Τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον έβαλε στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ το 2023. Γιατί; Τον υποχρέωσε κανείς; Υπήρχε πλατιά κοινωνική πίεση ή έξωθεν τζαρτζάρισμα γι’ αυτό; Οχι, πέραν μιας εκατοντάδας ζευγαριών που είχαν ήδη παιδί και αντιμετώπιζαν πρακτικά προβλήματα ουσίας, δεν υπήρχε πίεση ή τέλος πάντων ήταν απολύτως διαχειρίσιμη. Αρα, γιατί έβαλε τον γάμο στο προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματός του; Η απάντηση είναι απλή. Διότι ο Μητσοτάκης πίστευε ότι πρέπει να θεσπιστεί.

Κέρδισε με άνεση τις εκλογές, άρα ο γάμος των ομοφύλων ήταν πια δέσμευση. Αλλά γιατί να την υλοποιήσει τον πρώτο χρόνο; Γιατί να βιαστεί; Και μάλιστα λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές, που ακριβώς επειδή θεωρούνται χαλαρές (στη συμμετοχή και στην ψήφο, όχι στο μήνυμα) κάνουν τους αρχηγούς διπλά και τριπλά προσεκτικούς; Αλλά ο Μητσοτάκης εκεί, το είπε και το έκανε. Γιατί; Αλλος αποχρών λόγος πλην του ότι πίστευε στο μέτρο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Εξέφρασε προ μηνών την αόριστη πρόθεσή του να προχωρήσει στην ψήφιση του νόμου. Κατευθείαν μέτρησε αντιδράσεις. Στο κόμμα του, στην Εκκλησία, στην κοινωνία. Οι γκαλοπατζήδες δούλευαν σαν τρελοί, στοιχεία για το μισο-μισό της κοινωνίας έφταναν σωρηδόν στο Μαξίμου. Τρένο πήγαιναν και οι δηλώσεις υπουργών και βουλευτών του, φωτιά είχαν πάρει οι άμβωνες. Ο Μητσοτάκης είχε πλήρη και ολοκάθαρη εικόνα του τι θα συνέβαινε αν έφερνε τον νόμο προς ψήφιση. Παρά ταύτα τον έφερε. Γιατί; Μα, διότι θεωρούσε ότι αυτό ήταν το σωστό.

Ακουσε από τον Σαμαρά ότι αλλοιώνει τη φυσιογνωμία της παράταξης. Ο Μητσοτάκης δεν μάσησε, διότι η κυβερνητική φυσιογνωμία του δεν φέρει ούτε τη δεξιά ούτε την αριστερή σφραγίδα. Προτιμά να καταγραφεί ως μεταρρυθμιστής που άλλαξε τη χώρα την οποία κυβέρνησε. Και ξέρει επίσης ότι η πολιτική ηγεμονία και η εκλογική πλειοψηφία κατοχυρώνονται με γιούρια προς το μέλλον, όχι με σκάψιμο ταμπουριών για την υπεράσπιση του παρελθόντος.

Ακουσε τον ΣΥΡΙΖΑ να του λέει ότι δίχως τις δικές του ψήφους ο νόμος δεν θα περνούσε. Γέλασε μέσα του, υποθέτω, αναλογιζόμενος την ειρωνεία της Ιστορίας. Φαντάστηκε το κόμμα του Κασσελάκη να καταψηφίζει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Ακουσε και άλλους από τον ΣΥΡΙΖΑ να λένε ότι έκανε το βήμα για να ισοφαρίσει το άσχημο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου. Θα ακουγόταν το επιχείρημα, αν ο νόμος δεν είχε εξαγγελθεί προ μηνών, ενώ το ψήφισμα έσκασε πριν μια εβδομάδα. Βεβαίως, ο Μητσοτάκης πιστεύει ότι με τον νόμο αυτόν βελτιώνεται συνολικά η εικόνα της χώρας ως Δυτικής αστικής δημοκρατίας. Αυτό ναι.

Ακουσε τη Νέα Αριστερά να του λέει: «Φέρατε τον νόμο προς ψήφιση αλλά δεν τον πιστεύετε. Βαθιά μέσα σας πιστεύετε αυτά που λέει ο Σαμαράς». Αξιολύπητος ο ισχυρισμός. Πρώτον, διότι στην πολιτική η τεκμηρίωση δεν είναι αξιόπιστη όταν στηρίζεται σε ψυχαναλυτικά γιατροσόφια απελπισμένων. Και, δεύτερον, διότι οι ακροδεξιοί (όπως κατηγορούν τον Μητσοτάκη ότι είναι), όταν βρίσκονται σε εσωτερικό διχασμό δεν αντιδρούν με ακροαριστερά μέτρα, αλλά με ακόμα πιο δεξιά.

Ακουσε, τέλος, τον Βελόπουλο και τον Νασιό (μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους) να λένε ανοησίες για τον νόμο, ανάξιες να ακούγονται μέσα σε Κοινοβούλιο. Ας κραδαίνουν πολλοί τη δαμόκλειο σπάθη της Ακροδεξιάς που «έρχεται». Ο Μητσοτάκης ξέρει πως όπου υπάρχει ισχυρή και συγκροτημένη Κεντροδεξιά, η Ακροδεξιά δεν καλπάζει. Ειδικά μια Ακροδεξιά με πρόσωπα βγαλμένα από τα πανηγύρια, σαν την δική μας.

Τέλος πάντων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί έναν νόμο και τον πέρασε, αν και είχε επίγνωση ότι και σαράντα κύματα θα τον χτυπούσαν και τελικό κόστος, ενδεχομένως, να είχε. Θα μπορούσε να πει το κεφαλονίτικο «είπα, ξείπα, χέζω την παρόλα μου», αλλά δεν το είπε. Εκανε αυτό που υποσχέθηκε και το έκανε γρήγορα. Του πιστώνεται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News