Πριν τις διπλές εκλογές του Μαΐου, οι δημοσκοπήσεις ήταν fake news, προϊόν μιας συνωμοσίας της ΝΔ και των δημοσκόπων για να καταβαραθρώσουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου, οι δημοσκοπήσεις (που στο μεταξύ είχαν επιβεβαιωθεί πλήρως) δεν είχαν σημασία καθώς είχαν προηγηθεί κάλπες οπότε οι μετρήσεις ακολουθούσαν το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα. Σήμερα, οι δημοσκοπήσεις ξανάγιναν fake news, όχι όμως επειδή τις «κατασκευάζουν» οι δημοσκοπικές εταιρείες, αλλά διότι αποτυπώνουν το αποτέλεσμα μια βαθύτερης μετεκλογικής συνωμοσίας. Αυτής των μέσων ενημέρωσης εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο προφανές ερώτημα «γιατί να συνωμοτήσουν τα μέσα ενημέρωσης εναντίον ενός ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ, δυο μόλις μήνες μετά τις εκλογές», η απάντηση έχει ήδη δοθεί: Θέλουν να ροκανίσουν το ανέλπιστο 31,5% του ΣΥΡΙΖΑ που τους κάθεται στον λαιμό, να πετύχουν μετεκλογικά αυτό που δεν πέτυχαν με τις κάλπες. Την στρατηγική ήττα της Αριστεράς. Στην πραγματικότητα, έχουν μηχανευτεί μια αντεστραμμένη πολιτική ηγεμονία του Σύριζα, αρνητική μεν πλην υπαρκτή. Η πολιτική ζωή του τόπου κινείται γύρω από την καταστροφή της αντιπολίτευσης και όχι γύρω από την κυβερνητική δράση. Αυτό κι αν είναι παραίσθηση λόγω συνδρόμου κατάθλιψης.

Η βολική αυτή θεωρία που έχει αιχμή την δήθεν συνωμοσία των μέσων ενημέρωσης δεν είναι καινούργια. Αποτελεί συνέχεια της πάγιας αντίληψης που έχει η Αριστερά για την περικύκλωση της από τις συστημικές δυνάμεις, οι οποίες μπορεί να μοιάζουν πολυπλόκαμες (αστικά κόμματα, επιχειρηματικά συμφέροντα, εκδότες-καναλάρχες, μηχανισμοί καταστολής) πλην κατευθύνονται από ενιαίο κέντρο και έχουν κοινό αντικειμενικό σκοπό. Την εξαφάνιση της. Οσον αφορά τα μέσα ενημέρωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάστηκε παρά δυο μήνες για να επιστρέψει στην περίοδο του δημοψηφίσματος, τότε που όλα τα κανάλια ήταν όργανα του Σόιμπλε, οι εφημερίδες φυλλάδες της τρόικας και όλοι οι δημοσιογράφοι πληρωμένοι κονδυλοφόροι.

Τα θηριώδη ποσοστά αποδοχής της πολιτικής Μητσοτάκη που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αφήνουν κατάπληκτους τους επιτελείς της Κουμουνδούρου. Κατά την γνώμη τους, υπό κανονικές συνθήκες ο κόσμος θα ‘πρεπε να έχει ήδη σιχαθεί τον Κυριάκο, να χει κιόλας απαυδήσει από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Σταϊκούρα και να χει ήδη αρχίσει να συγκεντρώνεται στο Σύνταγμα εξοργισμένος από τις ακροδεξιές επιλογές του Αδωνι και του Βορίδη. Αφού λοιπόν δεν το κάνει, κάτι άλλο παράταιρο συμβαίνει που δεν εξηγείται με όρους πολιτικής. Οι λαϊκές μάζες βρίσκονται υπό το καθεστώς κάποιας μαζικής παράκρουσης που προέρχεται από μια γενικευμένη πλύση εγκεφάλου που τους κάνουν τα μέσα ενημέρωσης.

Κάπου εδώ, ο Αλέξης του 2019 συναντά τον Αλέξη του 2014-15. Λες και δεν πέρασε μια μέρα από τότε. Καταγγελία, οργή, εχθρότητα για κανάλια, εφημερίδες, ραδιόφωνα, ιστοσελίδες και δημοσιογράφους φυσικά. Το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης αναζητούν το κοινό τους ανάμεσα στο 85% των Ελλήνων που επικροτεί τις επεμβάσεις στα Εξάρχεια ή την κατάργηση του ασύλου και όχι στο 15% που τα θεωρεί φασιστικές πρωτοβουλίες, δεν λέει κάτι στην Κουμουνδούρου. Γι αυτούς εξυφαίνεται μια πελώρια συνωμοσία που θέλει να τους βγάλει στην απέξω, καθώς στο μυαλό τους το 15% είναι το κανονικό και το 85% είναι το κατασκευασμένο.

Το «καλομελέτα κι έρχεται (η καινούργια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ)» που αναφώνησε ο Κατρούγκαλος στον ΣΚΑΪ το περασμένο Σάββατο, τα λέει όλα. Ζουν σ’ έναν φαντασιακό κόσμο, μακριά από τον «κόσμο της Δεξιάς» που εντέχνως παρουσιάζεται ως η σημερινή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Και μάλιστα, σ’ αυτόν τον φαντασιακό τους κόσμο, έχουν την (αυτο)καταστροφική στρατηγική του «όπλου παρά πόδα» που είχε το ΚΚΕ μετά την Βάρκιζα. Μόλις η συνωμοσία θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, η (ανα)κατάληψη της εξουσία είναι και εύκολη και δεδομένη. Κατά τα άλλα, οδεύουν προς τη σοσιαλδημοκρατία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News