Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε η λίστα με τους πιο πλούσιους αθλητές του κόσμου για το 2022. Μια λίστα δέκα ονομάτων, στα οποία για πρώτη φορά είδαμε και έναν Ελληνα. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, τη ζωή του οποίου μπορούμε πλέον να παρακολουθήσουμε και στη βιογραφική ταινία «Rise», έκανε θριαμβευτική είσοδο στην εν λόγω λίστα, στο νούμερο δέκα, με έσοδα 81 εκατομμύρια δολάρια. Τα μισά από το συμβόλαιό του με τους Μπακς και τα υπόλοιπα από διαφημίσεις, χορηγίες και επενδύσεις.

Ο Αντετοκούνμπο ήταν οπωσδήποτε η ευχάριστη έκπληξη της ετήσιας χρυσής δεκάδας των αθλητών, την οποία συμπληρώνουν ο άσος του αμερικανικού ποδοσφαίρου Τομ Μπρέιντι, ο κορυφαίος μεξικανός μποξέρ Κανέλο Αλβάρες, ο τενίστας Ρότζερ Φέντερερ, οι μπασκετμπολίστες Κέβιν Ντουράντ και Στεφ Κάρι, ο βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Νεϊμάρ, ο βασιλιάς της Γιουνάιτετ Κριστιάνο Ρονάλντο, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς και ο Λιονέλ Μέσι.

Η δυσάρεστη έκπληξη αυτής της λίστας, βέβαια, για ακόμα μία χρονιά, ήταν η απουσία γυναικείων ονομάτων. Μια απουσία που δυστυχώς είναι θεσμός, μιας και ποτέ δεν έχουμε δει κάποια γυναίκα αθλήτρια να φιγουράρει σε μια χρυσή δεκάδα καλοπληρωμένων του αθλητισμού, παγκοσμίως.

Για την ακρίβεια, οι αθλήτριες είναι ακριβοθώρητες ακόμα και στο Τop 50. Συγκεκριμένα, μόνο δύο γυναίκες έχουν καταφέρει να μπουν στη διευρυμένη λίστα των πιο πλούσιων αθλητών φέτος, και αυτές είναι η Ναόμι Οσάκα και η Σερένα Γουίλιαμς. Η Οσάκα, μάλιστα, κατάφερε σε ηλικία 24 χρόνων να κερδίσει 60 εκατομμύρια δολάρια, ένα ποσό-ρεκόρ για γυναίκα αθλήτρια. Στο Τop 50 είχε μπει και η Μαρία Σαράποβα πριν από λίγα χρόνια.

Δεν είναι καθόλου περίεργο, βέβαια, που οι κορυφαίες τενίστριες καταφέρνουν να έχουν το άγγιγμα του Μίδα. Ως γνωστόν, το τένις προσελκύει πολλούς χορηγούς, πολλοί εκ των οποίων ανήκουν στην αφρόκρεμα της παγκόσμιας οικονομίας. Το περίεργο είναι ότι μόνο αυτές έχουν μια πιθανότητα πρόσβασης στη χρυσοφόρα πηγή και ότι για όλες τις υπόλοιπες είναι όνειρο καλοκαιρινής νυκτός.

Η εξήγηση για την παραπάνω αδικία μπορεί να δοθεί με δύο λέξεις: τηλεοπτικά συμβόλαια. Ο γυναικείος αθλητισμός δεν έχει αντίστοιχη προβολή και ζήτηση, όσο ο ανδρικός, από τους τηλεοπτικούς σταθμούς και τα συμβόλαια που κλείνονται είναι πιο αδύναμα. Οσο για τις προσπάθειες που γίνονται για να τον ενδυναμώσουν, δεν έχουν αποδώσει μέχρι στιγμής και πολλά, πράγμα που αποτυπώνεται ασφαλώς και στις λίστες των πιο ακριβοπληρωμένων αθλητών ετησίως. Ολα μια αλυσίδα είναι, άλλωστε.

Δεν πάει να είσαι η καλύτερη των καλύτερων, να έχεις κερδίσει σε Ολυμπιακούς Αγώνες και πρωταθλήματα, να έχεις κάνει καριέρα στον πρωταθλητισμό και να σε ξέρει όλος ο κόσμος, άμα είσαι γυναίκα, δεν μετράς και τόσο. Μπορεί να ανεβαίνεις δέκα-δέκα τα σκαλιά στο άθλημά σου, αλλά το κασέ σου δεν θα το δεις να ανεβαίνει όπως αν ήσουν άνδρας.

Είναι η θλιβερή αλήθεια και μια ακόμα αφορμή για να μιλήσουμε για το χάσμα ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων. Αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, αλλά πάντα υπαρκτό, πάντα εκεί για να μας υπενθυμίζει ότι οι γυναίκες πρέπει να παλεύουμε για να καλύψουμε κενά αδικίας χρόνων. Στον αθλητισμό ή αλλού, στον επαγγελματικό στίβο, στα μικρά της καθημερινότητας. Από το πώς θα περπατήσουμε στον δρόμο και από πού θα περάσουμε για να μην κινδυνεύσουμε, μέχρι το πώς θα διαχειριζόμαστε το σώμα μας – μιας και έχει ανοίξει μια ακόμα θλιβερή συζήτηση, με την πιθανότητα απαγόρευσης των αμβλώσεων σε κάποιες Πολιτείες των ΗΠΑ.

Πιστεύετε ότι το ζήτημα των αμβλώσεων και της απουσίας καλοπληρωμένων γυναικών στον αθλητισμό δεν σχετίζονται; Εγώ νομίζω ότι όλα έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Τη γυναίκα που αγκομαχά να κατακτήσει τα αυτονόητα. Γιατί είναι προφανές ότι δεν τα έχει ακόμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News