Την Κυριακή στην Πορτογαλία γίνονται βουλευτικές εκλογές. Κλείνουν τέσσερα χρόνια και δύο ημέρες από τις προηγούμενες (4 Οκτωβρίου 2015) με τις οποίες ήρθε στην εξουσία το Σοσιαλιστικό Κόμμα, υπό την ηγεσία του Αντόνιο Κόστα, και αποτέλεσε τον κορμό του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού μαζί με μικρότερα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Ολες οι δημοσκοπήσεις και οι αναλύσεις δείχνουν ότι ο πορτογάλος πρωθυπουργός πάει για θρίαμβο καθώς οι Σοσιαλιστές αναμένεται να φτάσουν σχεδόν το 40% αγκαλιάζοντας την αυτοδυναμία, ενώ το βασικό κόμμα της Κεντροδεξιάς πιθανόν να καταγράψει τη χειρότερη εκλογική του επίδοση κάτω από 25%. Τι διάολο κάνουν, λοιπόν, ο Αντόνιο Κόστα και οι Σοσιαλιστές του στην ιβηρική πλευρά του Ατλαντικού και είναι το φαβορί, ενώ αυξάνουν όπως φαίνεται, τα ποσοστά τους;

Απλούστατα δίνουν μαθήματα σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Εκσυγχρονισμού της οικονομίας και ενίσχυσης στα δεδομένα της κοινωνικής συνοχής. Το βασικό σχέδιο που κατά κάποιο τρόπο ακολούθησε για μια οκταετία, προ κρίσης βέβαια, ο Κώστας Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ: «άνοιγε» η οικονομία και ταυτόχρονα ενισχύονταν το κοινωνικό κράτος με το ΕΚΑΣ, τη Βοήθεια στο Σπίτι κ.α.

Ο Αντόνιο Κόστα δεν πήρε μόνο το βάρος να διεκπεραιώσει το μνημόνιο αποκαθιστώντας σε σημαντικό βαθμό τις συνέπειές του –μη ξεχνάμε 85 και πλέον δισ. ευρώ ήταν το τριετές κόστος που επωμίστηκαν η οικονομία και η κοινωνία της Πορτογαλίας–, αλλά έβαλε και τις βάσεις για την οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη.

Ο Κόστα κατάφερε να ικανοποιήσει τους δημοσιονομικούς κανόνες των Βρυξελλών προχωρώντας σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και σταθερή φορολογία. Η ανεργία αναμένεται να κινηθεί φέτος στο 6,6%, έχοντας μειωθεί κατά το ήμισυ. Η κριτική που δέχεται από την κεντροδεξιά αντιπολίτευση επικεντρώνεται στο μικρό μέγεθος των δημοσίων επενδύσεων, στα προβλήματα που παραμένουν στο τομέα της δημόσιας υγείας και στην ακόμη σημαντική για τη τσέπη των πολιτών φορολογία.

Ο πορτογάλος πρωθυπουργός όμως έκανε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Δεν ενέδωσε στις σειρήνες του λαϊκισμού για να ακολουθήσει τον δρόμο των παροχών. Με σύνθημα ότι «πρέπει να θωρακιστεί η οικονομία από τις καταιγίδες και δεν θα πρέπει να μην ξεφύγουμε από το μονοπάτι της δημοσιονομικής συμμόρφωσης» (FT), αποκατέστησε μεν σε μεγάλο βαθμό τις απώλειες εισοδήματος που είχαν οι Πορτογάλοι αλλά απέφυγε να υποσχεθεί αυξήσεις στους μισθούς του Δημοσίου, όπως του ζήτησαν επίμονα τα συνδικάτα στη προεκλογική περίοδο.

Ο πορτογάλος πρωθυπουργός, δηλαδή, ακολούθησε και συνεχίζει να ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη πολιτική από αυτήν που κατηγορεί ο Πολ Τόμσεν ότι έκανε ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος ήθελε και κοινό μέτωπο με τον Αντόνιο Κόστα – θα θυμάστε εκείνα τα όμορφα περί ««Συμμαχίας του Νότου»…

Απ’ ό,τι φαίνεται, οι συμπολίτες του Κόστα δέχονται τη μεταρρυθμιστική του ατζέντα σε αντίθεση δυστυχώς με την πλειοψηφία των Ελλήνων που στάθηκε αρνητικά στις μεταρρυθμίσεις από τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2010-12, προτιμώντας να παρασυρθούν στον λαϊκίστικο οίστρο του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση του Μνημονίου με ένα άρθρο που τελικά έφερε το 3ο αχρείαστο Μνημόνιο.

Κυβερνητικό στέλεχος της κυβέρνησης Παπανδρέου όταν ρωτήθηκε πρόσφατα γιατί δεν μπόρεσαν να γίνουν όσα τώρα κάνει ο Κόστα απάντησε αφοπλιστικά: «Εστω και με λάθος τρόπο σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό επιχειρήσαμε να κάνουμε και πήγαμε στο 4,7%. Η κοινωνία μάς γύρισε τη πλάτη. Στη Πορτογαλία όμως στηρίζει».

Εκεί δεν καταλήγουν όλα; Στην κοινωνία; Οι Ελληνες γύρισαν την πλάτη στις μεταρρυθμίσεις και έπειτα χρειάστηκε να τους επιβληθούν με το στανιό. Στην Πορτογαλία τις υιοθέτησαν. Το ελπιδοφόρο είναι ότι αν οι πορτογάλοι Σοσιαλιστές επιβραβευθούν από τους ψηφοφόρους θα είναι πια πυξίδα και για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αρχής γενομένης με τους ομολόγους τους…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News