Στην Πρωσία του 18ου αιώνα, κοντά στο Πότσδαμ, δίπλα από τα θερινά ανάκτορα του βασιλιά Φρειδερίκου του B’  υπήρχε ένας ανεμόμυλος που όμως  έκανε θόρυβο και διατάρασσε τη γαλήνη του βασιλιά. Ετσι, ο Φρειδερίκος κάλεσε τον μυλωνά και ζήτησε να αγοράσει τον ανεμόμυλό του. Οταν αυτός αρνήθηκε, ο βασιλιάς θέλησε να τον φοβερίσει λέγοντας του ότι μπορεί να πάρει έτσι κι αλλιώς το μύλο χωρίς να τον πληρώσει. Η απάντηση του μυλωνά, όπως έμεινε παροιμιώδης: «Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο».

Το περιστατικό δεν είναι ιστορικά τεκμηριωμένο, αν και κάποια στοιχεία του έχουν βάση, αλλά είναι μια τόσο χαρακτηριστική περίπτωση ανάδειξης της πίστης στη Δικαιοσύνη, ακόμα και κόντρα στη θέληση του βασιλιά, που έχει πάρει μυθικές διαστάσεις.

Η δίκη που έγινε την Πέμπτη ως αποτέλεσμα της αγωγής της Βeat κατά του προέδρου της ομοσπονδίας ταξί, για συκοφαντική δυσφήμιση δεν θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον αν για την υπεράσπιση του κατηγορουμένου δεν είχε «επιστρατευθεί» σχεδόν η μισή κυβέρνηση. Πρώτος, ο αρμόδιος υπουργός Μεταφορών, ο οποίος παρά το βαρύ του πρόγραμμα παρέμεινε στο δικαστήριο επί τρεις ώρες επευφημούμενος συχνά από υποστηρικτές του κ. Λυμπερόπουλου που του φώναζαν χαρακτηριστικά: «είμαστε 80 χιλιάδες ψήφοι».

Μάρτυρας υπεράσπισης επίσης ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Αθανάσιος Βούρδας.

Στην ομάδα υποστήριξης ήταν ακόμα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τρύφων Αλεξιάδης και των ΑΝΕΛ,  Θανάσης Παπαχριστόπουλος. Είχε προηγηθεί μάλιστα θερμό tweet υποστήριξης στον κατηγορούμενο από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο.

Συμπτωματικά, κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί πριν από μερικούς μήνες, όταν το δίδυμο Σπίρτζη – Λυμπερόπουλου νομοθετούσε από κοινού, όπως προέκυψε από δηλώσεις του δευτέρου, θέλοντας να εξαφανίσει τη Βeat από προσώπου της «Πρώτη Φορά Αριστερά Γης».

Παρά την  ιδεολογική εμμονή της κυβέρνησης ενάντια στην καινοτομία, η οποία βρήκε εύκολα στηρίγματα σε φορείς και εκπροσώπους του νεοσυντηρητισμού, η Βeat τελικά δεν έκλεισε. Συνέχισε να αναπτύσσεται δίνοντας έμφαση στη διεθνή της παρουσία, μια που στην πατρίδα της υπάρχει ακόμα σαφής προτεραιότητα στην αναλογική αντίληψη έναντι της ψηφιακής. (Εξάλλου, αφού αγαπάμε τόσο την παράδοση της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης και το φολκλόρ της πρώτης γιατί να μιλάμε για την τέταρτη;).

Γι αυτούς, ίσως και για άλλους λόγους, συνεχίστηκε ο λεκτικός πόλεμος εναντίον της εταιρείας σε μια προσπάθεια απαξίωσής της, γεγονός που οδήγησε τη Βeat στο να κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, εναντίον του προέδρου της ομοσπονδίας ταξί  για σειρά δημόσιων τοποθετήσεών του. Ο κ. Λυμπερόπουλος μιλούσε για «φοροφυγάδες που κλέβουν τα λεφτά των οδηγών ταξί και των πελατών τους και τα διοχετεύουν σε φορολογικούς παραδείσους», παρά το ότι οι έλεγχοι της εφορίας δεν έδειξαν οποιαδήποτε φορολογική ή άλλου τύπου παράβαση. Όμως τι σημασία έχουν τα πραγματικά γεγονότα αν πρόκειται να χαλάσουν μια ωραία αφήγηση ενάντια στα διεθνή κέντρα εξουσίας και τους νεοταξίτες που θέλουν να καταστρέψουν την πατρίδα μας με τα applications;

Όπως όμως φάνηκε στο δικαστήριο, ο πρόεδρος δεν είναι μόνος του. Το κυβερνητικό μέτωπο ήταν αρραγές, απροκάλυπτα ενωμένο ενάντια στη Βeat, σε έναν ιδεολογικό αγώνα κόντρα στην καινοτομία που δεν βολεύει το κατεστημένο. Και η απόφαση της Βeat να καταφύγει στη Δικαιοσύνη, ενάντια στο παντοδύναμο κυβερνητικο-συνδικαλιστικό σύστημα, θυμίζει τον μυλωνά του Πότσδαμ. Μένει να φανεί το αποτέλεσμα της προσπάθειας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News