Πολλούς μήνες μετά την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου οι πύλες εισόδου – εξόδου στο σταθμό του ηλεκτρικού στη «Βικτωρία» παραμένουν ανοιχτές. Ο κόσμος μπαινοβγαίνει ελεύθερα, το θέμα δεν μοιάζει να απασχολεί κανέναν από τους αρμόδιους. Το ίδιο συμβαίνει και στον σταθμό «Κάτω Πατήσια». Οπότε, αν μπεις στη «Βικτωρία» και βγεις στα «Κάτω Πατήσια» δεν χρειάζεται να ανησυχείς ούτε για εισιτήρια, ούτε για αυτούς τους… αγενείς επιβάτες που, αν στριμωχτείς για να περάσεις στη μπάρα μαζί τους, εκμεταλλευόμενος το δικό τους εισιτήριο, μπορεί να θυμώσουν και να σου κάνουν παρατήρηση. Δεν τους έχεις ανάγκη!

Είναι σαν να έχει παρθεί μια άτυπη απόφαση, σύμφωνα με την οποία όσοι χρησιμοποιούν τους εν λόγω σταθμούς εξαιρούνται (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) των υποχρεώσεων που έχουν οι επιβάτες που χρησιμοποιούν άλλους σταθμούς, που θα μπουν π.χ. από την Καλλιθέα όπου οι πύλες είναι κλειστές και θα βγουν στο Μαρούσι ή στο ΚΑΤ όπου πάλι θα πρέπει να «χτυπήσουν» το εισιτήριό τους για να ανοίξουν οι μπάρες. Να υποθέσω πως η επιλεκτική ανοχή έχει να κάνει με τη σύνθεση του πληθυσμού που κινείται στην Πλατεία Βικτωρίας και στα Κάτω Πατήσια; Δηλαδή ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να κάνει τα στραβά μάτια για να διευκολύνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έχουν κατακλύσει αυτές τις γειτονιές;

Είμαι μαζί με μία κυβέρνηση που φροντίζει και συνδράμει τον πρόσφυγα, ακόμα και όταν αυτή η κυβέρνηση με πολλούς και διάφορους τρόπους (ξεκινώντας από την υπερφορολόγησή μου και καταλήγοντας στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος όπου ζω) εμένα με κακοποιεί σε καθημερινή βάση. Ομως, άλλο βοηθώ, και άλλο εκπαιδεύω στην ανομία. Από αυτό το «μπες βγες ελεύθερα και ας μην το κάνουμε θέμα» που γίνεται τώρα, θα έβρισκα πολύ πιο σωστή την έκδοση καρτών με δωρεάν διαδρομές για τους πρόσφυγες. Για την οποία έκδοση θα έπρεπε να κατατεθούν τα δικαιολογητικά που θα αποδείκνυαν πως πραγματικά υπάρχει ανάγκη. Τότε θα υπήρχε τάξη, ένας κάποιος έλεγχος.

Μια κοινωνία που υποδέχεται έναν ξένο, είτε πρόσφυγας λέγεται αυτός είτε μετανάστης, δεν οφείλει μόνο να τον φιλοξενήσει, να τον βοηθήσει και να του δώσει την ευκαιρία να ξαναφτιάξει τη ζωή του σε μία προσωρινή ή και σε μία πιθανώς νέα πατρίδα. Οφείλει και να τον εκπαιδεύσει στους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία της. Να τον μάθει να σέβεται τους νόμους της, γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να γίνει στο μέλλον ένας σωστός πολίτης, να ενσωματωθεί.

Αυτός ο σεβασμός καλλιεργείται και μέσα από καθημερινές διαδικασίες όπως π.χ. την επικύρωση του εισιτηρίου του για να μετακινηθεί γιατί και στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι δημόσιες συγκοινωνίες έτσι λειτουργούν, με εισιτήρια. Θα μου πείτε, εδώ εκπαιδεύουν τους Ελληνες να μετακινούνται τσάμπα με λεωφορεία, τρένα και τραμ, θα ασχοληθούν με τους μετανάστες, τους οποίους μια κακώς εννοούμενη πολιτική θέλει να αφήνουμε να κάνουν ό,τι θέλουν; Κάπως έτσι, αυτή η κακώς εννοούμενη κοινωνική πολιτική οδηγεί σε κοινωνική αναρχία, στο χάος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News