Για τον Πρωθυπουργό είναι ο «Αγγελος» και ο «Δημήτρης» και τους συνεχάρη δημοσίως. Για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης επίσης είναι ο «Αγγελος» και ο «Δημήτρης», κάτι σαν εθνικά σύμβολα. O υπουργός Αμυνας είχε άλλωστε θέσει ήδη τον πήχη πολύ ψηλά· υποδέχτηκε τον «Αγγελο» και τον «Δημήτρη» με τιμητικό άγημα στο «Μακεδονία», επικαλέστηκε την Παναγία, είπε «τους συγχαίρω διότι κράτησαν τον όρκο τους ως καλοί και φιλότιμοι στρατιώτες», μετά πήγε μαζί τους και στη ΛΑΕΔ για μια μικρή δεξίωση.

Ο,τι έγινε με τους δύο στρατιωτικούς, τον ανθυπολοχαγό Αγγελο Μητρετώδη και τον λοχία Δημήτρη Κούκλατζη μετά τη δίκαιη απελευθέρωσή τους ήταν ένα λάθος. Μια καταστρατήγηση όχι μόνο της φιλοσοφίας του στρατεύματος αλλά και της ίδιας της λογικής. (Για να μην παρεξηγηθώ επαναλαμβάνω: ό,τι συνέβη ΜΕΤΑ τη δίκαιη απελευθέρωσή τους είναι λάθος· είναι αυτονόητο και εθνικό καθήκον ότι δεν αφήνουμε κανέναν πίσω, όμως από εκεί και έπειτα, με τα αγήματα και την ηρωoποίηση χάθηκε το μέτρο όπως είπε και ο Ζουράρις).

Είναι κατανοητή η ανάγκη της κυβέρνησης να βρει εθνικές επιτυχίες μετά την εθνική τραγωδία στο Μάτι, έστω και ψευδεπίγραφες, κατανοητή και η ανάγκη της αντιπολίτευσης να ακολουθήσει το κλίμα για να μη φανεί μεμψίμοιρη. Ομως όλα αυτά πηγάζουν από την όχι και τόσο κατανοητή ανάγκη του λαού όχι γενικά για ήρωες, αλλά για ήρωες μιας σεζόν. Και εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα.

Είμαστε μια χώρα που στην τρομακτική ανάγκη μας να βρούμε ήρωες —κάθε λαός το έχει ανάγκη, αλλά εμείς έχουμε χάσει πολλές δεκαετίες ανάδειξης εθνικών συμβόλων λόγω ιδεολογικοπολιτικών διχασμών— λειτουργούμε πληθωριστικά, σπεύδουμε να ηρωoποιήσουμε εύκολα και άκριτα, έστω για λίγο και μετά βλέπουμε. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση σπεύδουν αβασάνιστα και υστερόβουλα να ικανοποιήσουν αυτή τη συλλογική βουλιμία. Ετσι και τώρα, με τον «Αγγελο» και τον «Δημήτρη».

Ας θυμίσουμε, λοιπόν, ορισμένα πράγματα που τείνουμε να ξεχάσουμε. Οι δύο «ήρωες» στρατιωτικοί υποτίθεται ότι είναι εκπαιδευμένοι να μην χάνουν τον δρόμο τους σε οποιαδήποτε συνθήκες. Εκτός αν οι συνθήκες σύλληψής τους δεν είναι ακριβώς αυτές που μάθαμε, τότε έχουν υποπέσει σε ένα απίστευτο λάθος, δεν εκτέλεσαν ως όφειλαν τα καθήκοντά τους, παρέδωσαν τον οπλισμό τους, εξέθεσαν τη χώρα, έδωσαν λαβή στον Ερντογάν να προβάλει δικά του αιτήματα (για τους Οκτώ και ποιος ξέρει τι άλλο) και ανάγκασαν την Αθήνα να σπαταλήσει πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο για να πετύχει την απελευθέρωσή τους.

Κάθε άλλο παρά ήρωες είναι.

Βέβαια, η ηρωoποίηση του «Αγγελου» και του «Δημήτρη» ίσως να υποκρύπτει και μια ενοχή, ότι η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων είχαν αδιαφορήσει για τα μηνύματα από την άλλη πλευρά και χωρίς να έχουν δώσει σαφείς διαταγές για επαγρύπνηση των περιπόλων τους έστειλαν στο στόμα του λύκου. Ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος δήλωσε ότι η αιχμαλωσία των δύο ήταν σχέδιο προμελετημένο του Ερντογάν, άρα δύο τινά συνέβησαν, είτε δεν πήραμε χαμπάρι το σχέδιο, όπως θα οφείλαμε, είτε το πήραμε και το αγνοήσαμε. Ετσι ο ανθυπολοχαγός και ο λοχίας γίνονται ήρωες ως θύματα των μειωμένων αντανακλαστικών της στρατιωτικής γραφειοκρατίας.

Το μήνυμα που στέλνουν η με κάθε επισημότητα τελετή υποδοχής των δύο στρατιωτικών στο «Μακεδονία», η μεταφορά τους με πρωθυπουργικό αεροσκάφος, η παράκαμψη των προβλεπόμενων διαδικασιών —αντί να οδηγηθούν στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο για εξετάσεις τους πήγαν στη ΛΑΕΔ, αντί να κληθούν να δώσουν κατάθεση τους έδωσαν άδεια— καταρρακώνουν κάθε έννοια πειθαρχίας στο στράτευμα και στέλνουν το λάθος μήνυμα. Ποιος θα επιβάλλει πειθαρχικές ποινές πλέον σε ένα στράτευμα όπου η πλημμελής εκτέλεση του καθήκοντος ανάγεται σε πράξη ηρωισμού; Δυο πραγματικοί ήρωες δεν θα ήθελαν κάτι τέτοιο. Ισως ούτε οι Μητρετώδης και Κούκλατζης.

Αλλά σε αυτή τη χώρα έτσι γίνεται με τους «ήρωες». Τέτοια εποχή το 2004 κάναμε γραμματόσημα αθλητές και μετά τρέχαμε να τα αποσύρουμε επειδή πιάστηκαν ντοπέ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News