Oσο και αν το «τραβάνε» οι κομματικοί μηχανισμοί στην εβδομάδα που απομένει έως τις ευρωεκλογές, είναι γενική η αίσθηση ότι οι πολίτες δύσκολα θα τσιμπήσουν και θα πιστέψουν ότι στις 9 Ιουνίου κρίνεται το μέλλον της χώρας. Δεν κρίνεται, όσο και αν υπάρχει μία πολιτική σημασία, όπως άλλωστε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Από εκεί κι έπειτα, ο καθένας από τους πολιτικούς αρχηγούς έχει κάνει τις στρατηγικές και τακτικές επιλογές του, θα κάνει «λογαριασμό» το βράδυ των εκλογών και θα δούμε ποια πολιτική ατμόσφαιρα θα επικρατήσει. Θα παρεμβληθεί και το καλοκαίρι, που όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει και από Σεπτέμβριο βλέπουμε.

Ομως, εν όψει αυτών υπάρχει κάτι που έχει μεγαλύτερη σημασία. Αυτό το κάτι έχει δύο σκέλη.

Το ένα αφορά το ποιους θα στείλουμε στην ευρωβουλή, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε όλα σχεδόν τα ψηφοδέλτια υπάρχουν πρόσωπα που θα έπρεπε να είναι στα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου, είτε για να εκπροσωπηθούν αξιοπρεπώς οι 27 χώρες, είτε για να γίνει μία ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης, που τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας, μάλλον δεν έχει συναίσθηση του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται.

Το άλλο σκέλος αφορά τον συσχετισμό δυνάμεων στο ευρωκοινοβούλιο. Και αυτός είναι κρίσιμος, όχι τόσο για το αν θα χυθούν και πάλι κροκοδείλια δάκρυα για την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά κυρίως για το αν θα είναι δυνατή η επίτευξη πλειοψηφίας, που θα «βγάζει» πρόεδρο της Επιτροπής.

Η υποψηφιότητα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, εξακολουθεί να θεωρείται η ισχυρότερη, όμως την ίδια στιγμή έχει αρχίσει και να «χλωμιάζει» επικίνδυνα (για εκείνην).

Αμέσως μετά τις προηγούμενες ευρωεκλογές, η VdL είχε εμφανιστεί ως υποψηφιότητα-κομήτης, με τη Μέρκελ ακόμη σε θέση ισχύος και είχε κατορθώσει μετά βίας και με μόλις εννέα ψήφους, να επιτύχει την πλειοψηφία που απαιτούνταν για την επικύρωση της εκλογής της.

Σήμερα, και με ένα μέτωπο Παρισιού-Βερολίνου-Βαρσοβίας εναντίον της, είναι εξαιρετικά αβέβαιο αν αυτή η πλειοψηφία θα μπορέσει να επιτευχθεί, ειδικώς αν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα χάσει δυνάμεις, έστω και αν παραμείνει πρώτο σε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Ποιες είναι οι εναλλακτικές; Πολλά έχουν ακουστεί και είναι γνωστά, όσο και αν διαψεύδονται. Το όνομα του Μητσοτάκη συζητήθηκε μάλλον ερήμην του, ως πιθανό για την άρση ενός ορατού αδιεξόδου (και ο ίδιος έχει απορρίψει κατηγορηματικά μια τέτοια προοπτική). Το ίδιο και το όνομα του Ντράγκι. Οπως και άλλα.

Με αυτές τις εκκρεμότητες για το σημαντικότερο ίσως θέμα που κρίνεται στις εκλογές, υπάρχει μία ημερομηνία ορόσημο. Αυτή είναι η 17η Ιουνίου. Για την ημέρα αυτή έχει ήδη προγραμματιστεί ένα άτυπο δείπνο εργασίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στο οποίο θα ληφθούν οι αποφάσεις για την επόμενη ευρωπαϊκή ηγεσία.

Μπορεί να έχουμε εκπλήξεις, μπορεί και όχι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News