Υπάρχει μια διάσημη παλιά σπαζοκεφαλιά που απευθυνόταν σε παιδιά του Δημοτικού –όσοι είμαστε κάπως παλιότεροι, ίσως τη θυμόμαστε. Ένας βαρκάρης θέλει να περάσει στην απέναντι όχθη του ποταμού με τη βάρκα του, έναν λύκο, ένα πρόβατο και ένα δεμάτι άχυρα που κουβαλάει μαζί του. Το πρόβλημα είναι ότι η βάρκα του έχει θέση για έναν επιβάτη ακόμα, εκτός από τον ίδιο. Και ο βαρκάρης καλείται να κάνει με τέτοιον τρόπο τις διαδρομές ώστε ποτέ να μη μείνουν μόνοι τους στη μία όχθη ο λύκος με το πρόβατο ή το πρόβατο με τα άχυρα, γιατί τότε ο ένας θα φάει το άλλο.

Κάπως έτσι μοιάζει να διαμορφώνεται η κατάσταση στην Κεντροαριστερά μετά το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, στο οποίο όλοι κερδίζουν ή χάνουν τόσο ώστε στο τέλος της ημέρας κανείς να μην είναι νικητής, κανείς να μην είναι διαλυμένος, αλλά και καμία στρατηγική να μη μπορεί να αναπτυχθεί ανεξάρτητα. Μια ισορροπία, όχι τρόμου, αλλά μάλλον αλληλεξουδετέρωσης.

Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ κρατά τη δεύτερη θέση, αλλά με ένα ποσοστό πολύ χαμηλό και όντας 3ο ή 4ο κόμμα σε όλη την περιφέρεια, κατάσταση που του απαγορεύει να ισχυριστεί ότι βρίσκεται σε πορεία επιστροφής. Το ΠΑΣΟΚ αποτυγχάνει στον προφανή στόχο που είχε μετά την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, να τον υποσκελίσει, αλλά τελικά τον πλησιάζει πολύ –αντίθετα με τις προβλέψεις- και τον ξεπερνά εκτός αστικών κέντρων, έτσι ώστε η ηγεσία του να μπορεί να ισχυριστεί ότι συνεχίζει μια πορεία ανόδου. Και ακόμα και η «Νέα Αριστερά», που το δικό της αποτέλεσμα δεν της αφήνει το παραμικρό παράθυρο ικανοποίησης, μπορεί να βρει μια σανίδα σωτηρίας στην ασταθή ισορροπία που δημιουργείται –ήδη ο Διονύσης Τεμπονέρας, που βέβαια αποτελεί μαύρο πρόβατο στον ΣΥΡΙΖΑ του Στ. Κασσελάκη, την υπολόγισε ρητά στις απαραίτητες διεργασίες της επόμενης ημέρας.

Αριθμητικά, τα πράγματα δείχνουν μία τάση. Τα τρία κόμματα μαζί συγκεντρώνουν 30%, λίγο παραπάνω από το 28,5% της Νέας Δημοκρατίας. Όμως η πολιτική δεν είναι αριθμητική ούτε αθροίσματα. Γιατί στον ασταθή συσχετισμό που διαμορφώνεται είναι δύσκολο ο οποιοσδήποτε να φύγει μπροστά είναι δύσκολο ο οποιοσδήποτε να κάνει πίσω και το σχήμα ή το άτομο που θα συγκέντρωνε όλο αυτό το ποσοστό δεν υπάρχει.

Η πρόταση που κατέθεσαν ο Διονύσης Τεμπονέρας με τον πολύπειρο Αντώνη Κοτσακά, έχει μια λογική. Ζητούν να δημιουργηθεί ένα συντονιστικό όργανο που θα σέβεται τους συσχετισμούς των ευρωεκλογών και θα προετοιμάσει την ενιαία έκφραση του χώρου στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Με μια προϋπόθεση όμως: ότι ο χώρος αυτός πράγματι υπάρχει. Και αυτή τη στιγμή τίποτα δεν συνηγορεί σε κάτι τέτοιο ούτε η απουσία νικητή βοηθά στο να δημιουργηθεί.

Η δήλωση του Στ. Κασσελάκη περί «προοδευτικής αριστείας», την επομένη των εκλογών, έδειξε ήδη ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σκοπό να υποχωρήσει από την προσωπική του ατζέντα, έστω κι αν το ποσοστό που συγκέντρωσε δυσκολεύει κάπως το έργο του για ολοκληρωτικό ρεκτιφιέ ακόμα και στο όνομα του κόμματος. Και από την άλλη, κανείς στο ΠΑΣΟΚ δεν θεωρεί την ατζέντα Κασσελάκη βάση συζήτησης.

Τα στελέχη που κινούνται γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα αναμένεται μέσα στο επόμενο διάστημα να βγουν δημόσια σε υποστήριξη μιας ενωτικής κεντροαριστερής πλατφόρμας -ήδη το υπονόησαν το βράδυ της Κυριακής, τόσο ο Κ. Ζαχαριάδης όσο και η Ο. Γεροβασίλη. Οι προεκλογικές μετρήσεις έδειξαν ότι ο Αλ. Τσίπρας παραμένει, έστω βραχεία κεφαλή, ο δημοφιλέστερος ανάμεσα στις προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς για να διεκδικήσει την αρχηγία της. Πόσο συνετό κι ελπιδοφόρο θα έδειχνε όμως να συνταχθεί η Κεντροαριστερά πίσω από έναν πρώην πρωθυπουργό που έχει υποστεί τέσσερις βαριές ήττες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Αν η κοινωνική πίεση για να δημιουργηθεί ένα ενιαίο κεντροαριστερό σχήμα ήταν μεγάλη, αυτό θα μπορούσε να πυροδοτήσει εξελίξεις. Όμως το αποτέλεσμα των εκλογών δεν έδειξε κάτι τέτοιο. Τα κόμματα της Κεντροαριστεράς λεηλατούνται από την αποχή, απλά λιγότερο από ό,τι η Νέα Δημοκρατία. Και το ενδεχόμενο να κερδίσουν την κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές είναι αυτή τη στιγμή περισσότερο λογιστικό παρά πολιτικό.

Στην παιδική σπαζοκεφαλιά, ο βαρκάρης πρέπει να καταφύγει σε μια ανορθόδοξη πορεία. Να ξεκινήσει μεταφέροντας το πρόβατο και στη συνέχεια να το ξαναφέρει πίσω έτσι ώστε ποτέ να μη μείνει μόνο του είτε με τον λύκο είτε με τα άχυρα. Πρέπει δηλαδή στην τάξη των πραγμάτων να παρέμβει η βούληση και η πονηρία του ανθρώπινου νου. Στην Κεντροαριστερά σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε κοινή βούληση ούτε κοινός νους. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο βαρκάρης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News