Πάσχα ελληνικό. Η θρησκευτική παράδοση ακουμπάει τη ζωή μας αυτές τις ημέρες.

Αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα, που τον υπόλοιπο καιρό για τους περισσότερους είναι σχεδόν ανύπαρκτο, έρχεται μέσα από μια όμορφη εθιμοτυπία να συνδυάσει συνευρέσεις, γλέντια, χωριά και εκκλησιάσματα, σε ένα μείγμα που οι δόσεις πνευματικότητας και νηστείας σε σύγκριση με την κρεατοφαγία και την οινοποσία βρίσκονται σε συνεχή πτώση.

Ετσι εξελίσσεται η ζωή. Αυτή είναι η πραγματικότητα και οι απόψεις μπορεί να διαφέρουν μόνο ως προς την ταχύτητα της πτώσης – και όχι προς τη γενική κατεύθυνση.

Κόσμος ιδιωτικότητας, στενών κύκλων, ψηλών φρακτών που διακορεύονται από τα αδιάκριτα μέσα του κοινωνικού κουτσομπολιού των κινητών τηλεφώνων.

Πώς μυρίζει η Ελλάδα αυτό το Πάσχα; Τι συλλογιζόμαστε;

Οικονομικά, βελτιωνόμαστε με σταθερούς ρυθμούς. Υπάρχει πάντα το άγχος στους επαΐοντες αν οι περίφημες αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο θα λειτουργήσουν στην εποχή μετά το τέλος του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

Για τους υπόλοιπους ισχύει ένα νέο δίπολο που χωρίζει τις τάξεις. Σε όσους έχουν ή συστεγάζονται και σε όσους νοικιάζουν. Είναι πλέον τόσο ισχυρό αυτό το δίπολο, που μοιάζει με το χάσμα της εποχής της κρίσης ανάμεσα σε όσους εργάζονταν και σε όσους είχαν χάσει τις θέσεις τους.

Είναι τόσο αυξημένο το κόστος αγοράς και ενοικίασης, που τα γενικώς ενισχυόμενα εισοδήματα αδυνατούν να ανταποκριθούν, καθιστώντας τους ενοικιαστές ουσιαστικά ευάλωτους, παρ’ όλα τα φαινομενικά ισχυρά οικονομικά μεγέθη τους.

Η κοινωνική κατοικία θα γίνει πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης, αλλά το μεσοπρόθεσμο χρονοδιάγραμμα που απαιτείται αδυνατίζει την προεκλογική της ιεράρχηση.

Πολιτικά υπάρχει ένα ακόμα δίπολο, προσωπικό και όχι κομματικό. Ψάξτε να βρείτε αντίπαλο πρόσωπο, και όχι δέος, απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ενας-ένας παρελαύνουν όλοι από την πασαρέλα της δημοσιότητας επιδεικνύοντας την πολιτική τους πραμάτεια.

Το κοστούμι του ΠΑΣΟΚ ο ένας, που του έρχεται μεγάλο και δεν μπορεί να το κουμαντάρει, την αντι-woke ατζέντα ο άλλος και η άλλη, μαζί με θρησκευτικές και οικογενειακές παραδόσεις, και τις κραυγές κατηγόρου ή τελευταία, που μοιάζουν να έχουν και τη μεγαλύτερη απήχηση.

Η πολιτική συζήτηση έχει ισοπεδωθεί, τα κόμματα έχουν πάψει πια να έχουν ονομασίες και συνεννοούμαστε μόνο με τα ονόματα των αρχηγών τους.

Σε αυτή την ισοπέδωση μεγάλο ρόλο έχει η αποκαθήλωση της αριστερής ιδεολογίας ως πραγματιστικής πολιτικής και το στρίμωγμα όλων των υπολοίπων στη διαχείριση, στον έλεγχο και στον επιμερισμό των οικονομικών αποτελεσμάτων του φιλελευθέρου παραδείγματος.

Η αριστερή οπτική βρίσκεται επιπρόσθετα σε αδυναμία ανάγνωσης των νέων αμυντικών δογμάτων, που σχηματοποιούνται και επιμένουν στα συνθήματα τανκς ή βούτυρο, που είχαν επιτυχία στο παρελθόν.

Δύο μεγάλα δίπολα, Μητσοτάκης και οι λοιποί το ένα, ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, μαζί με τους υποψήφιους αγοραστές, το άλλο.

Για τον υπόλοιπο κόσμο το Πάσχα δεν είναι οικουμενικό και κοντεύουμε να ξεχάσουμε πως όσο μειώνεται η σημασία της θρησκείας εντός των χριστιανικών τειχών, μεγεθύνεται εκτός αυτών. Και αυτή την αντιπαλότητα δεν γνωρίζουμε πώς να τη διαχειριστούμε.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, να χαρούμε την υψηλότερη μορφή άνοιξης που γνωρίζουμε, την Ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα.

Καλό μας Πάσχα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News