Με μία από τις συνηθισμένες και αόριστες εκφράσεις του, όπως ότι «η Κύπρος είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος» απάντησε ο πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης, μέσω του εκπροσώπου του, στην απειλή του ηγέτη της Χεζμπολάχ ότι εάν επιτραπεί στο Ισραήλ να χρησιμοποιήσει το έδαφός της Κύπρου «για οποιαδήποτε σύγκρουση», θα υπάρξουν επιπτώσεις. Συγκεκριμένα, πιο ωμά, «θα γίνει στόχος και το νησί».

Η Λευκωσία διαβεβαιώνει ότι «δεν πρόκειται να δοθεί σε καμία χώρα άδεια να διενεργήσει πολεμικές επιχειρήσεις μέσω της Κύπρου». Ελέγχεται όμως αν μια πολιτισμένη χώρα, μέλος και της ΕΕ, πρέπει να απαντά καν στα «αν» και «θα» ενός ηγέτη στυγνής τρομοκρατικής οργάνωσης.

Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει μόνο μία στρατιωτική-αεροπορική βάση στο νησί. Είναι στην Πάφο, και φέρει την ονομασία «Ανδρέας Παπανδρέου», από τις θρυλικές εκείνες εποχές του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Κύπρου-Ελλάδος, με τις συστοιχίες των ρωσικών πυραύλων S-300, που έμειναν στο «ράφι», και το Δόγμα εξανεμίστηκε.

Δεν «παίζει» ένα τέτοιο σενάριο. Θα ήταν αυτοκτονία.

Εάν, όμως, συμπεριλαμβάνει ο ηγέτης της Χεζμπολάχ και τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο στις απειλές του, το πράγμα παίρνει άλλη διάσταση.

Δύο είναι οι βάσεις αυτές στην Κύπρο: η μία στο Ακρωτήρι, κοντά στη Λεμεσό, και η άλλη στην Δεκέλεια, μεταξύ Λάρνακας και κατεχόμενης Αμμοχώστου. Και είναι κυρίαρχες.

Δηλαδή: Αναγνωρίζονται από την Κυπριακή Δημοκρατία ως «κυρίαρχη βρετανική περιοχή». Και όπως καθορίζεται ρητά με το Αρθρο 1 της Συνθήκης Εγγυήσεων του 1960, οι βρετανικές βάσεις έχουν προνόμια. Οπως το να χρησιμοποιούν τα λιμάνια και τους αεροδιαδρόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας «όπως θέλουν».

Η Λευκωσία μπορεί να διαβεβαιώνει ότι δεν θα επιτρέψει σε καμία χώρα να «χρησιμοποιήσει την Κύπρο» για τον πόλεμο Ισραήλ – Χαμάς, αλλά ταυτόχρονα πετάει και την υποσημείωση ότι βεβαίως «υπάρχει μια ιδιαιτερότητα με τον χώρο των βρετανικών βάσεων, που έχει άλλο καθεστώς».

Ο Νασράλα μπορεί να είναι στυγνός ηγέτης μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, χωρίς ιερό και όσιο, αλλά γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι δεν χρειάζεται, επί του παρόντος τουλάχιστον, το ίδιο το Ισραήλ να κάνει οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια από κυπριακό έδαφος. Μπορεί όμως να το κάνει έμμεσα, αν οι περιστάσεις το προκαλέσουν.

Στον 2ο πόλεμο στον Περσικό Κόλπο (2003-2011), ο τελών τότε χρέη προέδρου της Κύπρου (ως Πρόεδρος της Βουλής) Δημήτρης Χριστόφιας, λόγω απουσίας τού τότε προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, συγκάλεσε το Υπουργικό Συμβούλιο, ως προεδρεύων, και δόθηκε η έγκριση σε Αμερικανούς και Αγγλους να χρησιμοποιήσουν τις βάσεις στην Κύπρο για να χτυπήσουν το Ιράκ.

Επίσης, πολύ πρόσφατα, απογειώθηκαν από τις βάσεις στο νησί πολεμικά της RAF και χτύπησαν τους Χούθι πειρατές στην Ερυθρά Θάλασσα.

Πέραν αυτών, είναι γνωστό ότι η Κύπρος έχει εδώ και χρόνια αυτήν την τριμερή συμμαχία με Ελλάδα και Ισραήλ. Το βασικό «αντικείμενο» είναι πολιτική σύσφιξη – οικονομική συνεργασία – γεωστρατηγική σύμπραξη. Αυτές οι «Τριμερείς», που υπάρχουν και με την Αίγυπτο, όπως και με την Ιορδανία, διευρύνουν και ενισχύουν τις στρατηγικές θέσεις των χωρών που τις αποτελούν.

Ομως, ο πόλεμος, τώρα, στο Ισραήλ, έχει σπρώξει αναγκαστικά αυτές τις συμμαχίες σε μια συνθήκη αναμονής, στον πάγο. Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ δεν ήταν ποτέ ήσυχος με αυτά τα τριμερή σχήματα και, πιθανώς, με αφορμή τον πόλεμο στο Ισραήλ, να θελήσει να ξεκαθαρίσει λογαριασμούς και με αυτές τις τριάδες…

Οπως και να έχει, η δήλωση-βόμβα του Νασράλα, εκτός του ότι αναστάτωσε την κυπριακή ηγεσία, που σχεδόν απολογητικά έσπευσε να αποστασιοποιηθεί (εμείς δεν είμαστε το πρόβλημα, αλλά η λύση – κάτι που έχει και μια αστεία διάσταση, διότι σίγουρα η Λευκωσία δεν έχει κανένα ειδικό βάρος και εκτόπισμα που να μπορεί να επηρεάσει προς εκτόνωση την εξέλιξη του πολέμου), ήδη «πέτυχε» να αρχίσουν από τουρίστες αθρόες ακυρώσεις στις κρατήσεις τους για διακοπές στο νησί. Και το λαμπρό, χρυσοφόρο καλοκαίρι, κινδυνεύει.

Αρα, μέχρι στιγμής 1-0 υπέρ του Νασράλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News