Λογικά, η Φώφη θα ‘πρεπε να είναι υπέρ της απλής αναλογικής. Είναι το μόνο εκλογικό σύστημα που θα επέτρεπε στο μικρό ΚΙΝΑΛ (άρα και στην αρχηγό του) να παίξει κάποιο ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας. Κάθε άλλο σύστημα ενισχυμένης με μπόνους, ευνοεί αντικειμενικά τα δυο μεγάλα κόμματα του διπολισμού και αφήνει τα μικρότερα στην άκρη του πολιτικού συστήματος δίχως ουσιώδη συμμετοχή στα δρώμενα.

Αρα, με ποια λογική η Φώφη συνδιαλέγεται με τον Κυριάκο για κοινά αποδεκτό εκλογικό σύστημα; Για να βοηθήσει την ΝΔ να φτιάξει και μια δεύτερη αυτοδυναμία; Παράλογο. Γιατί δεν κάθεται σε ένα κοινό «αντιδεξιό» τραπέζι με τον Αλέξη να προγραμματίσουν από κοινού μια μελλοντική συμμαχική κυβέρνηση των «προοδευτικών δυνάμεων»; Ο Τσίπρας θα την υποδεχόταν με ανοικτές αγκάλες. Θα πείτε βέβαια πως μέχρι χθες ο Αλέξης έκανε κανονικό παιδομάζωμα στα στελέχη της Φώφης, όμως αυτός δεν είναι λόγος να μην της τείνει χείρα φιλίας και συνεργασίας. Ο Τσίπρας ποτέ δεν δεσμεύτηκε στις πρωινές του θέσεις απ’ αυτά που είπε ή έκανε από βραδύς.

Θα πείτε επίσης ότι η Φώφη μπορεί να μην σκέφτεται με τον ίδιο κυνισμό και συνεπώς να αδυνατεί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με κάποιον που έχει για χόμπι τα ρεσάλτα στο δικό της μαγαζί. Η θέση της όμως για την άρνηση της απλής αναλογικής έχει μεγαλύτερο βάθος από την εκδίκηση στη συριζαϊκή στρατολόγηση του Τζουμάκα, του Ραγκούση ή της Μαριλίζας. Η δε «σύμπλευση» της με τον Κυριάκο στο θέμα του εκλογικού νόμου και του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν είναι στρατηγική της επιλογή αλλά προσωρινή τακτική που οφείλεται στην διαφορετική ανάγνωση των δεδομένων απ’ αυτήν του Τσίπρα.

Η Φώφη πιστεύει ότι η χώρα έχει μπει σε μια περίοδο μακράς πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας της (κεντρο)δεξιάς. Βλέπει άλλωστε τι γίνεται και στην Ευρώπη. Ο Τσίπρας ούτε το πιστεύει αυτό, ούτε δικαιούται να το πιστέψει -εδώ που τα λέμε- διότι τότε αυτοευνουχίζεται. Ο Αλέξης λοιπόν κάνει έναν πόλεμο εναντίον του Κυριάκου, τον οποίον η Φώφη θεωρεί επί του παρόντος ανέλπιδο και ατελέσφορο. Ποιος ο λόγος να συντάξει τις δυνάμεις της μ’ αυτόν που πιστεύει ότι δεν έχει ελπίδα να κερδίσει; Εντάξει, αλλά τότε τι ακριβώς κάνει η Φώφη αυτή την περίοδο; Κάθεται άπρακτη;

Οχι. Η Φώφη κάνει εμφύλιο εντός του πόλου της Κεντροαριστεράς. Μπορεί ο Τσίπρας να πιστεύει ότι αυτός ο αγώνας έληξε το 2019 με πλήρη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, η Φώφη όμως δικαιούται να πιστεύει ότι τα πράγματα ακόμα παίζονται. Με δεδομένη την σημερινή ισχύ του δεξιού πόλου, κάθε στραπατσάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε προσωπική ήττα του Αλέξη, στον μεν γενικό πόλεμο ευνοεί τον Κυριάκο αλλά στον εμφύλιο του κεντροαριστερού χώρου αντικειμενικά ενισχύει το ΚΙΝΑΛ. Ετσι τουλάχιστον πιστεύει η Φώφη και οι περί αυτήν.

Στο ΚΙΝΑΛ πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα, η τελική ηγεμονία στον κεντροαριστερό πόλο θα κριθεί μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Κι αν θέλουμε να είμαστε τελείως κυνικοί, μια δεύτερη αυτοδυναμία Κυριάκου μετά από μια νέα διπλή ήττα του Αλέξη, θα θέσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε σφοδρή δοκιμασία. Μια πιθανή αποχώρηση Τσίπρα ή η παραμονή του στην ηγεσία με πέντε συνεχείς ήττες στο κεφάλι του, μπορεί να αποδειχθεί ο καταλύτης για ανακατανομή των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς.

Αυτή θα είναι η ζαριά της Φώφης, υπό την προϋπόθεση ότι στις ίδιες εκλογικές μάχες δεν θα κονιορτοποιηθεί και το ποσοστό του ΚΙΝΑΛ. Κοντολογίς, η Φώφη πάει να φάει τον Αλέξη μέσω του Κυριάκου και να κλαδέψει τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω της ΝΔ. Αν σήμερα διατείνεται ότι «ο Τσίπρας ανέβασε τον Κυριάκο στην εξουσία», τότε θα πει ότι «ο Τσίπρας απέτυχε και ως πρωθυπουργός και ως αντιπολιτευόμενος». Και δεν θα χει εντελώς άδικο. Μετά, μια δεξιά κυβέρνηση δεύτερης τετραετίας θα έχει πια ολοκληρώσει τον κύκλο της και δυνητικά θα παραδώσει την εξουσία στην κεντροαριστερά, η εσωτερική ηγεμονία της οποίας θα έχει παιχτεί από την αρχή.

Κυνικό σχέδιο; Ουτοπικό; Οπορτουνιστικό; Παιδαριώδες; Μπορεί, αλλά αυτό είναι. Το άλλο θα ήταν να συνασπιστεί από τώρα με τον Αλέξη, για να κάνουν μαζί αντιδεξιά γιουρούσια σ’ ένα κάστρο που η Φώφη πιστεύει ότι σήμερα είναι άπαρτο. Να οδεύσουν δηλαδή παρέα σε μια ήττα, συνασπισμένη με τον άνθρωπο για τον οποίον έχει πει πως «κάθε φορά που του δίνω το χέρι, μετά μετρώ τα δάκτυλα μου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News