον, ο Τσίπρας δεν του δίνει το παραμικρό πάτημα και αυτό τον δυσκολεύει διαδικαστικά. Οταν (ευφυώς πράτων) ο αντίπαλος του δεν σε προκαλεί αλλά σχεδόν σκύβει το κεφάλι, με ποια δικαιολογία θα ξεκινήσει ολοκληρωτικό πόλεμο μαζί του;

Τρίτον, με τη θηριώδη διαφορά που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις υπέρ της ΝΔ, μια προσφυγή του Κυριάκου σε εκλογές θα μοιάζει με κλέψιμο εκκλησίας. Και οι Ελληνες γουστάρουν μεν να πηγαίνουν με τον νικητή, αλλά καμιά φορά στραβώνουν και με εκείνους που ολοφάνερα επιδεικνύουν και εκμεταλλεύονται την ισχύ τους…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News