Οταν οι Ελληνες αποτιμούν τη θητεία ενός αμερικανού προέδρου, αρχίζουν και τελειώνουν με τους πολέμους στους οποίους ενεπλάκησαν οι ΗΠΑ. Βέβαια αρκετοί από τους συμπατριώτες μας, που ζυγίζουν με αυτόν τρόπο τους αμερικανούς προέδρους, δεν έχουν κανένα πρόβλημα αν ο πόλεμος ξεκινήσει από τον Πούτιν. Αλλωστε πάντα υπάρχει ένας τρόπος να τα ρίξεις όλα στους Αμερικανούς.

Αυτό ισχύει και για την περίπτωση της Ουκρανίας καθώς η ανάλυση του συρμού επιμένει ότι πίσω από την κρίση βρίσκονται οι Αμερικανοί που δεν επέτρεψαν στον Πούτιν να αισθάνεται ασφαλής. Πράγματι, λοιπόν, στα χρόνια του Μπάιντεν η Αμερική μπήκε σε έναν πόλεμο δια αντιπροσώπου, οδηγώντας τη Ρωσία σε απώλειες χωρίς να γρατζουνιστεί ούτε ένας αμερικανός στρατιώτης. Και κυρίως έδειξε στους συμμάχους της Ευρώπης ότι η Δύση παραμένει συμπαγής, ενωμένη απέναντι στην κοινή απειλή. Ο Τραμπ θα κατηγορούσε τους Ουκρανούς ότι κάνουν δύσκολη τη ζωή του Πούτιν, διεξάγοντας έναν πόλεμο για τον οποίο, ούτως ή άλλως, γνωρίζαμε το αποτέλεσμα από την πρώτη μέρα.

Μόνο που όλα αυτά δεν έχουν το αντίστοιχο βάρος στο πολιτικό θυμικό των ψηφοφόρων στις ΗΠΑ, ειδικά αν δεν φτάνουν στην πατρίδα φέρετρα τυλιγμένα με την αστερόεσσα. Στις ΗΠΑ σημασία έχουν τα ποσοστά ανεργίας και του πληθωρισμού. Πόσο κάνει το γαλόνι της βενζίνης, πόσο αγοράζεις τα αβγά και πληρώνεις τον καφέ. Πώς τα πήγε εδώ ο Μπάιντεν; Σήμερα ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ είναι 2.97%. Oταν ανέλαβε ο Μπάιντεν, ήταν στο 1.4%, αλλά τα απόνερα της πανδημίας άρχισαν να πιέζουν τις τιμές προς τα πάνω. Ακολούθησε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία που έστειλε τον πληθωρισμό στο 9%. Η κυβέρνηση Μπάιντεν ανέλαβε νομοθετικές πρωτοβουλίες που οδήγησαν στην αποκλιμάκωση. Ωστόσο σε σχέση με τις τελευταίες μέρες του Τραμπ, σήμερα τα περισσότερα βασικά αγαθά, όπως και το κόστος των σπιτιών, είναι ακριβότερα.

Από την άλλη όμως, ο Μπάιντεν αντιμετώπισε αποφασιστικά τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας. Υπέγραψε ένα σχέδιο ανάταξης ύψους 1.9 τρισ. δολαρίων και έδωσε επιδόματα σε εκατομμύρια Αμερικανούς. Παράλληλα ψήφισε νόμο για τεράστιες επενδύσεις σε υποδομές, συμπιέζοντας τα ποσοστά ανεργίας. Επί Μπάιντεν δημιουργήθηκαν περισσότερες από 8 εκατ. θέσεις εργασίας και τα ποσοστά ανεργίας βρίσκονται σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο.

Ο Μπάιντεν έκανε και άλλα που ο Τραμπ θα τα πετούσε στο καλάθι των αχρήστων. Επανέφερε τις ΗΠΑ στη Συμφωνία για το Κλίμα, θέσπισε μέτρα για τον έλεγχο (στο μέτρο του δυνατού) της οπλοκατοχής, προστάτευσε το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, διόρισε μαύρη δικαστίνα στο Ανώτατο Δικαστήριο. Επέκτεινε τα μέτρα ιατρικής περίθαλψης, υποχρέωσε όλες τις Πολιτείες να αποδεχθούν την ισότητα στο γάμο και για τα ομόφυλα ζευγάρια,  ενίσχυσε την ηγεμονική θέση των ΗΠΑ στην τεχνολογία.

Απέτυχε σφόδρα στο Αφγανιστάν καθώς η αποχώρηση των στρατευμάτων παρέδωσε τη χώρα στους Ταλιμπάν, καθιστώντας την αμερικανική πολιτική δεκαετιών μία τρύπα στο νερό. Εννοείται ότι στηρίζει το Ισραήλ, πλην όμως η πολιτική του περιέχει νησίδες υποστήριξης των Παλαιστινίων.

Πώς αποτιμάται συνολικά; Οι ιστορικοί του Λευκού Οίκου τον κατατάσσουν στη 14η θέση των καλύτερων προέδρων της χώρας. Πρώτος είναι ο Λίνκολν και τελευταίος ο Τραμπ. Οι περισσότερες μετριοπαθείς φωνές στις ΗΠΑ τον χαρακτηρίζουν «καλό και χρήσιμο» πρόεδρο. Και «καλό άνθρωπο». Για την πλευρά Τραμπ είναι ένας απατεώνας, ο χειρότερος πρόεδρος όλων των εποχών που πλήγωσε το βιοτικό επίπεδο των Αμερικανών και έμπλεξε τη χώρα στην αχρείαστη περιπέτεια της Ουκρανίας. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Σίγουρα όχι κάπου στη μέση. Οταν στη μία πλευρά είναι ο Τραμπ, ακόμα και αν στέκεσαι στη μέση είσαι πολύ κοντά του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News