Η αυγουστιάτικη βροχή αυτών των ημερών κοντά στην επέτειο του Woodstock (15-18 Αυγούστου 1969) μου θύμισε πως στο περίφημο αυτό φεστιβάλ, εκτός από τη μουσική, την ειρήνη και τον έρωτα, υπήρχε και η βροχή!

Ετσι, μετά την πρώτη έκπληξη των διοργανωτών που δεν περίμεναν πάνω από 100.000 και τους έφτασαν 400.000 (σαν καταιγίδα), προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στην κυκλοφορία και τη διατροφή, έφτασε και η πραγματική καταιγίδα – η καταρρακτώδης βροχή.

Μέχρι και την πρώτη μέρα του φεστιβάλ (15 Αυγούστου) ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και πολλοί από τους θεατές δεν είχαν φροντίσει να πάρουν μαζί τους κατάλληλο εξοπλισμό. Ομως από το απόγευμα άρχισε να ψιλοβρέχει. Τη δεύτερη μέρα, αμέσως μετά την εμφάνιση του Τζο Κόκερ (όπου και η εντυπωσιακή διασκευή του «With a little help from my friends» – ίσως η πιο πετυχημένη διασκευή τραγουδιού των Beatles) άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Ετσι, το τεράστιο χωράφι μεταβλήθηκε σε θάλασσα λάσπης. Η βροχή με τη λάσπη δημιούργησε προφανώς πολύ δύσκολες συνθήκες στο μεγάλο πλήθος που έζησε εκεί για δύο ακόμη ολόκληρες μέρες, χωρίς καμία υποδομή για να τις αντιμετωπίσει, ενώ ακόμα και οι παραστάσεις έγιναν με σοβαρές καθυστερήσεις. Ετσι, το φεστιβάλ επιμηκύνθηκε κατά μία μέρα.

Βλέποντας το κλείσιμο του φεστιβάλ από τον Τζίμι Χέντριξ, μπροστά σε 35.000 κόσμο που κατάφερε να μείνει μέχρι και το τέλος, σκέπτομαι πόσο διαφορετικές μπορεί να είναι οι αντιδράσεις των ανθρώπων απέναντι στις ίδιες εξωτερικές συνθήκες, ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο βρίσκονται και την αλληλεπίδρασή του με το δικό τους αξιακό και συμπεριφορικό σύστημα, όπως και τη διαφορά που κάνει η αίσθηση να είσαι μέσα σε πλήθος που το ενώνουν κοινά πολιτιστικά στοιχεία.

Είναι χαρακτηριστική η σκηνή, που διασώθηκε και στο φιλμ, όταν λένε στο πλήθος «Αν τραγουδήσουμε όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τη βροχή» και ο κόσμος τραγουδάει «No rain»!

Και μετά ο Κάρλος Σαντάνα μπαίνει με το «Soul Sacrifice», με τα κρουστά του να συνοδεύουν το πλήθος που τραγουδάει μέσα στη βροχή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News