Θα τα γράψω ακριβώς όπως τα καταλαβαίνω, δίχως φιοριτούρες. Οτι κάποιο χοντρό παιχνίδι παίζεται εν συνόλω γύρω από ένα πακέτο θεμάτων που περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, την Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ και το  αντιμητσοτακικό μέτωπο είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Οτι κέντρα φαιάς ουσίας και ακόμα πιο φαιών συμφερόντων βρίσκονται σε υπερδιέγερση το αντιλαμβάνεται και η κουτσή Μαρία.

Οτι υπόγεια δίκτυα σχεδιασμών, συνεννοήσεων, πληροφοριών, υπονομεύσεων και ανασυνθέσεων (ενός κομματιού αρχικά και στη συνέχεια ολόκληρου) του πολιτικού μας σκηνικού λειτουργούν πυρετωδώς είναι ηλίου φαεινότερο. Μακριά από εμάς η παραφιλολογία και η συνωμοσιολογία, όταν όμως από μια τρύπα στο έδαφος βγαίνει πυκνός καπνός, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι κάποια μεγάλη φωτιά φουντώνει στο υπόγειο.

Οι ενδείξεις άλλωστε ήταν από καιρό ολοφάνερες. Μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που δεν είναι ικανοποιημένα από την απρόσκοπτη εξουσία του Μητσοτάκη και από την αδυναμία τους να επηρεάσουν το πρωθυπουργικό περιβάλλον προς όφελός τους έχουν από καιρό διατυμπανίσει την αντίθεσή τους στο πρόσωπό του. Αρχική τους πρόθεση ήταν να τον καταστήσουν όμηρο, όταν δεν τα κατάφεραν προσπάθησαν να τον ροκανίσουν και τελευταία αποφάσισαν να τον γκρεμίσουν.

Επί του παρόντος έχουν αποτύχει παταγωδώς, αλλά δεν εγκαταλείπουν. Η εισπρακτική αδηφαγία τους και η προφανής διάθεσή τους να συγκυβερνήσουν δεν καταλαγιάζει. Και αφού απέτυχε κάθε προσπάθειά τους να διχάσουν ή να πολυδιασπάσουν την Κεντροδεξιά, την οποία συνεχίζει να ελέγχει ο Μητσοτάκης, εσχάτως αποφάσισαν να κατασκευάσουν στα μέτρα τους τον κεντροαριστερό πόλο που θα λειτουργήσει ως αντίπαλο δέος στην εξουσία του.

Ο δύστυχος ο Κασσελάκης ούτε που κατάλαβε από πού του ήρθε. Απαντες ξαφνικά στο κόμμα του άρχισαν να ζητούν την εκπαραθύρωσή του, ακόμα και οι πιο καρδιακοί του φίλοι και υποστηρικτές. Με τον ίδιο φευγαλέο τρόπο που πήρε το κόμμα, θα το χάσει. Εως χθες φιλικές του εφημερίδες και υποστηρικτικές του ιστοσελίδες ανακάλυψαν ξάφνου όλα του τα ελαττώματα, λες και ο Κασσελάκης δεν ήταν ίδιος και πριν έξι μήνες. Διάφορα κέντρα ενημέωσης χτυπούν σαν χταπόδι τον Μητσοτάκη, αλλά μήτε στον Κασσελάκη μήτε στο ΠΑΣΟΚ στρέφονται για τη σωτηρία του τόπου. Αναζητούν έναν άλλον σωτήρα… πρώτα του κεντροαριστερού πόλου και σε δεύτερο χρόνο της χώρας.

Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς κάτω από αυτά τα πολυπλόκαμα (αλλά με το ίδιο βασικό μοτίβο) σενάρια, ένα πρόσωπο ξεπροβάλλει πάντα. Ο Αλέξης Τσίπρας. Είτε υπαινικτικά είτε δια της ατόπου απαγωγής, πάντα οι «λύσεις» καταλήγουν μυστηριωδώς στον πάλαι ποτέ άχαστο. Ο οποίος παριστάνει τον αμέτοχο και τον χολωμένο, πλην κινεί τα νήματα σε αγαστή συνεργασία με τα μεγαλοσυμφέροντα που παλιότερα φώναζε ότι πολεμά με μανία.

Ο σημερινός βρασμός στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εν πολλοίς έργο του Τσίπρα. Μετά το γκρέμισμα του Κασσελάκη θα έρθει η σειρά μιας άχρωμης ηγεσίας που θα παρακαλά τον παλιό αρχηγό να ενεργοποιηθεί ξανά, όχι για το κόμμα του, αλλά για τη συνολική ανασύνταξη του χώρου. Την ίδια ώρα, τα κέντρα φαιάς ουσίας επεμβαίνουν στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Αναζητούν και προωθούν και εκεί μια ίδιου τύπου ηγεσία, που θα περιμένει τον Παράκλητο Τσίπρα να δράσει. Τέρμα οι αυτονομίες, τέρμα οι ιδεολογικές αποσαφηνίσεις, το μοναδικό ζητούμενο είναι να κατασκευαστεί το αντίπαλο δέος Μητσοτάκη.

Και ύστερα θα έρθει η ώρα του γιουρουσιού, με τους μεγαλοσχήμονες που ζητούν όλη την πίτα δική τους να τρίβουν τα χέρια τους. Αυτό είναι το βασικό σενάριο. Δεν ξέρουμε αν θα καταφέρουν να υλοποιηθεί και με ποια μορφή, πάντως ας μη μας περνούν για χαϊβάνια. Μάτια έχουμε και βλέπουμε, μυαλό διαθέτουμε και καταλαβαίνουμε. Πρώτο σκαλοπάτι των σχεδίων τους η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News