Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει με το πόρισμά του τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, για το θέμα των παρακολουθήσεων, μας εισάγει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο στην τελική ευθεία για τις εκλογές και όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.

Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η πιο σημαντική κίνηση του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική σκακιέρα, μια κίνηση που συνδέει το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ με το μέλλον του ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, με αυτό που ο Τσίπρας σχεδιάζει ως μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.

Για τον Τσίπρα, αυτή η κίνηση συνιστά τη συμβολική μετάβαση από την εποχή των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην εποχή των ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ.

Η κίνηση αυτή έρχεται την ώρα που βασικοί συνεργάτες του δικάζονται ως κατηγορούμενοι σε ειδικά δικαστήρια, όπου παραπέμφθηκαν μετά τη σύσταση προανακριτικών επιτροπών, στις οποίες η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκαν κοινοβουλευτικά, με στόχο τη διαλεύκανση σκοτεινών υποθέσεων θεσμικής εκτροπής επί των ημερών διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Η λεγόμενη σκευωρία Νovartis και ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες ήταν τα δύο μεγάλα θεσμικά σκάνδαλα της προηγούμενης κυβέρνησης, για τα οποία από πλευράς Μητσοτάκη κυριάρχησε –και εφαρμόστηκε, παρά τις πολλές αντιρρήσεις– η άποψη ότι οι ποινικές ευθύνες θα αναζητηθούν για όλους πλην ενός, δηλαδή του πρώην Πρωθυπουργού. Η λογική «τον πολιτικό σου αντίπαλο δεν τον στέλνεις στο δικαστήριο» υπήρξε εξαρχής η γραμμή Μητσοτάκη.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο, όμως, ότι αυτή τη γραμμή τη συμμερίζεται ο Αλέξης Τσίπρας. Το περιεχόμενο του πορίσματος του ΣΥΡΙΖΑ για τις παρακολουθήσεις κάνει λόγο για την ανάγκη διερεύνησης ποινικών ευθυνών, οι οποίες αφορούν και προσωπικά τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Υπάρχει, βέβαια, μια βασική διαφορά: Επειδή η ΝΔ ήταν σχεδόν βέβαιη νικήτρια των προηγούμενων εκλογών, το αν θα ποινικοποιούσε ή όχι την πολιτική ζωή, και σε ποιο βαθμό, θα καθόριζε ουσιαστικά τις πολιτικές εξελίξεις.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβαίνει το ίδιο. Εχει σχετικά μικρή σημασία η πρόθεσή του να στείλει στο Ειδικό Δικαστήριο τον ίδιο τον Μητσοτάκη για τις παρακολουθήσεις, γιατί, για να το επιχειρήσει, πρέπει να κερδίσει πρώτα τις εκλογές, πράγμα που υπό τις παρούσες συνθήκες –βάσει όλων των δημοσκοπήσεων– μοιάζει εξαιρετικά απίθανο.

Γιατί, λοιπόν, η κίνηση Τσίπρα είναι πολιτικά σημαντική, αν δεν μπορεί να παραγάγει πολιτικό αποτέλεσμα; Ο λόγος δεν σχετίζεται τόσο με τον Μητσοτάκη, όσο κυρίως με τον Ανδρουλάκη. Αλλωστε, σε αυτόν κυρίως απευθύνεται ο Τσίπρας με το πόρισμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Μια υπόθεση που θεωρήθηκε στο ξεκίνημά της «βούτυρο στο ψωμί του Ανδρουλάκη», μετατράπηκε σε βολικό πεδίο σύγκρουσης Τσίπρα – Μητσοτάκη και σε αφορμή βαθιάς ρήξης Ανδρουλάκη – Μητσοτάκη.

Ζητώντας τώρα με το πόρισμά του τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής, ο Αλέξης Τσίπρας έχει διπλό στρατηγικό στόχο: πρώτον, κηρύσσει ουσιαστικά τον (προεκλογικό) πόλεμο στο «καθεστώς Μητσοτάκη» και, δεύτερον, επιχειρεί να φέρει ακόμη πιο κοντά του τον Ανδρουλάκη, τον οποίο υπερβαίνει αντιπολιτευτικά σε ένα θέμα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει σημαία του.

Ετσι, ο  Τσίπρας εμφανίζεται ως ο ισχυρός αντιπολιτευτικός πόλος απέναντι στον Μητσοτάκη, μετατρέποντας τον Ανδρουλάκη σε προεκλογικό και, πιθανώς, και μετεκλογικό σύμμαχό του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News