Με έχει εντυπωσιάσει πολλές φορές η στάση της Ιωάννας Παλιοσπύρου τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι ο τρόπος της να αντιμετωπίζει ό,τι της συνέβη, ο οποίος δεν φέρει μόνο γενναιότητα, φέρει και κάτι ακόμα πιο σπουδαίο, που δεν μπορώ να το περιγράψω με μια λέξη. 

Είναι περισσότερο η αίσθηση που σου δίνει ο δυναμικός αντίκτυπος όσων κάνει επάνω στη δική σου ψυχολογία, εκείνο που πρωτίστως έχει καταφέρει. Και μοιάζει να το καταφέρνει αβίαστα. Ο,τι μεταδίδει, μέσα από τα λόγια και τις πράξεις της, αισθάνεσαι ότι της βγαίνει αυθόρμητα και αληθινά. Γι’ αυτό περνάει τόσο άμεσα στον αποδέκτη, γι’ αυτό μας αγγίζει τόσο. Η ύπαρξή της αντανακλά ένα αυθεντικό μήνυμα αισιοδοξίας, περασμένο μέσα από έναν εφιάλτη. Τα πιο μαύρα σκοτάδια, τα δικά της, που όμως δεν μπόρεσαν να εξαφανίσουν τη διάθεσή της να ζήσει μια πολύχρωμη ζωή. 

Μέχρι τώρα βλέπαμε την Ιωάννα με καλυμμένο το πρόσωπο. Φανταζόμασταν πώς μπορεί να ήταν η όψη της κάτω από το προστατευτικό, υποθέταμε το μέγεθος της ζημιάς που το βιτριόλι της έκανε μια μέρα, στα καλά καθούμενα. Και της βγάζαμε το καπέλο που συνεχίζει να ζει δυναμικά και αισιόδοξα, με μια μάσκα για πρόσωπο.

Η Ιωάννα, όμως, πέταξε τη μάσκα. Την έβαλε απέναντί της και της χαμογέλασε. Και χαμογέλασε και σε εμάς. Αποφάσισε να μας δείξει το πρόσωπό της, όπως είναι πια, όπως το βλέπει εκείνη και οι κοντινοί της άνθρωποι κάθε μέρα. «Ήρθε η ώρα να ξανασυστηθούμε», μας είπε, με μια ανάρτηση στο προφίλ της στο Instagram.

Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να συστηθούμε ξανά. Με μάσκα ή χωρίς μάσκα, εμείς νιώθουμε ότι αυτό το κορίτσι το ξέρουμε. Γιατί φρόντισε από την αρχή να βάλει την αλήθεια της σε πρώτο πλάνο. Κι αυτή η αλήθεια ήταν βέβαιο ότι κάποτε θα την οδηγούσε στο αυτονόητο. Στο να μας φανερώσει το κομμάτι του εαυτού της, που πέρασε μέσα από την Κόλαση. Και να που το έκανε, με τον ίδιο αβίαστο τρόπο που τα κάνει όλα. 

Η Ιωάννα άνοιξε και την τελευταία κουρτίνα. Και ήταν η πιο δυνατή της κίνηση, αυτή η μάσκα που έπεσε. Που έπρεπε να πέσει. Γιατί έτσι αποδυναμώνονται και τα στερεότυπα, εκείνα που εμμέσως, πλην σαφώς, συνδέουν την εμφάνιση μιας γυναίκας με το πώς πρέπει να ζει και να υπάρχει στον κόσμο. 

Ας το παραδεχτούμε. Στα βαθύτερα στρώματα της συνείδησης μας, εκείνα που χτίζουν τις κοινωνικές νόρμες,  ένα καμένο γυναικείο πρόσωπο είναι λογικό να μένει κρυμμένο πίσω από προστατευτικά και μάσκες. Εδώ κρυβόμαστε πίσω από φίλτρα, αλλάζουμε την όψη μας εντελώς στο κυνήγι μιας πλασματικής τελειότητας, φτιάχνουμε εικονικά προφίλ περασμένα από κόσκινο φωτοσοπιάς, και καμωνόμαστε ότι αντέχουμε την όψη ενός καμένου προσώπου; Πόσο υποκριτές είμαστε;

Και μετά, βλέπεις την Ιωάννα να πετάει τη μάσκα. Και να σου πετάει στα μούτρα την υποκρισία σου. Αλλά τι ανακουφιστικό που είναι! Να συνειδητοποιείς μέσα από την αλήθεια της και τη δική σου αλήθεια. Την οπτική που χρειάζεται να διορθώσεις. 

Η Ιωάννα δεν θέλει τον θαυμασμό μας. Δεν θέλει να νιώθουμε ότι είναι γενναία. Δεν θέλει να μεταδώσει βαρύγδουπα μηνύματα. Θέλει απλώς να είναι η Ιωάννα. Αυτό βλέπεις πίσω από τη μάσκα που έβγαλε, γιατί δεν είχε κάτι να κρύψει. Δεν θέλει πια να κρύβει τίποτα.

ΥΓ.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Paliospirou Joanna (@paliospirou.joanna)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News