Οταν οι λοιμωξιολόγοι λένε ότι το περίφημο peak της πανδημίας στην Ελλάδα θα έρθει σε τέσσερις με πέντε βδομάδες από σήμερα, σημαίνει πρακτικά ότι η μέρα με τους περισσότερους επιμολυσμένος και τους περισσότερους θανάτους στην χώρα λόγω κορονοϊού, θα βρίσκεται είτε μέσα στην Μεγαλοβδομάδα είτε λίγο μετά το Πάσχα. Την επόμενη μέρα του peak, τα θετικά κρούσματα και οι θάνατοι θα αρχίσουν να μειώνονται σταδιακά, δεν θα μηδενιστούν.

Η νυν απομόνωση (λέμε τώρα) του πληθυσμού, θα αποτρέψει την επιμόλυνση ανθρώπων που αν κολλούσαν σήμερα θα εκδήλωναν συμπτώματα μέσα στο πρώτο πενθήμερο του Απριλίου και (μικρό μέρος τους) θα χρειαζόταν νοσοκομείο το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου. Μικρό ποσοστό τους θα πέθαινε στα τέλη Απριλίου. Αυτή την χρονική στιγμή που ζούμε, αποθεραπεύονται ή πεθαίνουν αυτοί που μολύνθηκαν το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου.

Αν μπορούσαμε με ακρίβεια να προσδιορίσουμε ποια μέρα η καμπύλη επιμολύνσεων πήρε την κατηφόρα εξαιτίας των πρώτων περιοριστικών μέτρων της κυβέρνησης και της αυτοπροστασίας του πληθυσμού, θα μπορούσαμε με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια να προσδιορίσουμε και την ημέρα του peak της πανδημίας εν Ελλάδι. Όχι του τέλους της ασφαλώς, αλλά από την στιγμή που θα αρχίσει να πέφτει η καμπύλη, τότε η αποκλιμάκωση είναι ραγδαία.

Το πραγματικό μας ερώτημα είναι αν αυτή η κάθοδος της καμπύλης επιμολύνσεων υπήρξε κάποια χρονική στιγμή του παρελθόντος χρόνου (όπως όλοι υποθέτουμε και ελπίζουμε) ή αν ακόμα την αναμένουμε στο εγγύς μέλλον (όπως λένε κάποιοι πεσιμιστές ή απλώς ρεαλιστές). Αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε την βάψαμε. Όμως, ακόμα κι αν τα περιοριστικά μέτρα άρχισαν να αποδίδουν εδώ και δυο βδομάδες με τον ρυθμό επιμολύνσεων να μειώθηκε σημαντικά, πρόκειται για μείωση του ποσοστού αλλά πάνω σε μεγαλύτερο πραγματικό αριθμό επιμολυσμένων.

Μπορεί για παράδειγμα, το ποσοστό επιμολύνσεων να μειώθηκε τις τελευταίες δυο βδομάδες από το 5% στο 1%. Αυτό σημαίνει ότι ως τα τέλη Φεβρουαρίου κάθε θετικός στον ιό (με την ελευθερία συναναστροφών) μόλυνε δέκα άτομα πριν το αντιληφθεί, ενώ τώρα (με την σχετική απομόνωση) μολύνει μόνο δύο. Όμως το 5% σε 1.000 άτομα δημιουργεί 50 επιμολυσμένους, ενώ το 1% σε 10.000 άτομα μολύνει 100. Αν πάλι, και οι πληθυσμοί των επιμολυσμένων έχουν ανέβει και το ποσοστό επιμολύνσεων δεν έχει φθάσει ακόμα στο ανώτατο σημείο του, τότε η κατάσταση μας οδεύει προς Ιταλία.

Μακάβρια και απαισιόδοξα όλα αυτά, όμως οι συναισθηματισμοί δεν πρέπει να μας κάνουν να κρύβουμε τους αριθμούς. Και στο καλό σενάριο (η καμπύλη να έχει ήδη γυρίσει προς τα κάτω) και στο κακό (η καμπύλη να συνεχίζει ακόμα ανοδικά διότι δεν ακούσαμε τις οδηγίες), υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσα μας που σήμερα κάθονται υγιείς μπροστά στην τηλεόραση τους και το Πάσχα δεν θα νοσούν απλώς, αλλά θα έχουν πεθάνει. Η μοναδική μας ελπίδα είναι να κατέβει το ποσοστό επιμολύνσεων στο απόλυτο 0%. Γίνεται όταν οι πόρτες των σπιτιών μας είναι ξεκλείδωτες;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News