O Παύλος Πολάκης λέει ότι αν βάλουν κάποιους στη φυλακή, τότε θα κερδίσουν τις εκλογές. Βέβαια φυλακή σε βάζουν οι δικαστές, αλλά στο σύμπαν του Πολάκη αυτές οι δουλειές καλύτερα να γίνονται από πολιτικούς. Αν μη τι άλλο και ο ίδιος έχει ακούσει στην ολομέλεια της Βουλής τον Aδωνι Γεωργιάδη να τον προειδοποιεί: «εγώ θα σε βάλω φυλακή, Πολάκη». Καθαρά πράγματα.

Βέβαια, ακόμα πιο αποτελεσματικό είναι, από το να βάζεις κάποιους φυλακή, να μην τους επιτρέπεις να κατέβουν στις εκλογές —κερδίζεις και πιο εύκολα και πιο καθαρά. Όμως ο Παύλος Πολάκης, ως άνδρας με βαθύ δημοκρατικό αίσθημα, καλεί τη Δικαιοσύνη να κινηθεί πιο γρήγορα. Ελπίζω να αναφέρεται και στη δίκη της Χρυσής Αυγής γιατί κάποιες κακές γλώσσες μουρμουρίζουν ότι η δίκη καθυστερεί προκειμένου οι Μιχαλολιάκοι και οι Κασιδιάρηδες να φτάσουν «καθαροί» στις εκλογές, ώστε μη φύγει κατά λάθος καμιά ακροδεξιά ψήφος προς τη Νέα Δημοκρατία. Αντίστοιχα, λένε οι ίδιες γλώσσες, επιδεικνύεται ανοχή προς τους Ρουβίκωνες, μήπως και η ακροαριστερή ψήφος μαζευτεί στο μεγάλο μαντρί, μπροστά στον φόβο της Δεξιάς που θα ανοίξει τα ξερονήσια.

Τέλος πάντων, όπως και αν έρθουν τα πράγματα, η Δικαιοσύνη προβλέπεται να κάνει υπερωρίες αν και τις περισσότερες φορές κάποιες υποθέσεις ανοίγουν μόνο και μόνο για να κλείσουν με θόρυβο. Προς το παρόν θόρυβο κάνει ο Πολάκης που δίπλα του ο μακαρίτης ο Βαγγέλης ο Γιαννόπουλος δείχνει σεμνός γυμνασιάρχης της ελληνικής επαρχίας.

Ο Πάνος Καμμένος έκανε μία ενδιαφέρουσα ανάρτηση, αναφερόμενος σε δημοσιογραφικό αυνανισμό.

Δεν τολμώ φυσικά να αμφισβητήσω τη γνώση του Καμμένου στα περί αυνανισμού. Πρόκειται, άλλωστε, για αυστηρά προσωπικές προσεγγίσεις. Πλην όμως ο υπουργός οφείλει να γνωρίζει ότι οι δημοσιογράφοι απλώς περιγράφουν την πολιτεία του. Αν αυτός αναγνωρίζει σε αυτή σημεία από τη μοναχική διαδρομή προς την απόλαυση, είναι καθαρά δικό του θέμα.

Εδώ συνήθως παρεμβαίνει κάποιος και λέει με στόμφο ότι οδηγούμαστε σε εκλογές ακραίας πόλωσης με χαρακώματα κλπ. Ακόμα και αν είναι έτσι, δεν αξίζει ούτε καν να βάλεις τη γάτα σου να κλαίει. Χειρότερη πόλωση είχαμε στα ’80ς, δεν πάθαμε δα και κάτι το τρομερό.

Υπάρχει όμως μία ποιοτική διαφορά:

Το πολωμένο περιβάλλον στα ’80ς είχε σαφή εμφυλιοπολεμική αναφορά και απεύθυνση σε ακροατήριο που διατηρούσε σχετικές μνήμες. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί τώρα, όσο και αν εμφανίζονται κάτι γραφικοί με Βελουχιώτη και Μελιγαλά. Αν όμως ο Πολάκης και ο Καμμένος δίνουν τον τόνο, τότε το γκρουπ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιλέγει τη συνειδητή εκπροσώπηση του λούμπεν. Εδώ ο διαχωρισμός δεν γίνεται ανάμεσα στην Αριστερά και στη Δεξιά, αλλά ανάμεσα στον «λαό» και στο «Κολωνάκι». Στρέφεται δε εναντίον εννοιών όπως η αριστεία και η αξιολόγηση. Απλοποιεί δύσκολες εξισώσεις, δεν ασχολείται με διακρίσεις εξουσιών και άλλα πιο λεπτά θέματα. Αρκεί να υπάρχουν δύο χρώματα και δύο καταστάσεις ηθικής, το καλό και το κακό. Είναι μία προσέγγιση που ενώ γενικεύει τα πράγματα, ταυτοχρόνως συνομιλεί και με τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος.

Στην αντιπαράθεση του λούμπεν, η Νέα Δημοκρατία εκ των πραγμάτων υστερεί, δεν έχει τόσα βέλη στη φαρέτρα της. «Ο Τσίπρας είναι προδότης στο Μακεδονικό και τα κομμούνια θέλουν χάος και αναρχία» είναι οι πιο λούμπεν προσεγγίσεις της πραγματικότητας.

Εντάξει. Εχουν καμιά σημασία όλα αυτά; Μικρότερη από αυτή που φανταζόμαστε. Οι πολλοί θα πάνε στην κάλπη θυμωμένοι με την κυβέρνηση, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Και μιλάμε για τόσο θυμό, ώστε ο επόμενος δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο πέρα από το να πάει κάτω από τη μηλιά και να περιμένει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News