«Πώς πήγε η Ελένη Μενεγάκη στη Βαρβάκειο, ενώ μένει στα Μελίσσια;».

Το ερώτημα ταλανίζει τις τελευταίες μέρες τους Ελληνες. Την αφορμή έδωσε μια φωτογραφία που ανήρτησε η παρουσιάστρια στο Instagram, γνωστοποιώντας ότι βρέθηκε με τον άντρα της στη Βαρβάκειο Αγορά για τα ψώνια της Σαρακοστής. Σε άλλες εποχές, τα σχόλια της ανάρτησης θα περιορίζονταν σε ερωτήσεις του τύπου: «Πες μας τι θαλασσινά πήρες, Ελένη;». Ή «πες μας τι χρώμα βαφή έχεις βάλει στα μαλλιά σου;». Και θα τα συνόδευαν, ως επί το πλείστον, χαρωπές φατσούλες emoticon.

Τώρα, όμως, το τελευταίο που μας ενδιαφέρει είναι τι αγόρασε η Ελένη Μενεγάκη ή πώς έχει βάψει τα μαλλιά της. Εκείνο που μας καίει να μάθουμε είναι πώς έφτασε εκεί, στον άλλο δήμο. Θα θέλαμε να μπούμε μέσα στην τσάντα της και να βρούμε το αποδεικτικό που της επιτρέπει να μετακινηθεί εκεί όπου οι περισσότεροι δεν μπορούμε. Βλέπουμε τη φωτογραφία της με τους πάγκους της Βαρβακείου από πίσω, και μας ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Πώς βρέθηκε η κυρία στο Μοναστηράκι, ενώ μένει Μελίσσια; Πείτε μας, γιατί θα τρελαθούμε.

Η αλήθεια είναι ότι, όπως και άλλοι άνθρωποι, μπορεί και η κυρία Μενεγάκη να δύναται να μετακινηθεί από δήμο σε δήμο, έχοντας το κατάλληλο χαρτί. Και δεν είναι υποχρεωμένη, όπως και κανείς άλλος, να μας πει τι έχει και τι όχι, για να λύσει τις απορίες του καθενός και να διαλύσει τις υποψίες του. Οπως, επίσης, δεν είναι λογικό να μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτόμαστε τι να ποστάρουμε στα social media, για να δίνουμε το καλό παράδειγμα.

Της το έγραψαν κι αυτό στα σχόλια, στο μικρό λαϊκό δικαστήριο που στήθηκε κάτω από την ανάρτησή της. Ενα από τα πολλά που στήνονται κάτω από αναρτήσεις τελευταία, ψάχνοντας το σωστό και το νόμιμο του καθενός, μέσα στην ιδιόρρυθμη κατάσταση που ζούμε. Η Ελένη Μενεγάκη είναι γνωστή κι έχει χιλιάδες ακολούθους που αντιδρούν στις δημοσιεύσεις της, οι οποίες αναπαράγονται και σχολιάζονται παντού.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από @elenimenegaki

Αυτό που συνέβη, όμως, κάτω από την ανάρτησή της, είναι πια κοινός τόπος. Μπορεί να συμβεί σε όλους. Και, τελευταία, συμβαίνει κατά κόρον. Το πού πήγαμε, τι κάναμε και πώς το κάναμε, μπαίνει στο μικροσκόπιο, και συχνά, γίνεται πεδίο ανάκρισης και σύγκρουσης από γνωστούς και αγνώστους. Ξαφνικά, έχουμε γίνει ο ένας μπάστακας στη ζωή του άλλου. 

Μας κατανοώ, όμως. Η καχυποψία και ο θυμός έχουν βαρέσει κόκκινο, γιατί τους το επιτρέπουν οι συνθήκες. Βαδίζουμε προς το τέλος της πανδημίας, χωρίς να αισθανόμαστε ότι φτάνει το τέλος. Κι εκεί που περιμένουμε να μας βγάλουν το κεφάλι απ’ το καζάνι για ν’ αναπνεύσουμε, μας λένε κρατήστε το λίγο ακόμα μέσα. 

Μετακινήσεις μόνο εντός δήμου, με όριο τα δύο χιλιόμετρα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο σκληρό πράγμα, ειδικά για τον κάτοικο μιας μεγαλούπολης, να τον περιορίσεις στο στενό πλαίσιο της γειτονιάς του. Να του αφαιρέσεις την ελευθερία να μετακινηθεί λίγο παραπέρα, να κάνει έναν περίπατο στον Εθνικό Κήπο, να πεζοπορήσει σ’ ένα κοντινό βουνό, να κάνει μια βόλτα γύρω απ’ την Ακρόπολη ή να κατέβει στη θάλασσα. 

Δεν είμαι ειδικός για να ξέρω ποιο μέτρο είναι το σωστότερο, αλλά ως πολίτης που ακολουθεί τις υποδείξεις τους, μπορώ να έχω άποψη για το ποιο μέτρο είναι λειτουργικό και ποιο όχι. Κι αυτό που διαπιστώνω καθημερινά, τελευταία, είναι ότι ο χιλιομετρικός περιορισμός γεμίζει τη γειτονιά μου ασφυκτικά και δημιουργεί συνωστισμό, μεγαλύτερο από πριν. Την ίδια στιγμή, έχει οξύνει περισσότερο τα ήδη τεταμένα νεύρα μας κι έχει γιγαντώσει τη δυσπιστία μας απέναντι στους άλλους. Εκείνος που μπορεί να μετακινηθεί λίγο μακρύτερα, ο προνομιούχος, γίνεται στα μάτια μας ύποπτος. 

Πώς πήγε η Μενεγάκη στη Βαρβάκειο; Πώς έφτασε ο Πέτρος από την Κηφισιά στην Πλάκα; Πώς βρέθηκε η Κατερίνα η Νεοσμυρνιώτισσα στη Γλυφάδα; Ερωτήματα των ημερών, επί της ουσίας ανόητα, προερχόμενα όμως απ’ τα βάθη του ζορισμένου είναι μας. Το οποίο λαχταρά να εκτονωθεί. Κι αν δεν του το επιτρέψουν σύντομα με κάποιο τρόπο, θα εκτονώνεται όλο και πιο άγαρμπα, με τους λάθος τρόπους. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News