Η Μπιγιονσέ στα Βραβεία Grammy λατρεύτηκε σαν θεότητα, ωστόσο δεν ήταν εκείνη η μεγάλη νικήτρια. Τη νίκησε η Αντέλ, με τα πέντε αγαλματάκια. Ομως η Μπιγιονσέ είναι έγκυος. Λίγες ημέρες πριν από τη βραδιά της απονομής, είχε φωτογραφηθεί σαν Μαντόνα, με σέξι εσώρουχα και σκούρο βέλο, μπροστά σε κιτς ανθοστήλη. Η φωτογραφία αναρτήθηκε στον λογαριασμό της στο Instagram, ως αναγγελία της εγκυμοσύνης της, και έγινε viral από το πρώτο κιόλας λεπτό. Η ιδέα της φωτογράφισης εκθειάστηκε. Αυτή ήταν μια μεταμοντέρνα φωτογράφιση.

Ο όρος «μεταμοντέρνος» ορίζεται από το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Γ. Μπαμπινιώτη) ως «αυτός που σχετίζεται με το σύγχρονο ρεύμα της τέχνης που αντιδρά στις φόρμες του μοντερνισμού και χρησιμοποιεί ποικιλία παραδοσιακών στοιχείων σε πρωτότυπες συνθέσεις», καθώς επίσης αυτός που «ακολουθεί αδιάκοπα τις εκάστοτε τάσεις χωρίς αρχές και σταθερά σημεία αναφοράς».

Η Μαντόνα κατά παράδοση στους πίνακες της Αναγέννησης είναι λευκή. Επίσης δεν φοράει ποτέ σέξι εσώρουχα ή δεν παρουσιάζεται ως sexy mother fucker. Η Μπιγιονσέ χρησιμοποίησε την πόζα της Μαντόνα για να εκφράσει εικαστικά αυτό που σημαίνει γονιμότητα στη σημερινή, μετα-φεμινιστική εποχή. Σήμερα, που οι γυναίκες θεωρούνται χειραφετημένες, που δεν φοβούνται να δείξουν τη σεξουαλικότητά τους και που συναγωνίζονται σχεδόν στα ίσα τους άνδρες στον εργασιακό στίβο, ο ρόλος της συζύγου και της μητέρας, δεν θεωρείται πλέον ένας ρόλος που μένει στο σπίτι. Είναι ένας ρόλος που συνδέεται με την καριέρα και ενίοτε την προωθεί. Επίσης η εγκυμοσύνη παύει να είναι πλέον η «κακή» φάση για το γυναικείο σεξαπίλ. Αντίθετα λανσάρεται ως η «άλλη» σέξι φάση της γυναικείας ζωής.

 

Η Αντέλ τη βραδιά των Grammy δήλωσε ότι θα ήθελε τη Μπιγιονσέ για μαμά… Δική της. Επειδή είναι ωραία έγκυος. Επίσης δήλωσε πως η μαύρη μουσική της την έχει επηρεάσει καλλιτεχνικά και πως το «Lemonade» θα έπρεπε κανονικά να κερδίσει φέτος το βραβείο του καλύτερου άλμπουμ – επειδή αναφέρεται στις μαύρες γυναίκες. Ετσι, σπάζοντας το δικό της βραβείο για το «25», και δίνοντας το μισό στην Μπιγιονσέ, η Αντέλ απέτισε καλλιτεχνικό φόρο τιμής στην προέλευση των μουσικών επιρροών της και γλύτωσε τις πιθανές κατηγορίες στα social media ως «συστημική» λευκή νικήτρια.

Επιπλέον, μπροστά στην προτεταμένη κοιλιά της συναδέλφου της με τα δίδυμα, η Αντέλ ανέφερε πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να είναι μητέρα, πόσο χάνει ένα μεγάλο μέρος του εαυτού τους, και πόσο τη χαροποίησαν τα βραβεία Grammy που κέρδισε διότι αυτά της έδωσαν ένα μέρος του παλιού εαυτού της πίσω, για λίγο. Είναι και η Αντέλ μητέρα. Μόνο που το «χάσιμο» του παλιού εαυτού στο οποίο αναφέρθηκε, λίγο δύσκολα το μασάει μία μέση εργαζόμενη μητέρα που δεν είναι παγκοσμίως διάσημη με το μικρό της όνομα, που δεν είναι δισεκατομμυριούχος στα 25 της, που δεν αναγκάστηκε να βάλει σε δεύτερη μοίρα την καριέρα της διότι: «Ποιος θα μεγαλώσει το μωρό;».

Ας μην κρυβόμαστε: είναι «μετα-αλήθεια» να μιλάς για την αδικημένη μαύρη καλλιτέχνιδα Μπιγιονσέ και για τη νέα μητέρα που έχασε ένα μεγάλο μέρος του εαυτού της, Αντέλ.

Αυτή όμως η «μετα-αλήθεια», τώρα που μιλάμε, σχεδόν κυβερνά…

Στις 16 Φεβρουαρίου, ο Μαρκ Τζέικομπς, παρουσίασε στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης τη συλλογή Φθινόπωρο/Χειμώνας 2017-18. Η συλλογή αυτή είναι καταφανώς επηρεασμένη από τη ραπ μουσική με έναν εντελώς μεταμοντέρνο τρόπο – παίρνουμε στοιχεία ετερόκλητα, τα συνθέτουμε και δημιουργούμε κάτι νέο, που εκφράζει αυτό που ζούμε σήμερα, ακριβώς. Καλλιτεχνικά δεν χρειάζεται να αποτίνουμε φόρο τιμής στους πρώτους δημιουργούς των στοιχείων που χρησιμοποιήσαμε. Δηλαδή δεν χρειάζεται ο Μαρκ Τζέικομπς να εξηγήσει, με credits, στις πελάτισσές του, ότι επηρεάστηκε από τους μουσικούς του δρόμου στη Νέα Υόρκη και ότι αυτοί είναι κατά κανόνα μαύροι. Όλα αυτά είναι αυτονόητα στους νοήμονες ανθρώπους.

Κι όμως το έκανε. Με ειδικό δελτίο Τύπου. Το σημείωμα είχε τίτλο «Respect» (Σεβασμός) και σε αυτό ο σχεδιαστής εξηγούσε με το «ν» και με το «σ» τις μαύρες επιρροές του για τη συγκεκριμένη συλλογή, το πώς αυτές διαμόρφωσαν την αισθητική του εξ αρχής, φοιτητόθεν δηλαδή, και το πώς αυτές ύστερα από πολλή και βαθιά μελέτη, ενσωματώθηκαν στο σύγχρονο σπορ στιλ που παρουσίασε στη συλλογή του.

Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ ως τώρα, στην κολεξιόν κανενός σχεδιαστή. Και εννοείται πως η κάθε κολεξιόν είναι επηρεασμένη από κάπου, από κάτι…

Ομως ο Μαρκ Τζέικομπς είναι κι αυτός ένα θύμα της «μετα-αλήθειας». Στην προηγούμενη Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης, τον Σεπτέμβριο του 2016, όταν έβγαλε στην πασαρέλα λευκά μοντέλα με χρωματιστά ράστα (τυπική κόμμωση των μαύρων Αφρικανών και Τζαμαϊκανών) δέχθηκε απίστευτη σοσιαλμιντιακή επίθεση. Κατηγορήθηκε ως άσχετος με την ιστορία των ρασταφάριαν, ως ασεβής προς τους γνήσιους ρασταφάριαν, ως εκμεταλλευτής πολιτισμών για να πουλήσει ρούχα, ως ρατσιστής.

Ετσι φέτος, μπροστά στον κίνδυνο να κατηγορηθεί για τραμπισμό:

α) μοίρασε επεξηγηματικό σημείωμα στους προσκεκλημένους ‒ το ανάρτησε και στο Instagram,

β) χρησιμοποίησε μαύρα μοντέλα,

γ) υιοθέτησε διαφορετικά μακιγιάζ σε κάθε μοντέλο για να τονίσει τη φυλετική διαφορετικότητα. Τέτοιο πράγμα, κατά κανόνα, δεν γίνεται ποτέ στα σόου, επειδή υποτίθεται πως τα μοντέλα πρέπει να ίδια (με ίδιο χτένισμα και μακιγιάζ) για να ξεχωρίζουν μόνο τα ρούχα…

Προς τι όλα αυτά όμως; Κι αν η επιρροή του Μαρκ Τζέικομπς δεν ήταν οι μαύροι ράπερ αλλά οι σπανιόλες χορεύτριες, θα μοίραζε δελτία Τύπου με τίτλο «Σεβασμός» για να μην κατηγορηθεί στα social media ως άσχετος με την ιστορία της μόδας και ως ρατσιστής;

Θα κλείσω με το φαβορί των Οσκαρ, «La La Land». Η ταινία είναι εξαιρετική. Κέρδισε 14 υποψηφιότητες και δικαίως. Και καθώς πλησιάζει η βραδιά της απονομής έχουν αρχίσει να δυναμώνουν οι φωνές που λένε πως ο Ντέμιεν Σαζέλ δεν έλαβε υπ΄όψιν του το γεγονός πως η τζαζ είναι μαύρη μουσική και έβαλε έναν ήρωα λευκό να θέλει να ανοίξει ένα μπαρ για την αναβιώσει… αντί να βάλει έναν μαύρο. Μάλιστα λένε πως καλό θα είναι οι συντελεστές της ταινίας, αν βραβευθούν, να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Αντέλ στα Grammy. Να σπάσει δηλαδή ο Σαζέλ το αγαλματάκι και να δώσει το μισό στον σκηνοθέτη του «Moonlight»…

Μα είμαστε σοβαροί; Και πού φτάνει πια ο πάτος σε αυτό το βαρέλι της «μετα-αλήθειας»; Τώρα που το σκέφτομαι, μήπως η «μετα-αλήθεια» στα ελληνικά είναι ο «λαϊκισμός»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News