Πρόταση πριν από την αναδάσωση εξπρές που εξαγγέλθηκε για τα καμένα: το υπουργείο Περιβάλλοντος ας στείλει ένα mail στην πρεσβεία μας στην Αυστραλία και να ρωτήσει σε τι κατάσταση είναι τα δάση ευκαλύπτου που το 2019-20 έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Θυμίζω ότι τότε κάηκαν 26 εκατομμύρια στρέμματα και χάθηκαν πάνω από 1,2 δισ. ζώα. Ας ζητήσουν κι ένα βιντεάκι από τα καμένα της μακρινής ηπείρου, είναι πια το ευκολότερο πράγμα του κόσμου. 

Δεν θα μείνουν μόνο κατάπληκτοι με αυτά που θα δουν, αν είναι λογικοί θα πάρουν και ιδέες. Διότι θα διαπιστώσουν ότι οι καμένοι ευκάλυπτοι βλάστησαν ξανά σε χρόνο ρεκόρ και ότι η εικόνα εκτεταμένων αυστραλιανών περιοχών από τις οποίες πέρασε πέρυσι η φωτιά δεν έχει καμία σχέση με την κατάμαυρη απερήμωση που παρουσιάζει ένα ελληνικό βουνό ή πεδιάδα με πευκοδάσος που έπεσε θύμα πυρκαγιάς. 

Δεν είναι άλλωστε διόλου ανόητοι ή άσχετοι με τη δασοπονία ή τη γεωπονία οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Γάλλοι, οι Νοτιοαφρικάνοι, οι Αυστραλοί και πολλοί άλλοι της βόρειας και της νότιας εύκρατης ζώνης, που δημιουργούν μεγάλες αντιπυρικές ζώνες με ευκαλύπτους στις παρυφές των πόλεων που συνορεύουν με δάση. Ούτε είναι βλάκες που ανάμεσα σε μεγάλα δάση παρεμβάλουν τεχνητές φυτείες ευκαλύπτου, ώστε να σταματά ή, έστω, να επιβραδύνεται η φωτιά.

Δεν γνωρίζω τους τεχνικούς λόγους για τους οποίους ο ευκάλυπτος καίγεται δύσκολα και ξαναβλασταίνει μετά τη φωτιά που θα τον τσουρουφλίσει. Ενας γεωπόνος μπορεί να εξηγήσει. Υποθέτω για τους ίδιους λόγους που δεν καίγονται εύκολα και άλλα δέντρα, όπως η καρυδιά ή το κυπαρίσσι. Απλώς μια καρυδιά, για να γίνει σχετικά ευμέγεθες δέντρο, χρειάζεται πέντε χρόνια τουλάχιστον, ενώ ο ευκάλυπτος χρειάζεται έξι μήνες για να γίνει από σπόρος δενδρύλλιο, ενώ παίρνει τρία μέτρα ύψος κάθε χρόνο και από την στιγμή που θα μεταφυτευτεί. 

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν παραγγελθούν σήμερα ευκάλυπτοι σε φυτώρια, θα μπορούν να αναδασώσουν περιαστικές περιοχές σε έξι μήνες, δηλαδή την άνοιξη του 2022, ενώ το καλοκαίρι του 2023 θα είναι ήδη δέντρα τεσσάρων μέτρων. Δεν λέω να γεμίσουν τις πλαγιές ευκαλύπτους, αλλά να φτιάξουν ζώνες γύρω από τις περιοχές που κάηκαν. Αυτές θα ξαναπρασινίσουν εύκολα, γρήγορα και με προοπτική μελλοντικής προφύλαξης των υπόλοιπων περιοχών που θα αναδασωθούν σταδιακά. Είναι μια κάποια λύση, στον αντίποδα μάλιστα του τυφλοσούρτη του πεύκου.

Η δασική μας υπηρεσία, βέβαια, αυτές τις λύσεις τις αντιμετωπίζει με μέγιστη επιφύλαξη. Βάζει μια ταμπέλα «ξενικό δέντρο», ξεχνώντας ότι το πεύκο δεν είναι καθαρά γηγενές. Εγινε με τις πεντηκονταετίες, όταν τα υπόλοιπα προαιώνια γηγενή δέντρα του ελλαδικού χώρου έπεσαν θύματα ξύλευσης, αφήνοντας το εύφλεκτο πεύκο να κυριαρχήσει πλήρως στα πεδινά και τα ημιορεινά. Οι δασικοί μας, επίσης, κάνουν ότι δεν βλέπουν τα εκατομμύρια ευκαλύπτους που υπάρχουν γύρω μας, χαρακτηρίζοντάς τους «αστικά δέντρα», ενώ αυτά φύονται παντού, ακόμα και σε εντελώς άνυδρες περιοχές. 

Τέλος πάντων, το θέμα μας τώρα δεν είναι το ευρύτερο θέμα «ευκάλυπτος», αλλά η επιστράτευση κάποιων λύσεων που θα δώσουν γρήγορη ανάσα πρασίνου στις κατακαμένες περιοχές μας, με παράλληλη προφύλαξη από μελλοντικές φωτιές. (Κάτι ξέρουν για παράδειγμα οι Ισπανοί που έχουν 2 εκατομμύρια εκτάρια φυτειών ευκαλύπτου, κάτι κερδίζουν απ’ αυτό. Κάθε εκτάριο είναι δέκα στρέμματα, θυμίζω.) Γι’ αυτό επαναλαμβάνω την πρότασή μου. Το υπουργείο Περιβάλλοντος ας στείλει ένα mail στην πρεσβεία μας στην Αυστραλία, να δει τι απέγιναν οι καμένες εκτάσεις εκεί, έπειτα από μόλις έναν χρόνο. Και να το κάνει χωρίς να ρωτήσει προκαταβολικά τη δασική υπηρεσία. Διότι, αν την ρωτήσει, πρώτα θα ακούσει «όχι» και μετά θα υποβάλει την ερώτηση.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News