Οταν σου πετάνε στα μούτρα μια λίστα με φανταχτερά ονόματα της δημόσιας ζωής που υποτίθεται ότι παρακολουθούνται, όπως και να το κάνουμε, δαγκώνεσαι. Ακόμα κι αν έχεις εμπιστευτεί τον άνθρωπο που σε κυβερνά, ποτέ δεν ξέρεις. Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, τα πρόσωπα σε ξεγελούν, οι ομάδες συχνά εκτραχύνονται, δίχως να ξέρεις αν αυτό συμβαίνει με τη συμμετοχή ή ερήμην του αρχηγού.

Γνωστά πράγματα, τα βλέπουμε και στις ταινίες του Netflix, όπου μέσα από ένα λυόμενο στην Αγία Πετρούπολη βλέπουν τι γίνεται σε μια κρεβατοκάμαρα της Σαγκάης. Εδώ εταιρείες-κολοσσοί και κρατικά ιδρύματα μεγάλων χωρών με προηγμένα συστήματα ασφαλείας ισοπεδώθηκαν από κυβερνοεπιθέσεις, η Μαρία Σαράφολγου και η Ευγενία του Αδωνη θα γλίτωνε;

Βλέπεις, λοιπόν, την πρώτη λίστα. Υπουργοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, σοβαρά τα πράγματα. Αν αυτά συμβαίνουν στην χώρα σου, όλα είναι διάτρητα. Οχι μόνο στο επίπεδο της ασφάλειας των επικοινωνιών, αλλά και στο πεδίο των βασικών δημοκρατικών θεσμών. Μελετάς τα ονόματα, αναρωτιέσαι για τη σκοπιμότητα της παρακολούθησης κάποιων απ’ αυτά και μετά αναζητάς τις αποδείξεις που τα συνοδεύουν. Δεν υπάρχουν. Μια ξερή λίστα και πολλά τελικά συμπεράσματα, δίχως τα λογικά απαραίτητα ενδιάμεσα στάδια.

Και πάλι, όμως, δίνεις χρονικό αβάντζο. Θα τις βγάλει, θα τις δώσει, θα τις παρουσιάσει αυτές τις αποδείξεις, εντάξει, ο εκδότης θα παίξει και το πολιτικό του παιχνίδι, στο κάτω-κάτω πολιτικά στρατευμένος είναι, αναμενόμενο να υποβάλει τον αντίπαλο στο μαρτύριο της σταγόνας. Αντε με τις καθυστερήσεις να αυξήσει λίγο και την κυκλοφορία της εφημερίδας του, λογικό κι αυτό ως έναν βαθμό.

Αλλά περνούν οι μέρες, η χώρα βράζει, οι πολιτικοί αρχηγοί σουρομαδιούνται, οι ευρωπαϊκές εφημερίδες σχολιάζουν, τα τηλεοπτικά τραπέζια καίγονται από το βρισίδι, πλην οι αποδείξεις συνεχίζουν να αποκρύπτονται. Οι επίμονες εκκλήσεις και προκλήσεις «δώσε στοιχεία» πέφτουν πάνω σ’ ένα τείχος αρνήσεων, αναβολών, υπεκφυγών, δικαιολογιών, φόβων και θολών νομικισμών, που εμμέσως πλην σαφώς προαναγγέλλουν ένα πράγμα. «Αποδείξεις δεν θα δείτε. Εχω, αλλά δεν θα τις δείτε». Ενίοτε, δε, και «δεν είναι δική μου δουλειά να τις δείξω, είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να τις βρει ή των ενόχων να αποδείξουν ότι δεν είναι ένοχοι».

Και ενώ η πολιτική ατζέντα κυριαρχείται από αυτό το ομιχλώδες αναπόδεικτο, σκάει μύτη και δεύτερη τρανταχτή λίστα. Ξερή κι αυτή, δίχως στοιχεία. Αλλα δώδεκα ονόματα. Η μεθοδολογία πανομοιότυπη, ένα twit του εκδότη, μια καταδίκη του μαφιόζικου καθεστώτος που κάνει τέτοια αίσχη και μετά σιωπή. Βουρλιστείτε τώρα, τσακωθείτε πάνω στο περιεχόμενου του καταλόγου.

Ο ίδιος ο εκδότης δεν νιώθει την ανάγκη να πει τίποτα περαιτέρω. Αυτοί που του προσφέρουν πολιτική κάλυψη υιοθετώντας πλήρως τον κατάλογό του, επειδή ερωτώνται πιεστικά, αναγκάζονται να εκστομίσουν ονόματα και γεγονότα που –κατά τη γνώμη τους– στοιχειοθετούν το σκάνδαλο. Ενα όνομα εδώ, μια μετοχική σύνθεση άγνωστης εταιρείας εκεί, μια άσχετη συνάντηση δυο άλλων προσώπων κάπου στο εξωτερικό, μια φωτογραφία από κάτι βαφτίσια με διακόσιους καλεσμένους, ένα θρυλούμενο τηλεφώνημα κάποιου τρίτου τύπου με υπουργό, μια δωρεά μηχανημάτων σε υπουργείο προ δεκαετίας και άλλα παρόμοια, που αδυνατεί να συνθέσει ακόμα και ο πιο ευφάνταστος νους. Πλίνθοι, λίθοι τε και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα.

Να δεχτούμε ότι όλα τούτα τα ομιχλώδη είναι κομματάκια ενός ένοχου παζλ που ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί στο σύνολό του, αλλά το συνθέτει σιγά-σιγά η δημοσιογραφική και δικαστική έρευνα; Να το δεχτούμε λοιπόν. Πλην, εδώ, οι κατάλογοι των παρακολουθούμενων μας λένε ότι η έρευνα έφτασε αισίως στο τέρμα της. Οτι μάθαμε τι έκαναν και σε ποιους, αυτοί που έστησαν το παρακρατικό σκάνδαλο. Γιατί λοιπόν δεν τους αποκαλύπτουν;

Εκτός αν υποστηρίζουν ότι ξέρουμε τα πρόσωπα, το πλέγμα των εταιρειών, των συμβάσεων, των σχέσεων ανάμεσα στα πρόσωπα, ξέρουμε και το τελικό αποτέλεσμα της δράσης όλων αυτών, αλλά δεν ξέρουμε τα ενδιάμεσα στάδια. Αυτό τώρα τι είναι; Αποκάλυψη σκανδάλου, συνωμοσία ή καραγκιόζ μπερντέ; Εδώ σας θέλω. Εξ ου και η υποδοχή της δεύτερης λίστας. Την πρώτη την αναπαρήξαν άπαντες, τη δεύτερη την αντιμετώπισαν με αδιαφορία. Στην τρίτη, αν δεν συνοδευτεί με κάποια στοιχεία δίπλα της, θα πάει χαμένο και το μελάνι που θα την τυπώσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News