Οι πρώτες αντιδράσεις αρκετών σχολιαστών στην είδηση ότι ο Παύλος Πολάκης όχι απλώς αμφισβητεί τον Στέφανο Κασσελάκη, αλλά σκέπτεται να διεκδικήσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια αναμενόμενη ταυτολογία: «Ο Πολάκης, ανεξαρτήτως αρχηγού, ήταν και παραμένει η ψυχή και ο πνευματικός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ».

Επομένως, υπό αυτή την έννοια, δεν χρειάζεται να γίνει πρόεδρος. Αλλωστε, τόσο επί Τσίπρα όσο και επί Κασσελάκη ήταν και παραμένει «πάνω από τον πρόεδρο». Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη γραμμή σκέψης, αυτός είναι και ο λόγος που κανένας από τους δύο προέδρους δεν αποτόλμησε να διαγράψει τον κ. Πολάκη από το κόμμα. Ενώ όταν ο κ. Κασσελάκης, πιθανόν πάνω σε μια κρίση παρορμητισμού, αποφάσισε να τον διαγράψει από την Κ.Ο., τρομοκρατήθηκε στη συνέχεια τόσο πολύ ώστε μέσα σε λίγες ώρες είπε ότι λυπάται, συρόμενος στην αυτοακύρωση.

Ενώ ακόμη και όταν την Πέμπτη (22/8) ο κ. Πολάκης τον αμφισβήτησε ευθέως, ο κ. Κασσελάκης απάντησε με επίθεση φιλίας, δείχνοντας το ποσό στρυμωγμένος αισθάνεται πλέον στη καρέκλα του αρχηγού.

Οι περισσότεροι το διατυπώνουν ακόμα πιο ωμά: «Ο Πολάκης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ». Και εννοούν το κόμμα που διαμόρφωσε τη φυσιογνωμία του την εποχή των φραστικών επιθέσεων στον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια το 2011 –φώναζαν «προδότη» στον άνθρωπο που είχε πολεμήσει τον γερμανό κατακτητή–, των απειλών για κρεμάλες στους πολιτικούς τους αντιπάλους (δίπλα στη Χρυσή Αυγή στην πλατεία Συντάγματος), των κατηγοριών για δωσίλογους, γερμανοτσολιάδες κ.ο.κ.

Ο πολιτικός, λοιπόν, που υπερηφανεύεται για τα διπλά βιβλία («διπλό ταμείο, ένα άσπρο, ένα μαύρο»), καπνίζει μέσα στο υπουργείο Υγείας, απειλεί να «χώσει» όσους δεν του αρέσουν «τρία μέτρα κάτω από τη γη» και επιτίθεται στις γυναίκες (Συρεγγέλα) και στα άτομα με αναπηρία (Κυμπουρόπουλος), είναι σύμφωνα με τους εν λόγω παρατηρητές ο αληθινός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και ο ιδανικός για να αποκαταστήσει την ταυτότητά του.

Δύσκολο όμως να επιβεβαιώσει κανείς, εξετάζοντας το ευρύτερο πολιτικό τοπίο, ότι κάτι τέτοιο θα ήταν όντως καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ το 2024. Δεν βρισκόμαστε πια στο 2011, ούτε στο 2014. Οσο κι αν κάποιοι ονειρεύονται τον κ. Πολάκη αρχηγό, να ανταγωνίζεται π.χ. με τον Νίκο Παππά (τον ευρωβουλευτή) για το ποιος θα εκτοξεύει περισσότερες ύβρεις και απειλές στα social media, ή σκέφτονται π.χ. πόσο καλά θα ήταν «να βάλει ο Πολάκης και κανέναν φυλακή», οι εποχές έχουν αλλάξει.

Είναι αλήθεια, καμία αντίρρηση, ότι ο κ. Πολάκης ταιριάζει όσο κανείς άλλος στο πνεύμα του κόμματος που οδήγησε στην πρωθυπουργία με αυτά τα εργαλεία τον Αλ. Τσίπρα το 2015. Σύμφωνοι, ταιριάζει απόλυτα και στον ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης της τετραετίας 2019-2013, με τα hashtag Μητσοτάκη_ γ@@@@ και #ΝΔ παιδεραστές. Το μοντέλο όμως αυτό χρεοκόπησε πολιτικά στις διπλές εθνικές εκλογές του 2023.

Οσο κι αν κάποιοι ονειρεύονται τη νεκρανάσταση του αριστερού τραμπισμού με Πολάκη αρχηγό –χωρίς μάλιστα να απαιτείται καν να κληθούν Τσίπρας και Καμμένος για να αγκαλιαστούν στην εξέδρα–, το όλο πράγμα μοιάζει περισσότερο με tribute. Δηλαδή με μια τιμητική αναφορά, ή αλλιώς με ένα αφιέρωμα στο ένδοξο παρελθόν, στα χρόνια που το πολιτικό νταηλίκι, η στοχοποίηση και η λεκτική αφόδευση στο διαδίκτυο ήταν στις δόξες τους εξαιτίας των συνθηκών χρεοκοπίας και οδήγησαν στο Μαξίμου τους Τσίπρα, Παππά, Φλαμπουράρη κ.λπ.

Οσο κι αν οι πολιτικοί γελοιογράφοι θα περίμεναν πώς και πώς μια «μάχη της Κρήτης» στις εκλογές του 2027 ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και στον κ. Πολάκη, η πραγματικότητα δύσκολα θα τους κάνει το χατίρι. Γιατί, ναι, μπορεί η πραγματικότητα να γίνει σουρεαλιστική –και έγινε με τον κ. Κασσελάκη αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης– αλλά για την επιστροφή στο παρελθόν απαιτείται χρονομηχανή. Πολύ απλά, επειδή η εκλογή Πολάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα σήμαινε επιστροφή στην εποχή Τσίπρα. Και για να είμαστε ειλικρινείς, εδώ έχουν δίκιο οι πολιτικοί σχολιαστές, ιδίως όταν επαναλαμβάνουν το κλισέ «Τσίπρας ίσον Πολάκης και Πολάκης ίσον Τσίπρας»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News