Παρακολουθώ τον Στέφανο Τσιτσιπά. Θα ήθελα να μπορούσα να παρακολουθώ αδιατάραχτα προσηλωμένη έναν από τους πιο συναρπαστικούς αγώνες τένις. Αυτόν που, λίγο ως πολύ, την επομένη δόξασαν με πηχυαίους παραπλήσιους τίτλους «Επική ανατροπή – Μεγαλειώδης νίκη». Θα ήθελα να μπορούσα να τον χαρώ με καθαρό συναίσθημα χαράς. Ομως, από κάπου τρυπώνεις, ανθρωπάκο, στη φαντασία μου και με μολύνεις. Γιατί είμαι πονηρεμένη μαζί σου. Σήμερα τον δοξάζεις, αύριο τον σταυρώνεις. Σήμερα ξανά μανά ο Στέφανός «μας». Με τον αναιδή πληθυντικό μιας περίεργης «κτήσης» επάνω του, μόνο στις επιτυχίες του.

Σε βαρέθηκα, ανθρωπάκο. Σε μπούχτισα. Τη ζηλοφθονία σου, τη μικροψυχία σου, το αέναο καιροφύλαγμά σου να εντοπίσεις κακό. Οπως εσύ το ορίζεις ως «κακό», όχι για την πάρτη σου, αλλά μόνο για τους άλλους. Εσύ δικαιούσαι τα πάντα. Οι άλλοι ας προσέχουν. Τέσσερις ώρες μάχη έβγαλε πέρα ο Στέφανός «σου». Ο Έλληνάς «μας». Αραγε, έχεις υπολογίσει πότε, πόσες ώρες προπόνησης αναλογούν σε τέσσερις ώρες μάχης; Σε τι απομόνωση βουτάς; Πόσο πρέπει να τα ακυρώσεις όλα γύρω σου ώστε να προσηλωθείς στον έναν και μοναδικό στόχο σου; Τι στυγνή αφοσίωση. Στυγνή! Πόσο πολλά αδικείς για το «ένα»;

Πόσα κάνεις ότι δεν βλέπεις, ενώ η ηλικία σου τα βλέπει. Κι έρχεσαι εσύ και τον περιμένεις στη γωνία του «τίποτά» σου. Της αιματοβαμμένης βαρεμάρας σου. Της μη επάρκειάς σου, που την αποδίδεις πάντα στους άλλους. Και του τη φυλάς τη νίκη που κατέκτησε. Τον κυνηγάς για τη δήλωσή του για τα Harrods… Συ ο ολιγαρκής! Τον κυνηγάς για το Ντουμπάι. Δεν είναι άνθρωπος. Δεν υφίσταται ανθρώπινη φύση. Δεν του επιτρέπεις τέτοια. Δεν χαίρεσαι ολόκληρη τη χαρά του. Η νίκη έχει και απολαβές. Εχει και «ξεδίνω». Εχει και απολαμβάνω αυτό που κατάκτησα. Οχι. Η νίκη για σένα είναι αφηρημένη έννοια που περιλαμβάνει μόνο νίκη και μετά πρέπει να εξαφανιστεί ο νικητής από προσώπου Γης, γιατί η χαρά του προκαλεί. Δώσε πόνο!

Παρακολουθώ τον Στέφανο Τσιτσιπά. Γεννηθείς τον Αύγουστο του 1998. Γιος του Απόστολου από το Προάστιο Καρδίτσας και της Γιούλια Σαλνίκοβα, Ρωσίδας, πρώην Νο 1 στην κατηγορία Juniors με τα χρώματα της Σοβιετικής Ενωσης. Σόι πάει το βασίλειο. Ο πρώτος Ελληνας που έχει μπει στους 100 καλύτερους τενίστες του κόσμου. Μελετήστε μόνο ένα κομμάτι της διαδρομής του: «Στις 31 Οκτωβρίου του 2016 μπαίνει για πρώτη φορά στο Top 200 της παγκόσμιας κατάταξης. Από το Νο 313 πηγαίνει στο Νο 200. Μέσα σε 11 μήνες ανεβαίνει 483 θέσεις».

Τη νίκη του επί του Τζόκοβιτς την είχε αφιερώσει στους ανθρώπους που επλήγησαν από τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι. Η καριέρα του δεν σταμάτησε την ανοδική πορεία. Με σημαντικότερο τίτλο, αυτόν που κατέκτησε στις 17 Νοεμβρίου 2019 στους τελικούς του ATP και αναρριχήθηκε στην 5η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Προχθές τον καμαρώσαμε και πάλι, με νίκη επί του Ναδάλ, ανατρέποντας το σύμπαν όλο. Ηθελα να μπορούσα να παρακολουθώ ανεπηρέαστη. Να ρουφήξω τη χαρά. Αλλά σαν παράσιτο ραδιοφώνου επενέβαινες μέσα μου. Είκοσι τριών χρόνων παλικάρι. Βιώνει νίκες, βιώνει ήττες. Διαχειρίζεται τις μεν, διαχειρίζεται τις δε. Εύκολο το έχεις; Οσο εσύ ανατρέφεις «ημιέφηβους» ετών 30. Πόσο του την έχεις φυλαγμένη, ανθρωπάκο;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News