Το έχουμε δει συχνά σε αγώνες ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Το παιχνίδι δεν πάει καλά, ο προπονητής κοιτάζει τον πάγκο και απελπίζεται επειδή γνωρίζει, καλύτερα από όλους, ότι το ρόστερ του δεν έχει βάθος. Ετσι συχνά καταφεύγει σε ακραίες λύσεις που, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα υπήρχαν στην παλέτα των επιλογών του. Ρίχνει στο ματς πιτσιρικάδες ή, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, αναβαθμίζει τη Ραλλία Χρηστίδου για να μετακινηθεί ο Πολάκης.

Ο ανασχηματισμός που κάνει αυτές τις μέρες ο Στέφανος Κασσελάκης περιγράφεται ιδανικά από το πρόβλημα του προπονητή χωρίς καλό ρόστερ. Διότι, πράγματι, ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια στα πλευρά του κόμματος και του προέδρου είναι η έλλειψη γνωστών και ικανών πολιτικών στελεχών. Δείτε, για παράδειγμα, ποιοι εμφανίζονται στα τηλεοπτικά πάνελ. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως του Πέτρου Παππά, οι περισσότεροι αντιπροσωπεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ που καταβυθίστηκε στις κάλπες. Τώρα θα βγαίνει και η Βούλα Κεχαγιά, ως εκπρόσωπος. Ομως σε γενικές γραμμές, ο Κασσελάκης, ως πρόεδρος και κόουτς της ομάδας, κοιτάζει τον πάγκο και βλέπει φθαρμένα πρόσωπα και παίκτες που δεν μεταφέρουν φρεσκάδα στο παιχνίδι.

Αυτό είναι λογικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτικός σχηματισμός, δεν είναι ελκυστικός. Για ποιο λόγο ένας νέος άνθρωπος, καταρτισμένος και με διάθεση για προσφορά να πάει να μπλέξει εκεί μέσα; Ναι, ο Κασσελάκης δημιουργεί τις περίφημες δεξαμενές σκέψης, αλλά πρόκειται για όργανα παραγωγής θέσεων, όχι πολιτικών στελεχών που θα πάρουν το παιχνίδι πάνω τους. Μη λησμονούμε, άλλωστε, ότι και ο Τσίπρας είχε φτιάξει think tank, αλλά επρόκειτο για πρωτοβουλία δημιουργίας εντυπώσεων, όχι ουσίας. Η συνθήκη αυτή οδηγεί, εκ των πραγμάτων, στο οne man show του προέδρου. Ακόμα και αν ο Κασσελάκης δεν υπέφερε από αθεράπευτο ναρκισσισμό, θα ήταν υποχρεωμένος να πάρει όλο το παιχνίδι πάνω του. Και, εντελώς μεταξύ μας, αν έδινε ρόλο προβολής στον Τάιλερ μπορεί να κέρδιζε περισσότερα από αυτά που του δίνουν οι κουρασμένες φωνές των έμπειρων συντρόφων.

Δείτε το και αλλιώς. Ποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σας πείθει σήμερα ότι διαθέτει επάρκεια για κυβερνητική θέση; Και έστω ότι διαγράφουμε τη μνήμη από την εμπειρία διακυβέρνησης που μας προσέφεραν. Ξέρετε αρκετούς που στέκονται ανταγωνιστικά στη διαχείριση θεμάτων κρίσιμου ενδιαφέροντος; Οχι. Πέρα, λοιπόν, από το εσωτερικό ξεκατίνιασμα και τις εξαλλοσύνες του προέδρου, ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται τις συνέπειες της στελεχιακής φτώχειας. Εδώ στα αλήθεια ο πρόεδρος πρέπει να βγάλει λαγούς από το καπέλο του. Οχι κουνέλια που παριστάνουν τους λαγούς. Αλλά λαγούς κανονικούς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News