Τι θα συνέβαινε αν ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχανε τη δουλειά του τον Μάρτιο του 2023; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ομως το πιθανότερο είναι ότι δεν θα γύριζε στην πατρίδα για διακοπές μακράς διάρκειας και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν στα χέρια της Εφης Αχτσιόγλου. Ενδεχομένως να είχε τσιμπήσει και κάτι στις δημοσκοπήσεις.

Αλλά αυτά είναι χαοτικά πράγματα που δείχνουν ότι μία μπίζνα που χάλασε κάπου στο Μανχάταν μπορεί να σηκώσει τσουνάμι στην ελληνική πολιτική ζωή. Σήμερα ο άνθρωπος, που πρώτα περίμενε να κερδίσει ένα κόμμα για να μετατρέψει το καρτοκινητό του σε συμβόλαιο, ηγείται της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βυθίζοντας την ταυτόχρονα σε υπαρξιακή κρίση. Λέγονται και γράφονται πολλά σε φιλοσοφικό επίπεδο για την κωμωδία που παίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως εδώ υπάρχει και κάτι καρμικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιγαντώθηκε ως φάρσα και τελειώνει ως αστείο. Και είναι να απορείς για ποιο λόγο θεωρείται κωμική η κατάσταση Κασσελάκη και όχι η πρώτη παράσταση με Αλέξη, Ζωή, Καμμένο, Γιάνη. Απλώς τότε ήταν δραματικές οι στιγμές και δεν πιάσαμε το αστείο. Εξίσου κωμική είναι και η διαπίστωση του Φίλη και του Σκουρλέτη για το «σκοτεινό διαδίκτυο» που στήριξε τον Κασσελάκη. Τώρα τους μύρισε η σήψη της υπόγας, τόσα χρόνια δεν είχαν πάρει μυρωδιά, οι λεπτές μύτες τους έπιαναν μόνο το μεθυστικό άρωμα της εξουσίας.

Τέλος πάντων, αυτά είναι πλέον λεπτομέρειες με μικρή σημασία. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο κρίσιμο ερώτημα για τις πιθανότητες επιτυχίας του Στέφανου Κασσελάκη. Αλλά και η έννοια της επιτυχίας είναι υποκειμενική. Ας πούμε ο Κασσελάκης σε προσωπικό επίπεδο είναι απόλυτα επιτυχημένος. Ηρθε από το πουθενά, τον έμαθε όλη η χώρα, έγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έχει μπροστά του μία τετραετία για να το χαρεί. Δεν πρόκειται βέβαια να μπει στο Μαξίμου, εκτός και αν πάει για καφέ, όμως δεν θα το πάρει βαρέως. Ενα μικρομεσαίο προσωπικό κόμμα με εκσυγχρονιστικό προφίλ και σταθερή παρουσία στη Βουλή θα είναι κάτι εξαιρετικό για τον αρχηγό του, η καλύτερη «μπίζνα» που έκανε ποτέ. Ομως ακόμα και αν μετά από τέσσερα χρόνια φύγει ως ηττημένος, θα γυρίσει στα Χάμπτονς έχοντας πετύχει το αδιανόητο. Βέβαια άνθρωποι σαν τον Κασσελάκη βάζουν πάντα μεγάλους στόχους και θρέφονται από το ανικανοποίητο του χαρακτήρα τους. Μπορεί να είναι το παιδικό όνειρο για την πρωθυπουργία που τον κινητοποιεί. Κακό του κεφαλιού του αν συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν μπορεί, σε προσωπικό επίπεδο, να χαρεί αυτό που πέτυχε. Αλλά ναι, αυτή τη στιγμή το ερώτημα είναι αν ο Κασσελάκης δύναται να πετύχει τον τελικό του στόχο.

Αφήστε τις δημοσκοπήσεις στην άκρη και αναρωτηθείτε αν ο Κασσελάκης θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός. Εχουμε δει τα πάντα, γιατί να μη βρεθούμε και μπροστά σε αυτό; Θεωρητικά, αυτή τη στιγμή, οι λίγες πιθανότητες πνίγονται μέσα στα χάχανα. Είναι πιο πιθανό να φύγει με την καθημερινή πτήση για Newark, παρά να μπει στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος. Η λογική λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ένα κόμμα αλληλοσπαρασσόμενων φατριών, χωρίς βαθιά ερείσματα στην κοινωνία, που θα υπομένει τη βάσανο της διαρκούς συρρίκνωσης. Αλλωστε και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η δημοφιλία του προέδρου σβήνει. Είναι άλλο οι μετρήσεις τηλεθέασης και άλλο οι δημοσκοπήσεις.

Ομως ας υποθέσουμε ότι ο Κασσελάκης μαζεύει τα νερά και διώχνει τα βαρίδια από το σκάφος. Και παρουσιάζει κάτι καινούργιο. Ενα αριστερόστροφο «Ποτάμι», ένα ινσταγκραμικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, όσο και αν κάτι τέτοιο ακούγεται αστείο με τον Πολάκη στην πρώτη γραμμή. Και ας δεχθούμε ότι ο ίδιος θα βελτιώσει την εικόνα του, θα θυμίζει περισσότερο πολιτικό αρχηγό και λιγότερο χαρακτήρα ριάλιτι. Αντέχει κάτι τέτοιο στην αναμέτρηση με την πραγματικότητα; Ισως. Αν η χώρα πέσει σε βαθιά κρίση και ο Μητσοτάκης χάσει τον έλεγχο της μπάλας, τότε ναι, ποτέ δεν ξέρεις. Σε τρία χρόνια από σήμερα ο Κασσελάκης δεν θα είναι πλέον ουρανοκατέβατος. Βέβαια θα έχει ένα κόμμα χωρίς βαθιές κοινωνικές ρίζες και ιδεολογικά ερείσματα, αλλά κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί ως και ατού. Είναι τόσα αυτά που έχουμε δει την τελευταία δεκαετία, ώστε όλα φαίνονται ταυτοχρόνως πιθανά και απίθανα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, με τα σημερινά δεδομένα, αν αυτός ο άνθρωπος χτυπήσει δυνατά την πόρτα της εξουσίας, κάτι πολύ περίεργο, κάτι βαθιά τραυματικό θα έχει συμβεί στη χώρα.

Τώρα αν μου ζητήσετε να βάλω τα λεφτά μου σε στοίχημα, θα έλεγα ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα φύγει και θα είναι νύχτα. Θα αράξει στα Χάμπτονς και ο προσωπικός του απολογισμός θα έχει την πικρή επίγευση της αποτυχίας. Κρίμα, γιατί όπως θα του πει και ο Τάιλερ, το φθινόπωρο του 2023 πέτυχε αυτό που δεν τόλμησε να φανταστεί κανείς. Αυτό θα ήταν το προσωπικό μου ποντάρισμα. Αλλά οι στοιχηματικές ζουν από όλους εμάς που πηγαίνουμε στον κουβά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News