«Σας παρακαλώ όλους θερμά, τηρήστε ευλαβικά τους κανόνες και τα μέτρα των αρμοδίων υγειονομικών αρχών της Πολιτείας. Αυτοπεριοριστείτε, πειθαρχήστε και προστατεύστε, με τη στάση σας και με τη συμπεριφορά σας, την υγεία και τη ζωή τη δική σας και των αγαπημένων σας ανθρώπων και όλων των συνανθρώπων μας. Ενωμένοι ως Λαός, να είστε βέβαιοι ότι δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ ο Θεός».

Ο Ιερώνυμος είναι μια φωνή λογικής και νηφαλιότητας, μέσα σε έναν οργανισμό που βρίθει από υπόγειους ψιθύρους. Βρίθει επίσης από αόρατα κανάλια διοχέτευσης των ψιθύρων αυτών σ’ ένα κοινό εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι στην μέγιστη πλειοψηφία τους προτιμούν να πιστεύουν παρά να σκέπτονται. Δεν θέλω να προσβάλω την νοημοσύνη του πληρώματος της Εκκλησίας, είναι όμως μέσα στην φύση κάθε θρησκείας να προτιμά την μασημένη τροφή από τις λογικές διεργασίες στο μυαλό του εκκλησιάσματος. Καθότι την τροφή που λαμβάνουν οι πιστοί δεν την έχει μασήσει ο καθένας αλλά ο Θεός ο ίδιος, έτσι λέει η πίστη.

Ο Ιερώνυμος ήταν ευθύς εξ αρχής της υγειονομικής κρίσης μια φωνή νηφαλιότητας και λογικής. Συνέστησε από την πρώτη μέρα τήρηση των κανόνων προφύλαξης και αποδέχτηκε τους κρατικούς περιορισμούς στα χωράφια του το πρώτο κρίσιμο διάστημα της κρίσης, όταν η Εκκλησία της Ελλάδος ταλαντευόταν ανάμεσα στην νομιμοφροσύνη και το αντάρτικο ή την ανταρσία. Κράτησε θαυμαστές ισορροπίες μέσα σε μια αρένα σαν την Ιερά Σύνοδο, στην οποία ευδοκιμεί κάθε καρυδιάς καρύδι. Από τους πιο λογικούς ως τους ντιπ παράλογους, από τους πιο φωτισμένους μέχρι τους ακραίους φανατικούς.

Ηξερε πολύ καλά ο Ιερώνυμος τι πρεσβεύει κάθε μητροπολίτης εκεί μέσα, πόσο διστακτικός ή αδίστακτος είναι και τι μέσα ή συμμαχίες διαθέτει ένας έκαστος εξ αυτών. Ήξερε ποιοι περιορισμοί θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτοί έστω και με μουρμούρα (το κλείσιμο των εκκλησιών για παράδειγμα) και ποιοι ήταν αδύνατο να περάσουν (η επίσημη αποδοχή, ας πούμε, ότι ότι η θεία κοινωνία μετατρέπεται σε διαδικασία μετάδοσης του ιού). Ηξερε ποιοι μητροπολίτες θα ξεσαλώσουν από μόνοι τους, ποιοι θα τοποθετηθούν ευθέως με την πλευρά της επιστήμης και ποιοι θα βάλουν ύπουλα τους παπάδες των μητροπόλεων τους να φανατίζουν αρνητικά τους πιστούς. Και όλους αυτούς τους μήνες, μέσα σ’ αυτό το χάος, έδρασε αριστοτεχνικά.

Μετά, ο κορονοϊός χτύπησε τον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο. Οι φατρίες αναζωπυρώθηκαν εν όψει του κακού σεναρίου, όμως ο Ιερώνυμος στάθηκε οργανικά όσο δυνατός ήταν πνευματικά και ψυχικά. Και βγαίνοντας από το νοσοκομείο, έκανε μια δήλωση τόσο θεόπνευστη και πατρική, τόσο ταπεινή και καίρια παράλληλα, που άλλο τίποτα δεν μπορούμε να πούμε, παρά μόνο ότι είναι τυχερή η ελληνική Εκκλησία που τέτοιους καιρούς διαθέτει αυτόν τον ηγέτη. Αν μη τι άλλο, είναι από τους λίγους που δικαιούται να πει και προς τους πιστούς και προς τους συναδέλφους του, «εγώ σας τα ‘λεγα». Και να ξέρουν ότι το λέει όχι με εγωισμό, αλλά με πραγματική αγάπη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News