Ποια δύναμη και ποια ανάγκη για ανομολόγητη ηδονή όπλισε το χέρι του δολοφόνου που σκότωσε στις ερημιές της Κηφισιάς τον άτυχο ταξιτζή; Το είχε ξανατολμήσει πριν από 20 ημέρες, όπως αποδείχτηκε όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των Εγκληματολογικών Εργαστηρίων, τότε όμως έστειλε στην Εντατική τον άτυχο άντρα. Δεν κατάφερε να τον σκοτώσει. Άραγε θα τολμήσει να το ξανακάνει; Γιατί διάλεξε και τις δύο φορές εργαζόμενους τη νύχτα οδηγούς; Το πρώτο και το προφανές, είναι ότι τα μαύρα μεσάνυχτα στις ερημιές οι φρικτές πράξεις των δολοφόνων διευκολύνονται και οι ταξιτζήδες γίνονται εύκολα θύματά τους. Αλλά γιατί ταξιτζήδες;

Το δεύτερο έγκλημα έγινε με παρόμοιο τρόπο. Και στις δύο περιπτώσεις ήταν νύχτα, στην ίδια έρημη περιοχή, με το ίδιο όπλο, με πυροβολισμούς στο κεφάλι, εν κινήσει, ακόμη και το ταξί ήταν της ίδιας μάρκας. Μερσεντές. Και το κίνητρο δεν ήταν η ληστεία. Τις απαντήσεις σε όλα αυτά και σε άλλα πολλά θα δώσουν εγκληματολόγοι και ψυχίατροι όταν ο δράστης συλληφθεί, εντωμεταξύ η αστυνομία έχει εξαπολύσει κυνηγητό εικάζοντας ότι πρόκειται για σίριαλ κίλερ, φαινόμενο συνηθισμένο σε άλλες κοινωνίες όχι όμως και στη δική μας. Το νουάρ μάς έχει εξοικειώσει με ψυχοπαθείς δολοφόνους, όχι η καθημερινότητά μας, ξέρουμε κιόλας ότι ο κάθε ένας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, σκοτώνει για τους δικούς του σκοτεινούς λόγους.

Θυμάμαι τον κύριο Στράτο, τον ταξιτζή γείτονά μας. Ένας καλός επαγγελματίας που δούλευε σκληρά για να συντηρήσει την οικογένειά του. Φόραγε γραβάτα και διατηρούσε πάντα ασφαλές, καθαρό και περιποιημένο το αυτοκίνητό του. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, έχουν πεθάνει και αυτός και η γυναίκα του, σκέφτομαι όμως ότι αν το κουβεντιάζαμε, σίγουρα το έγκλημα δεν θα τους περνούσε από το μυαλό. Οι κίνδυνοι για τους οδηγούς της νύχτας ήταν κάποτε οι «κακές» παρέες, ο τζόγος και το αλκοόλ, άντε και κάτι ζήλειες για ερωτικά τσιλιμπουρδίσματα, εύκολο να κρύψεις το αμόρε και να κρυφτείς κι εσύ μαζί του όταν έχεις την κούρσα σου.

Πάνε όμως αυτά. Για την ακρίβεια δεν έχουν εξαφανιστεί, είναι πιθανό να έχουν αυξηθεί κιόλας τα παραστρατήματα, αλλά στην εποχή μας ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος. Και κρύβεται αλλού. Το έγκλημα καραδοκεί, βασικά τις νύχτες, είτε γιατί κάποιοι απελπισμένοι είναι έτοιμοι να χτυπήσουν ακόμα και για λίγα ευρώ είτε γιατί τους οδηγεί μια βαριά διαταραγμένη ψυχή.

Ο πόνος είναι αφόρητος για τις οικογένειες των θυμάτων και ο φόβος ανάμεσα στους συναδέλφους τους μεγάλος. Τουλάχιστον μέχρι να συλληφθεί ο δολοφόνος. Αλλά ακόμη και τότε δεν θα εξαφανιστεί εντελώς. Το στρες των οδηγών ταξί πώς ελέγχεται; Κανείς δεν ξέρει ποιος θα καθίσει δίπλα τους ή στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, οι άνθρωποι πρέπει να είναι συνεχώς σε εγρήγορση, ειδικά όταν δουλεύουν νύχτα το ένστικτό τους πρέπει να είναι καλά λιμαρισμένο.

Σε άλλες χώρες έχουν πετύχει να μειώσουν τον κίνδυνο των επιθέσεων σε οδηγούς ταξί. Η τεχνολογία βοηθάει σήμερα. Οι πληρωμές γίνονται αποκλειστικά με κάρτες, τα ταξί εφοδιάζονται με διαχωριστικά από άθραυστο γυαλί που απομονώνουν τον πελάτη από τον οδηγό, με φώτα εκτάκτου ανάγκης, συναγερμό και κόρνα  (αλάρμ) που συνήθως τοποθετούνται στην οροφή το αυτοκινήτου και ο οδηγός μπορεί να τα ενεργοποιήσει πατώντας ένα κρυφό «κουμπί πανικού» (το σύστημα διατίθεται και στην Ελλάδα, όπως είδα κάνοντας αναζήτηση).

Με το πάτημα ενός κρυφού κουμπιού άλλωστε μπορεί να ενημερώσει την εταιρεία του ότι είναι σε κίνδυνο, με ένα sms ειδοποιούνται οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν, γνωστοποιείται η διαδρομή του και το σημείο που βρίσκεται το όχημα, ενημερώνονται οι διωκτικές αρχές. Σε ταξί τοποθετούνται επίσης κάμερες ασφαλείας που μπορούν να γίνουν μάρτυρες κάθε πράξης, μάλιστα έχει αποδειχτεί ότι τα κρούσματα μειώνονται και μόνο από το σήμα που ενημερώνει τους πελάτες για την ύπαρξή τους.  Το Διεθνές Συμβούλιο Για την Ασφάλεια των Οδηγών Ταξί OSHA) συμβουλεύει ακόμα ότι οι οδηγοί θα πρέπει να εκπαιδεύονται για το πώς μπορούν να προστατεύονται με τον καλύτερο τρόπο.

Εκπαιδεύονται;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News