Καθώς πλησίαζε το τέλος της πολιτικής κυριαρχίας της Μέρκελ, στο τέλος του 2021, πολλές ήταν οι αναφορές στα πεπραγμένα της ως καγκελαρίου της Γερμανίας, με κοινό παρονομαστή τη σταθερότητα στη (μη εμπνευσμένη) πολιτική της. Τότε είχα θυμίσει ένα παλιότερο, ευφυέστατο σχόλιο του Economist το 2014 για την επιμονή της στην πολιτική λιτότητας. Τώρα, όμως, που κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Ελευθερία», οι αρνητικές κριτικές αφορούν πολύ περισσότερα θέματα, καθώς είναι πλέον φανερά τα αποτελέσματα της πολιτικής της. Και από πού να αρχίσει κανείς;

Από το μήνυμα που έστειλε ως Γερμανία και ως Ευρωπαϊκή Ενωση σε όλον τον κόσμο, ότι οι μετανάστες είναι ευπρόσδεκτοι, με αποτέλεσμα αθρόα κύματα μεταναστών; Από τη συρρίκνωση του γερμανικού στρατού, κάτι που δεν αναστρέφεται από τη μια μέρα στην άλλη; Από το κλείσιμο των σταθμών παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, που αύξησε υπέρμετρα το ενεργειακό κόστος στη Γερμανία κτυπώντας όχι μόνο το βιοτικό επίπεδο της χώρας, αλλά και τη βιομηχανία της; Ή, τέλος, από την ενίσχυση της Ακροδεξιάς στην πολίτική σκηνή της Γερμανίας;

Οπως σημειώνει ο αρθρογράφος της ελβετικής ΝΖΖ Μόρτεν Φράϊντελ, η Μέρκελ αυτοχαρακτηρίζεται ακούσια στο βιβλίο της, μέσω της αντίθεσης προς τον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, στον οποίο θαυμάζει τον «συνδυασμό του στρατηγικού και του συγκεκριμένου, που ήταν η μεγάλη του δύναμη», ενώ η ίδια εστίαζε στο συγκεκριμένο και καταλάβαινε πολύ λίγα για το στρατηγικό, κάνοντας τη Γερμανία να πρέπει τώρα να ζήσει με τις συνέπειες.

Μάλιστα, καθώς απαιτείται πολύς χρόνος για να ανατραπούν τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, είναι ιδιαίτερα αντιφατικός ο τίτλος του βιβλίου της πρώην καγκελαρίου, τη στιγμή που η πολιτική της έχει μειώσει τον βαθμό ελευθερίας στην άσκηση πολιτικής των διαδόχων της. Ωστόσο γράφει αμέριμνη, χωρίς διάθεση αυτοκριτικής για τις βασικές της επιλογές, που μετέτρεψαν για δεύτερη φορά μέσα σε 30 χρόνια τη Γερμανία σε μεγάλο ασθενή.

Αυτό φάνηκε και στην πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου της, που έγινε σε ένα θέατρο στο Βερολίνο, όπου η ίδια εξεπλάγη από τις σκληρές ερωτήσεις που της έθεσε σχετικά με την πολιτική της η παρουσιάστρια, και απάντησε με μεγάλη αμηχανία.

Ετσι, το βιβλίο της είναι ήδη ξεπερασμένο, καθώς βγήκε σε μια εποχή που η πολιτική της έχει πλέον λίγους υποστηρικτές στη χώρα της και (χαρακτηριστικό αυτό) όχι από το δικό της κόμμα, όπου πλέον αμφισβητούνται όλες οι βασικές της επιλογές. Είναι, μάλιστα, ειρωνεία της Ιστορίας ότι κυριότερος υποστηρικτής του βιβλίου, όπως και της ίδιας της Μέρκελ, αποδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, που ενθουσιάστηκε για τα καλά λόγια που βρήκε να πει για τον Τσίπρα (και ανακουφίστηκε για αυτά που δεν είπε). Αλλά ακόμη μεγαλύτερη ειρωνεία για την πρώην καγκελάριο είναι ότι τώρα το «Go back, madame Merkel» τής το λένε οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News