Ας σας έλεγαν ότι εκεί έξω υπάρχουν 9 δισ. ευρώ και σας περιμένουν τι θα κάνατε; Θα μένατε με σταυρωμένα χέρια ή θα ανεβαίνατε στο πρώτο άλογο που θα βρίσκατε μπροστά σας και θα καλπάζατε στην άγρια δύση να συναντήσετε το χρυσάφι;

Αυλαία. Ας έλθουν στη σκηνή οι πρωταγωνιστές: οικοδεσπότες πρωϊνάδικων (επαγγελματίες προστάτες των συνταξιούχων), εργατολόγοι, εκπρόσωποι ενώσεων, οργανώσεων και συλλόγων, όλοι όσοι έχουν μεγάλη καρδιά και θέλουν να δικαιωθούν οι συνταξιούχοι —λες και οι υπόλοιποι είμαστε άσπλαχνοι.

Το νέο ελντοράντο είναι εδώ. Οι φιλεύσπλαχνοι επαγγελματίες δείχνουν τον δρόμο, παρακινούν εξηγούν και συμβουλεύουν με το αζημίωτο τους ενδιαφερόμενους για να κινηθούν γρήγορα —τώρα που είναι καιρός. Κάπως έτσι οι πρωταγωνιστές καθοδηγούν τον χορό —που αγωνιά θολωμένος από τις αντιφατικές πληροφορίες— στις ουρές του ΕΦΚΑ και στα σαλονάκια των εργατολόγων.

Κάπου μέσα στο σενάριο υπάρχει βέβαια ο γκρεμός. Αλλά δεν φαίνεται. Ο γκρεμός είναι φυσικά η χρεοκοπία. Γιατί αν το ελληνικό κράτος υποχρεωθεί να δώσει πίσω 9 δισ. ευρώ αναδρομικά για τις περικοπές μισθών, συντάξεων και δώρων που έγιναν από το 2010 πολύ απλά θα χρεοκοπήσει. Αλλά αυτό δεν πτοεί καθόλου τους πρωταγωνιστές. Μια ζωή την ίδια δουλειά έκαναν, πολλοί έχτισαν περιουσίες και ποτέ κανένας δεν τους ζήτησε τα ρέστα. Πάντα φορούσαν τη μάσκα του «καλού» κι ας ωθούσαν, ο καθένας με τις μικρές του δυνάμεις, το σύνολο στην καταστροφή.

Πλάι στους φιλεύσπλαχνους στέκει πατρικά η κυβέρνηση, έτοιμη κι αυτή να εισπράξει οφέλη. Στις δημοσκοπήσεις και —γιατί όχι— στην κάλπη. Οπου δεν μπορεί να το αποφύγει, βέβαια, ασκεί έφεση στις πρωτόδικες αποφάσεις αλλά αμέσως μετά διευκρινίζει ότι «αναγκάστηκε» να το κάνει —το κλασικό αγαπημένο επιχείρημα ότι «κι εμείς σας βασανίζουμε αλλά δεν μας αρέσει που το κάνουμε». Γιατί η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί παρά να είναι με τους φιλεύσπλαχνους, αυτούς που ανέλαβαν την αποστολή να οδηγήσουν τους συνταξιούχους ξανά στο χρυσάφι.

Με την περίπτωση των αναδρομικών ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνει έναν κύκλο. Από τις κρεμάλες των αγανακτισμένων κατά των «ανάλγητων» που έκοβαν συντάξεις, στα μια χαρά ψηφισμένα από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «ψαλίδια» του τρίτου μνημονίου και από εκεί πίσω στην ίδια γραμμή της μικροκομματικής ιδιοτέλειας. Το κόλπο έπιασε το 2012 ως διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης, γιατί να μην πετύχει και τώρα από την ανάποδη, ως έμμεση στήριξη της κυβέρνησης στα «δίκαια αιτήματα»; Αλλωστε εκλογές έρχονται και άλλος θα τα βρει μπροστά του.

Στη μέση του κύκλου βέβαια, στέκει η αντίφαση. Είναι κολοσσιαία αλλά δεν τη βλέπει κανένας —ή κάνει πως δεν τη βλέπει. Η αντίφαση είναι το αδιάψευστο γεγονός ότι το υπουργείο Εργασίας, υπό τη διαχρονικά φιλεύσπλαχνη Εφη Αχτσιόγλου, παραδέχτηκε μέσω της έφεσης σε πρωτόδικη απόφαση που δικαιώνει συνταξιούχο ότι οι υπουργοί που επέβελαν τις περικοπές την εποχή των αγανακτισμένων δεν ήταν τελικά τομάρια και γερμανοτσολιάδες. Το αντίθετο. Προστάτευαν το δημόσιο συμφέρον, το σύνολο των νοικοκυριών (άρα και τους συνταξιούχους) από την ολοκληρωτική κατάρρευση.

Θαυμάστε τη δεξιοτεχνία του δραματουργού: Στην έφεση της κυβέρνησης αναφέρεται ότι οι περικοπές της περιόδου 2010-2012 «ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν για το Δημόσιο Συμφέρον το οποίο στην προκειμένη περίπτωση ταυτίζεται με το συμφέρον των πολιτών, αφού η ενδεχόμενη πλήρης κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας -εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής κρίσης- θα συμπαρέσυρε σε πλήρη κατάρρευση και τα νοικοκυριά όλων των ελλήνων πολιτών»! Κρίμα που δεν μπήκε στο έργο και έμεινε μόνο στις σημειώσεις προς τον σκηνοθέτη.

Η επιστροφή, βέβαια, στην απόλυτη ανευθυνότητα δεν κοστίζει τίποτα στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί η καυτή πατάτα θα σκάσει στους επόμενους, το ξέρει ακόμα και ο Τσακαλώτος που ξέρει τα νούμερα αλλά αν και λαλίστατος τελευταία σιωπά. Η τακτική είναι γνωστή: Ας γίνουν οι επόμενοι για μια ακόμη φορά δυσάρεστοι για να μην πέσουμε όλοι μαζί στο γκρεμό. Οι εκλογές θα έχουν περάσει και τη δουλειά μας θα την έχουμε κάνει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News