Τα σενάρια, το λοιπόν, είναι δύο. Είτε κυριαρχεί στο μυαλό του Μητσοτάκη η οικονομία και πάει για εκλογές το φθινόπωρο είτε ο Ερντογάν εκτραχύνεται το επόμενο διάστημα, οπότε ο εθνικός κίνδυνος στέλνει τις κάλπες στην άνοιξη του 2023. Τι φοβάται ο Μητσοτάκης για την οικονομία; Οτι τον επόμενο χειμώνα είναι πιθανό να μπούμε σε παγκόσμια (ή ευρωπαϊκή) ύφεση με ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και θηριώδη προβλήματα εφοδιασμού, στα οποία η Ελλάδα από μόνη της θα είναι αδύνατο να αντιδράσει επαρκώς. Κι όταν μπούμε στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης, οι κυβερνήσεις δεν νιώθουν ασφαλείς. Αυτές την πληρώνουν, οι αντιπολιτεύσεις έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να περάσουν κάτω από τα ραντάρ της οργής.

Τι ακριβώς φοβάται ο Μητσοτάκης από τον Ερντογάν; Οτι ενδέχεται ο εν εξάλλω ευρισκόμενος τούρκος πρόεδρος να μας στήσει την προβοκάτσια ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές, όπως είχε συμβεί και με τα Ιμια. Μια υπηρεσιακή κυβέρνηση είναι ασφαλώς ευκολότερος αντίπαλος για αυτόν, ποιος υπηρεσιακός υπουργός θα πάρει αποφάσεις τόσο καθοριστικού χαρακτήρα; Τι άλλο φοβάται ο Κυριάκος; Οτι μπορεί μεν η ελληνοτουρκική ένταση να παραμείνει σε διαχειρίσιμα επίπεδα, αλλά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο να καεί η χώρα. Βλέπουμε ήδη τι συμβαίνει στην Ισπανία με τον πρώτο μεσογειακό καύσωνα, είδαμε πόση πολιτική σκόνη ξεσηκώθηκε από μια μικρή φωτιά στη Γλυφάδα δίχως ζημιές και θύματα.

Οπερ, λένε τα σενάρια, ο Μητσοτάκης θα περιμένει να δει πώς θα πάει το καλοκαίρι (και εντός και εκτός) και κάπου εκεί στα τέλη Αυγούστου θα πάρει την οριστική του απόφαση. Εντάξει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον καταγγείλει ό,τι κι αν κάνει, είτε πάει σε κάλπες είτε δεν πάει. Δεν είναι ο Αλέξης το πρόβλημα του Κυριάκου, η δυστοπική πραγματικότητα είναι. Που επί μία θητεία δεν στάθηκε ποτέ σύμμαχος του, το εκκρεμές πήγαινε διαρκώς από το «δόξα τον Θεό» στο «Παναγιά βόηθα». Αν τελικά ο Κυριάκος καταφέρει να καθίσει για μια ακόμα τετραετία στην πρωθυπουργική καρέκλα, θα μπορεί να περηφανευτεί ότι νίκησε θεούς και δαίμονες, ότι πέτυχε εκεί όπου οποιοσδήποτε άλλος θα αποτύγχανε.

Ούτε έχουν άδικο όσοι από το κυβερνητικό στρατόπεδο λένε ότι η χώρα δεν μπορεί να αντέξει έναν ολόκληρο χρόνο προεκλογικής τοξικότητας. Επίσης έχουν δίκιο οι αντιπολιτευόμενοι που λένε ότι οι υπουργοί δεν θα κυβερνούν έως τον επόμενο Μάιο, έτσι και οι εκλογές απομακρυνθούν από τον κοντινό μας ορίζοντα. Προεκλογική εκστρατεία διαρκείας θα κάνουν, πάνε οι μεταρρυθμίσεις. Πλην δεν είναι αυτά τα κριτήρια που θα ορίσουν τις αποφάσεις Μητσοτάκη. Η οικονομική κρίση, η κλιματική κρίση και η εθνική κρίση είναι που κάνουν συνδυαστικό παιχνίδι. Τα υπόλοιπα έπονται ως συμπληρωματικά. Που δεν είναι παιχνίδι εν τέλει, ζαριά είναι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News