Ότι τα Εξάρχεια θεωρούνται από κάποιους ιδιόκτητο κρατίδιο στο οποίο δεν επιτρέπεται να μπαίνει όποιος δεν εγκρίνεται από την αφεντιά τους, είναι γνωστό. Ότι οι «ιδιοκτήτες» αυτοί είναι αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, ακροαριστεροί, μέλη γενικώς του λεγόμενου «χώρου» και των «κινημάτων», είναι επίσης πασίγνωστο και μη επιδεχόμενο αντίρρησης.

Ότι ανεπιθύμητοι στην πλατεία είναι οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι δημοσιολογούντες, οι τηλεορασάνθρωποι, οι με κάθε τρόπο ανήκοντες και δραστηριοποιούμενοι στην προβεβλημένη δημόσια, κρατική ή κομματική σφαίρα, το ξέρουν κι οι πέτρες. Ότι όποιος απ’ όλους τούτους αψηφήσει το νοητό σύνορο του κρατιδίου κινδυνεύει, είναι κοινό όλων τους βίωμα. Ούτε να κάτσει σε μαγαζί της περιοχής επιτρέπεται, ούτε να περάσει από τις ρούγες της.

Ο τρόπος δράσης αυτής της «αστυνομίας» των Εξαρχείων έχει αναλυθεί πολλές φορές. Αρκεί ένα από τα παιδιά που περιπολούν να δει «κάποιον» που δεν του κάνει. Σηκώνει κατ’ ευθείαν το κινητό του, καλεί την ομάδα που κάπου εκεί γύρω συναγελάζεται, μαζεύονται στα γρήγορα, φοράνε της μαύρες κουκούλες, του την πέφτουν και τον ξυλοκοπούν άγρια. Τραβάνε και βιντεάκι για να το κοινοποιήσουν στα social προς γνώση και συμμόρφωση μελλοντικών επίδοξων «εισβολέων».

Ότι τα «παιδιά» αυτών των ομάδων, παρά τον επιφανειακά πολιτικό αυτοπροσδιορισμό τους, στην πραγματικότητα δρουν ως κανονικές συμμορίες είναι ηλίου φαεινότερο. Ότι αυτές οι συμμορίες είναι που τα σπάνε σε κάθε πορεία επιτιθέμενες στην αστυνομία, το ξέρει κι η Κουτσή Μαρία. Ότι υπάρχει οργανική διασύνδεση αυτών των ομάδων τόσο με ποινικούς όσο και με χούλιγκανς είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης.

Μετά ταύτα, το να πάει ένας πολιτικός αρχηγός σε ταβέρνα των Εξαρχείων να φάει, δίχως μάλιστα την αστυνομική του συνοδεία, αποτελεί αποκοτιά πρώτου μεγέθους και ολοφάνερη άγνοια κινδύνου. Ειδικά αυτές τις μέρες που οι κάθε λογής αντισυστημικοί και τιμητές έχουν πάρει τ’ απάνω τους λόγω της τραγωδίας στα Τέμπη.

Χαζομάρα και όχι γενναιότητα είναι επίσης η απόπειρα του, αντί να φύγει όταν άρχισαν να τον κράζουν, να πάει προς το μέρος τους για να συζητήσει μαζί τους. Παρά ταύτα, ο καθένας έχει αναφαίρετο δικαίωμα να συμπεριφέρεται στον εαυτό του όπως νομίζει και να τον εκθέτει σε όποιους κινδύνους επιλέγει. Σε κανέναν μας δεν πέφτει λόγος.

Όταν όμως τις τρώει άσχημα, πάει με σπασμένη μύτη στον Ευαγγελισμό και στην συνέχεια προσπαθεί να πει στην κοινή γνώμη ότι δεν τον έδειραν «αναρχικοί, αριστεριστές, κομμουνιστές ή νέοι μέλη κανενός κινήματος, αλλά μπράβοι της Νύχτας που φαινόντουσαν κιόλας», τότε –να με συμπαθά ο πολιτικός αρχηγός- αλλά είναι ντιπ γελοίος.

Νομιμοποιεί τους φασίστες που τον έδειραν, μόνο και μόνο διότι πιστεύει ότι οι παροικούντες στα Εξάρχεια θα ‘πρεπε να συμπαθούν τον ίδιο και το κόμμα του. Ντροπή και αυτοχειριαστική βλακεία, που τρέφει αυτές τις συμμορίες. Και την ώρα που η αστυνομία ταυτοποιούσε τους αντιεξουσιαστές δράστες, ο δαρμένος αρχηγός πλάσαρε μια πλαστή εικόνα είκοσι μπράβων της Νύχτας που του έστησαν καρτέρι στα Εξάρχεια για να τον δείρουν. Αμ υπάρχουν Μαυρογιαλούροι και του αντιεξουσιαστικού χώρου τελικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News