Ποιος ωφελείται όταν τα βράδια σε μια παθολογική κλινική δημόσιου νοσοκομείου υπάρχει ένας νοσηλευτής για 30 ασθενείς; Οι πολίτες ή οι κλινικάρχες που γεμίζουν τα κρεβάτια τους λόγω των κενών και των ελλείψεων στο ΕΣΥ; 

Ποιος ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που ο Μητσοτάκης τοποθέτησε τον Λιβάνιο υπουργό Εσωτερικών; Το γεγονός ότι οι προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών κινούνται αργά, κάτι που πρέπει να αλλάξει άμεσα ώστε το ΕΣΥ να μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους ασθενείς που δεν διαθέτουν χρήματα για να επιλέξουν τα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Η λογική ήταν ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος για τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο της καθυστέρησης κατά τον επόμενο κύκλο στελέχωσης στο Κέντρο και κυρίως στην Περιφέρεια και τις ακρτιτικές περιοχές το 2025. 

Είναι αυτή η προτεραιοποίηση μια πολιτική νεοφιλελεύθερου ή σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα; Προφανώς αλλά και εξ ορισμού είναι μια παρέμβαση σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα, εφόσον η μεταπολεμική άνοδος της σοσιαλδημοκρατίας είναι που γέννησε τα δημόσια συστήματα υγείας στην Ευρώπη.

Στη χώρα μας, το ΕΣΥ ιδρύθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και το ΠΑΣΟΚ ήταν που καταψήφισε την Τρίτη (22/10) το νομοσχέδιο του ΑΣΕΠ που μπορεί να το στηρίξει σήμερα, στην πιο δύσκολη του στιγμή: τώρα που αντιμετωπίζει τις βραδυφλεγείς συνέπειες της χρεοκοπίας (και των μέτρων της τρόικας) και το κύμα φυγής του εξαντλημένου υγειονομικού προσωπικού μετά την πανδημία. 

Κέρδισε κάτι το ΠΑΣΟΚ από αυτό το «όχι»; Εχει σημασία ποια ήταν η δικαιολογία; Το «κριτήριο της εντοπιότητας» ήταν αυτό που προβλήθηκε, κάτι που σύμφωνα με τον Θεόδωρο Λιβάνιο αποσκοπεί «στη στήριξη των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, την άμβλυνση του στεγαστικού προβλήματος και την επιστροφή των νέων στον τόπο τους». Το ΠΑΣΟΚ απάντησε ότι «δεν μπορούμε να υποβαθμίζουμε τον τεράστιο αγώνα που έχει δώσει ο κάθε κάτοχος διδακτορικού ή ακόμα και μεταπτυχιακού».

Είναι όμως ή δεν είναι επείγον το πρόβλημα της υποστελέχωσης στην Περιφέρεια, όπως βλέπουμε κάθε καλοκαίρι, και όπως είδαμε και από τις στατιστικές των θανάτων την περιφέρεια; Και πώς αντιμετωπίζεται μια επείγουσα κατάσταση; Αλλωστε ο νόμος δεν καταργεί τη μοριοδότηση των τίτλων σπουδών. Το αντίθετο: αν κάποιος θέλει να γυρίσει στον τόπο του και διαθέτει επιπλέον τίτλους σπουδών, τότε με το κριτήριο της εντοπιότητας είναι περίπου βέβαιο ότι θα μπορεί να γυρίσει.   

Το ζήτημα τέθηκε την Τετάρτη στη Βουλή, στη συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών για τις πυρκαγιές του καλοκαιριού. «Καμία λύση δεν βρίσκουν όσοι βρίσκονται υπό ομηρεία» είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης για το ΑΣΕΠ, αναφερόμενος στις 10.000 προσλήψεις που καθυστερούν. Ωστόσο, σύμφωνα με το ΥΠΕΣ, αυτό δεν ισχύει καθώς ο νέος νόμος τους καθιστά δικαιούχους και των θέσεων προγραμματισμού προσλήψεων του 2025. Ενώ οι 10.000 αφορούν κυρίως άλλους τομείς και όχι τα νοσοκομεία. 

Ο,τι κι αν λένε οι δύο πλευρές, ο νέος νόμος, αυτός που καταψήφισε το ΠΑΣΟΚ, θα επιταχύνει τις νέες προσλήψεις στο ΕΣΥ που θα γίνουν το 2025. Μήπως δεν τις χρειάζεται το ΕΣΥ; 

Σε πολιτικό επίπεδο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης διάλεξε αντίπαλο για τις επόμενες εκλογές: τον Νίκο Ανδρουλάκη. Το κατέστησε σαφές ακόμη και με τη χορογραφία της παρουσίας του στην ολομέλεια. Εφυγε από την αίθουσα όταν άρχισε να μιλάει ο Νίκος Παππάς και επέστρεψε για να ακούσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Στον οποίο πέταξε το πρώτο μεταρρυθμιστικό «μπαλάκι» με τον νόμο για το ΑΣΕΠ με προφανή στόχο να δείξει ότι δεν άλλαξε τίποτα με την επανεκλογή του, κάτι που έσπευσε να υπογραμμίσει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης: «στο ίδιο έργο θεατές».

Στην προηγούμενη κοινοβουλευτική σεζόν ήταν η επιστολική ψήφος, τα μη κρατικά πανεπιστήμια και η ισότητα στον γάμο. To ΠΑΣΟΚ πέρασε από το «ναι» στο «όχι» για τα πρώτα δύο ενώ για τον γάμο των ομοφύλων δεν επέβαλε κομματική πειθαρχία με αποτέλεσμα να καταγράφει μεγαλύτερες ποσοστιαίες απώλειες ψήφων (από βουλευτές του) σε σύγκριση με τη ΝΔ. 

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν το ΑΣΕΠ και η επιτάχυνση των προσλήψεων στο ΕΣΥ ήταν το κατάλληλο γήπεδο για να πει «όχι» το ΠΑΣΟΚ. Διότι δεν μοιάζει να είναι τυχαίο ότι το πρώτο «μπαλάκι» από την πλευρά του Πρωθυπουργού έπεσε σε ένα πεδίο με ταυτοτικά χαρακτηριστικά για το κόμμα και ευρύτερα για τη σοσιαλδημοκρατία.

Οπως το ίδιο ταυτοτικές ήταν οι αλλαγές του 1983 στο οικογενειακό δίκαιο (κατάργηση προίκας, μοιχείας κλπ.), μιας από τις σημαντικότερες πολιτικές επιλογές της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Με καθοριστική τότε συμβολή της Μαργαρίτας Παπανδρέου, για πρώτη φορά στο νεοελληνικό κράτος η γυναίκα εξισώθηκε με τον άνδρα σε νομικό πλαίσιο. Και πολλοί θυμήθηκαν αυτό το προηγούμενο με αφορμή τη θολή εικόνα του ΠΑΣΟΚ κατά τη ψήφιση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Το βέβαιο είναι ότι το παιχνίδι αλλάζει. Ο κ. Μητσοτάκης, μετά από 5,5 χρόνια στην εξουσία και 1,5 χρόνο χωρίς αντιπολίτευση είχε ανάγκη από έναν αντίπαλο. Αλλιώς θα είχε διαρκώς απέναντί του μόνο τα προβλήματα –που σε μια ανοργάνωτη χώρα όπως η Ελλάδα δεν τελειώνουν ποτέ- και θα αντιμετώπιζε την κριτική του λεγόμενου μεσαίου χώρου, Η οποία έχει το κακό ότι ασκείται επί της ουσίας και προκαλεί φθορά. Με άλλα λόγια, ο Πρωθυπουργός είχε απεγνωσμένα ανάγκη από τη σύγκριση με κάποιον άλλο. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε, που λέει ο λόγος, να τον εφεύρει. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News