Με την ανάδειξη του νέου Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής από την Κεντρική Επιτροπή ολοκληρώνεται ο κύκλος για την οργανωτική αναδιάρθρωση του κόμματος, όπως είχε υποσχεθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης κατά την εκλογή του τον περασμένο Δεκέμβριο.

Ηταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχαν δυσαρέσκειες για πρόσωπα –για τη συμμετοχή τους ή μη στο ανώτερο καθοδηγητικό όργανο του κόμματος– μολονότι ο κ. Ανδρουλάκης σε μεγάλο βαθμό ικανοποίησε τη δέσμευση του για το τρίπτυχο ανανέωση, εμπειρία και ενότητα, όπως φαίνεται από τη πρόταση που κατέθεσε και τελικά εγκρίθηκε.

Η γκρίνια ωστόσο, αφορά περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τη διαχείριση των προσώπων αρκετά εκ των οποίων έχουν μια κομματική και πολιτική πορεία στο ΠΑΣΟΚ και την παράταξη. Του καταλογίζεται, φερ΄ειπείν – σε χλιαρούς τόνους αλλά του καταλογίζεται– ότι δεν διαβουλεύεται θεσμικά αλλά κατά περίπτωση, ότι ορισμένα πρόσωπα (π.χ Κώστας Χρυσόγονος) εξελέγησαν στη ΚΕ οριακά, όμως εν συνεχεία, με τη στήριξη του, βρέθηκαν σε υψηλές θέσεις εκλογής στο Πολιτικό Συμβούλιο ή το γεγονός ότι ο κ. Ανδρουλάκης δεν συμπεριέλαβε στην πρότασή του πρόσωπα που είχαν σημαντική συνεισφορά, επί ηγεσίας της Φώφης Γεννηματά, όπως ο Μανώλης Οθωνας.

Πάρα ταύτα μικρή σημασία έχει αυτή καθαυτή η επιλογή των προσώπων από τον κ. Ανδρουλάκη. Ο οργανωτικός ακτιβισμός είναι απαραίτητος για να κινητοποιηθεί ένα κόμμα σε τροχιά εκλογών αλλά από μόνος του δεν αρκεί αν δεν υπηρετεί μια συγκεκριμένη και σαφή πολιτική πρόταση που θα τεθεί απέναντι στην κυβερνητική πρακτική της ΝΔ και την αντιπολιτευτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε αν δεν υπηρετεί την απάντηση που τίθεται, είτε το θέλει ο κ. Ανδρουλάκης είτε όχι, στο ερώτημα πώς θα κυβερνηθεί η χώρα αν δεν προκύψει αυτοδυναμία.

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Μέχρι τώρα ο κ. Ανδρουλάκης υποστηρίζει ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εφαρμόσει μια σοσιαλδημοκρατική πολιτική την οποία εκτιμά ότι έχει ανάγκη η χώρα. Κατά μία ερμηνεία ίσως να σημαίνει πώς αν είναι ισχυρό μπορεί ως ισότιμος εταίρος να συζητήσει κυβερνητική συνεργασία.

Διαφορετικά «όσοι υποστηρίζουν τον δικομματισμό ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας το ΠΑΣΟΚ μόνιμα στο περιθώριο και συμπλήρωμα, να απαντήσουν», όπως ανέφερε πρόσφατα στέλεχος με ιστορική διαδρομή που βρίσκεται σήμερα δίπλα στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Επί των πολιτικών προτάσεων έχουν φανεί ψήγματα, σαφή σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ ενέργεια), αλλά αποσπασματικά καθώς δεν συνιστούν ακόμη συγκροτημένη πολιτική πρόταση. Την ευθύνη ασφαλώς θα τη σηκώνουν ο Νίκος Χριστοδουλάκης και αρκετά άλλα στελέχη με κυβερνητική εμπειρία με τη συνδρομή επιστημόνων που θα παρουσιάσουν το εκλογικό προγραμματικό πλαίσιο του κόμματος , στις αρχές του φθινοπώρου. Μέχρι τότε προγραμματίζεται μια ημερίδα για την αγροτική πολιτική μέχρι το τέλος του Ιουνίου, στη Λάρισα και στις αρχές Σεπτεμβρίου για τη Παιδεία, στην Πάτρα. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν τα νέα πρόσωπα που επέλεξε δίπλα του ο κ Ανδρουλάκης έχουν την επάρκεια και την εμπειρία να το περάσουν στην κοινωνία και βεβαίως να το διαχειριστούν, κατά τη διάρκεια μιας καθοριστικής προεκλογικής μάχης για το μέλλον της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης;

Απάντηση τώρα δεν υπάρχει. Θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον μέχρι τις πρώτες κάλπες, της απλής αναλογικής, και εν τέλει από το εκλογικό αποτέλεσμα που θα καταγράψει συνολικά το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στις δίδυμες εκλογές.

Αν για παράδειγμα επιβεβαιωθούν οι τάσεις των δημοσκοπήσεων και τα εκλογικά ποσοστά είναι αρκετά ψηλά τότε οι μουρμούρες και οι δυσαρέσκειες θα εκλείψουν δικαιώνοντας τον αρχηγό για τα πρόσωπα που εμπιστεύεται. Αν όμως η εκλογική επίδοση είναι περιορισμένη η εσωστρέφεια θα ενταθεί τόσο για το πολιτικό περιεχόμενο που θα εκπέμπει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ όσο και για την επάρκεια των προσώπων που θα το εκφράζουν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News