Η Μαρία Κορινθίου έγινε ξανθιά για τις ανάγκες της παράστασης «Η Νεράιδα και το Παλικάρι», στην οποία πρωταγωνιστεί. Σας το λέω ακόμα μια φορά, αν και θα το έχετε ακούσει εκατοντάδες φορές το πιθανότερο, μιας και η μισή ελληνική τηλεόραση μιλάει γι’ αυτό συνεχώς εδώ και μια βδομάδα. Μας τα έχουν πρήξει με το μαλλί της Κορινθίου, είναι η σωστή έκφραση: Γιατί τα έβαψε; Έπρεπε ή δεν έπρεπε να τα βάψει; Πώς το βλέπετε; Σας αρέσει; Συμφωνείτε;… Μιλάμε ότι ρωτάνε τους πάντες, όποιον πλησιάζουν με το μικρόφωνο σε μια πρεμιέρα, μια εκδήλωση, του κάνουν ερώτηση για το μαλλί της Κορινθίου. Γιατί, τι πιο λογικό, όλοι πρέπει να καταθέσουν την άποψή τους γι’ αυτό το φλέγον ζήτημα.

Το αποκορύφωμα του παραλογισμού με το συγκεκριμένο θέμα το είδα σε ρεπορτάζ του «Πρωινού» στον ΑΝΤ1. Πασάρουν βίντεο για τα θεατρικά βραβεία κοινού του «Αθηνοράματος», στο οποίο, αντί να μάθουμε για τα βραβεία, τι έγινε εκεί, ποιος βραβεύτηκε κ.τ.λ., ακούγαμε τους ρεπόρτερ να ρωτάνε τους παρευρισκόμενους για την ξανθιά Κορινθίου. Ήταν τόσο γελοίο το αποτέλεσμα, που μόλις το βίντεο τέλειωσε, ο Aρης Καβατζίκης το επεσήμανε ενοχλημένος: «Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μας έχει τσιμπήσει μύγα τσε-τσε σήμερα, δεν είναι αυτό το ελληνικό θέατρο, δεν είναι αυτά τα βραβεία του “Αθηνοράματος”». Ευτυχώς που το είπε κάποιος, γιατί, όσο και να έχουν μυηθεί τα αφτιά των τηλεθεατών στην γκόσιπ κουλτούρα που ισοπεδώνει τα πάντα, η υπερβολή και η γελοιότητα ώρες-ώρες περισσεύουν.

Η άλλη υπερβολή, είναι ο καλλιτεχνικής φύσης διχασμός που έχει γεννηθεί με αφορμή τη συγκεκριμένη μεταμόρφωση: Κακώς την έβαλαν να αλλάξει το μαλλί της, μιμείται την Αλίκη και δεν χρειάζεται, ένα ρόλο θα παίξει, στο θέατρο παίζουμε κείμενα, κάνουμε ρόλους, και μπλα μπλα μπλα… έσπευσαν να πούνε κάποιοι (πολλοί ηθοποιοί μεταξύ αυτών).

Έλεος με το μαλλί της Κορινθίου, αλλά έλεος και με την επίφαση κουλτούρας που μας χαρακτηρίζει. Φυσικά και η κοπέλα βάφτηκε ξανθιά για να μιμηθεί την Αλίκη. Όλο το κόνσεπτ της συγκεκριμένης παραγωγής, η εικόνα που παρουσιάζεται κι αυτό που φαίνεται ότι θέλει να πετύχει, είναι μια όσο το δυνατόν πιο πιστή θεατρική αναπαράσταση της ταινίας, όπως την ξέρουμε με τη Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ. Αυτό πουλάνε οι άνθρωποι και καλά κάνουν, δεν είναι κακό. Ανεβάζουν στο Θέατρο Broadway μια εμπορική παράσταση, που ως τέτοια είναι λογικό ν’ ακολουθεί πιο κοινότοπες φόρμες, αυτές που αναγνωρίζει ευκολότερα το ευρύ κοινό.

Αμα δηλαδή ανεβάσουν στο Μπρόντγουεϊ, όχι της Αγίου Μελετίου, της Νέας Υόρκης, το «Μερικοί το προτιμούν καυτό», δεν θα βάλουν την πρωταγωνίστρια να κάνει μαλλί αλά Μέριλιν Μονρόε; Θα πούνε, όχι, δεν χρειάζεται, γιατί εσύ δεν θα κάνεις τη Μέριλιν, εσύ θα παίξεις απλώς ένα ρόλο, τη Σούγκαρ; Πες το αυτό στον παραγωγό και θα σε βγάλει έξω από το θέατρο επιτόπου. Ή θα σε στείλει στο οφ Μπρόντγουεϊ να ανεβάσεις το έργο με ό,τι μαλλί γουστάρεις.

Eτσι κι εδώ. Ο κόσμος θα πάει στο Θέατρο Broadway να δει την Κορινθίου να παίζει την Αλίκη, δεν θα πάει να δει την Κορινθίου να παίζει το «Κατερινιώ». Αλλιώς θα πήγαινε στο Θέατρο Πόρτα να δει τη «Νεράιδα και το Παλικάρι» υπό τη σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου.

ΥΓ. Αν ποτέ το σκηνοθετήσει, μπορώ να φανταστώ το «Κατερινιώ» μέχρι και με ροζ μαλλί και σκουλαρίκι στη μύτη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News