Στην ακραία περίπτωση που δεν γνωρίζετε τον Τζέιμς Καφετζή, επιτρέψτε μου να κάνω τις συστάσεις. Ο Τζέιμς είναι 24 ετών, ζει στη Ρόδο και επαγγέλλεται τον διοργανωτή boat parties. Μέχρι πριν από λίγες ημέρες συμμετείχε στο Survivor όπου και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στους αγωνιστικούς στίβους. Σε γενικές γραμμές φάνηκε πράος χαρακτήρας αν και κατηγορήθηκε από άλλους συμπαίκτες του ως δολοπλόκος. Δημιούργησε δε και μία φιλία με έναν αγρότη από την Κορινθία που θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στην αξέχαστη, δεμένη με ώρες τηλεθέασης, σχέση του Πρόδρομου με τον Τσάκα, από το πρώτο Big Brother.

Ο Τζέιμς, λοιπόν, θα μπορούσε να φτάσει ως τον τελικό του παιχνιδιού και να διεκδικήσει το τρόπαιο των 100.000 ευρώ. Ωστόσο αποφάσισε να αποχωρήσει, εκφωνώντας και ένα λογύδριο για το πώς η παραμονή στο παιχνίδι απορρόφησε κάθε κύτταρο της πραγματικής του ζωής -είχε στα αλήθεια ενδιαφέρον εκείνη η τοποθέτηση. Άλλωστε ο άνθρωπος στον τουρισμό εργάζεται, έχει να βγάλει και σεζόν στη Ρόδο. Η αποχώρηση του χαιρετίστηκε από το πλήθος των social media ως πράξη γενναία, ο δε λόγος του ως μία σπονδή στην αξιοπρέπεια. Εκτιμήθηκε δε από τις εκπομπές κοινωνικού και lifestyle περιεχομένου με ώρες ανάλυσης λέξη προς λέξη.

Και έτσι ο Τζέιμς, αφού παραχώρησε και την απαραίτητη συνέντευξη στη σχετική εκπομπή του ΣΚΑΙ, μπήκε στο αεροπλάνο για το μακρύ ταξίδι της επιστροφής στην Ιθάκη του, εν προκειμένω στη Ρόδο. Και εκεί, ως νέος Κολοσσός, είδε από το ύψος μίας καρότσας φορτηγού τα τείχη να γκρεμίζονται. Χιλιάδες συμπατριώτες του έσπευσαν να τον αποθεώσουν. Και εκείνος, φορώντας το μαντήλι της μπλε ομάδας, όπου και διαδραμάτισε αδιαμφισβήτητο ηγετικό ρόλο, χαιρέτησε τα πλήθη, άγγιξε χέρια, λούστηκε στη δημοφιλία που, υπό τηλεοπτικούς όρους, ισούται με δόξα.

Οι εικόνες από τη Ρόδο δεν προκάλεσαν, απλώς, ειρωνικά σχόλια. Έσυραν πίσω τους μελαγχολικές διαπιστώσεις για την έκπτωση των αξιών, τον τηλεοπτικό εκμαυλισμό της νεολαίας, την απουσία προτύπων που οδηγούν στο βάθρο του λαϊκού ήρωα πρωταγωνιστές φθηνών θεαμάτων. Παρεμπιπτόντως η παραγωγή του Survivor είναι πανάκριβη, αλλά εδώ μιλάμε για την ουσία, για το μήνυμα. Γράφτηκαν και τα απαραίτητα για τους λαμπρούς μας επιστήμονες που δεν γνωρίζουν αντίστοιχη αντιμετώπιση, τους μικρούς καθημερινούς ήρωες (που έλεγε κάποτε και ο Ανδρέας Μικρούτσικος) που μένουν στην αφάνεια, την ευτελή κλίμακα αξιών και πάει λέγοντας.

Σε πρώτη ανάγνωση όλα αυτά είναι σωστά. Kάνουν σουξέ, φέρνουν πολλά share και αργές κινήσεις του κεφαλιού πάνω-κάτω. Σε τι κόσμο ζούμε, Θεέ μου -σωστά; Όμως μπορείς να τα δεις και από μία διαφορετική γωνία.

Παραδοσιακά τα πρόσωπα με ισχυρό έρεισμα, εν είδει λαϊκού ήρωα, έβγαιναν μέσα από τα σπορ και τα καλλιτεχνικά θεάματα. Κάποτε, ας πούμε, αυτό που συνέβη με τον Τζέιμς το έβλεπες μόνο με ποδοσφαιριστές και αστέρες της οθόνης, πρώτα κινηματογραφικής και μετέπειτα τηλεοπτικής. Ήταν αυτοί που έβγαζαν νέους στον δρόμο, έκαναν κοριτσόπουλα να σκίζουν τα ρούχα τους και αγόρια να παίζουν ξύλο για ένα αυτόγραφο ή ένα προσωπικό αντικείμενο.

Αυτό το φαινόμενο είναι διαχρονικό, κατά κάποιον τρόπο εκδηλώνεται και σήμερα, αλλά με διαφορετικούς τρόπους καθώς υπάρχουν και τα social media. Εδώ θα πει κάποιος ότι ο Τζέιμς δεν διακρίθηκε στους αθλητικούς στίβους, αλλά στις πίστες του Survivor. Επίσης δεν είναι ηθοποιός, δεν κουβαλάει καλλιτεχνικό ταλέντο, δεν ενσάρκωσε, τέλος πάντων, κάποιον με τον οποίο ταυτίζεται το κοινό. Σωστό, αλλά σε άλλη εποχή. Τώρα δεν ισχύει.

Με τα σημερινά δεδομένα, ο Τζέιμς είναι, περίπου, ποπ είδωλο. Και αν μη τι άλλο, αυτό που έκανε δεν ήταν εύκολο. Μπορεί να μην ήταν σπουδαίο, αλλά δεν ήταν και εύκολο. Διακρίθηκε σε ένα πεδίο που πέφτουν εκατομμύρια μάτια. Σε κάποια από αυτά είναι αναπόφευκτο (και λογικό) να λάμψει. Και αν θέλετε, αφήστε τον Τζέιμς στην άκρη. Δείτε κάτι πρόσωπα στο instagram, τους influencers, τους επιδραστικούς ντε, της νέας εποχής. Με δεκάδες (ή και εκατοντάδες) χιλιάδες ακολούθους. Ως φαινόμενα έχουν βγει από την ίδια μήτρα με τον Τζέιμς. Οφείλουμε επίσης να σημειώσουμε ότι στην περίπτωση του Ροδίτη, λειτούργησε, ασφαλώς, το τοπικιστικό στοιχείο, κάτι που έπαιξε σημαντικό ρόλο. Αν ήταν, ας πούμε, από το Περιστέρι ή το Χαλάνδρι, δεν θα βλέπαμε τις ίδιες εικόνες.

Εν τέλει δεν είναι δα και τραγικό μερικές χιλιάδες νέοι να θεωρούν λαϊκό ήρωα τον Τζέιμς. Είναι σημείο των καιρών και βεβαιωτικό της ευζωίας μας. Αν τραβήξεις από τη Ρόδο μία ευθεία γραμμή και πας λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα ανατολικά, λαϊκός ήρωας είναι κάποιος που εκτοξεύει μία ρουκέτα ή σκοτώνεται από ένα drone. Εμείς έχουμε την πολυτέλεια να δοξάζουμε τον Τζέιμς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News