Η ατμόσφαιρα της συνέντευξης του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Σταύρο Θεοδωράκη έχει συζητηθεί εκτενώς. Αυτό που ίσως δεν έχει αποκωδικοποιηθεί ακόμη είναι το πολιτικό μήνυμα από την πλευρά του Πρωθυπουργού και η προσπάθεια οριοθέτησης των στρατοπέδων ενόψει των εκλογών του Μαΐου —στοιχείο το οποίο εντοπίζεται κυρίως σε όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη.

Ας επιχειρήσουμε την αποκωδικοποίηση όσων ανέφερε ο Πρωθυπουργός, καθώς φαίνεται ότι συνιστούν έναν τροποποιημένο «οδικό χάρτη» για το Μαξίμου ενόψει των εκλογών που θα γίνουν σε δύο μήνες από σήμερα.

«Η πρώτη κάλπη θα μας πει ποιος πρέπει να κυβερνήσει τη χώρα. Η δεύτερη θα μας υποδείξει και πώς θα κυβερνηθεί η χώρα» είπε ο Πρωθυπουργός. Το «ποιος» της πρώτης κάλπης αφορά το γνωστό δίλημμα: Μητσοτάκης ή Τσίπρας. Το «πώς» της δεύτερης κάλπης αφορά προφανώς το αν ο νικητής της πρώτης κάλπης θα είναι αυτοδύναμος ή όχι.

Ως εδώ δεν αλλάζουν και πολλά σε σύγκριση με όσα ήδη γνωρίζαμε, εφόσον και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επανέλαβε στη συνέντευξη τον στόχο της αυτοδυναμίας. Η τροποποίηση της στρατηγικής μετά τις νέες προτεραιότητες που επέβαλε στην πολιτική ατζέντα η τραγωδία των Τεμπών (το κοινωνικό αίτημα για δραστικές αλλαγές, για τον εκσυγχρονισμό του κράτους κλπ.) εντοπίζεται σε όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

«Αυτοί οι οποίοι υπερασπίζονται την κάλπη της απλής αναλογικής να μας πουν από τώρα με ποιους θέλουν να κυβερνήσουν» είπε ο Πρωθυπουργός. Εφόσον δεν υπάρχει καμία πιθανότητα συνεργασίας της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι προφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης εστίαζε στον κ. Ανδρουλάκη.

Κατά τα φαινόμενα, ο Πρωθυπουργός επιχειρεί να οριοθετήσει το στρατόπεδο της ΝΔ έναντι και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και για τις δύο κάλπες. Πιο συγκεκριμένα, να συσπειρώσει τους υποστηρικτές της ΝΔ και του ίδιου (δηλαδή όσους προέρχονται από άλλους χώρους, όπως η Κεντροαριστερά, αλλά συμπαθούν τον κ. Μητσοτάκη) ως τη νύχτα που θα μάθουμε τα αποτελέσματα της δεύτερης κάλπης. Αν δεν διαψευστούν οι δημοσκοπήσεις και η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα στην πρώτη κάλπη, τα αποτελέσματα της δεύτερης κάλπης θα απαντήσουν στη συνέχεια στο ερώτημα αν θα υπάρξει αυτοδυναμία. 

Μέχρι τη στιγμή αυτή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να επιλέγει μια νέα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε όσους στηρίζουν τον εκσυγχρονισμό του κράτους -και ευρύτερα του δημόσιου τομέα-, και σε εκείνους, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που κατά την σημερινή ΝΔ επιδιώκουν να μην αλλάξει τίποτα στη νοοτροπία και τις πρακτικές της δεκαετίας του 1980 που διέπουν ακόμη ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας διοίκησης. 

Το μήνυμα Μητσοτάκη στη συνέντευξη της Τρίτης ήταν τελικά ότι ο ίδιος προσωπικά (που συγκεντρώνει υψηλότερα ποσοστά αποδοχής από το κόμμα του σύμφωνα με τις μετρήσεις) μπορεί να πάει κόντρα στις αναχρονιστικές αντιλήψεις.

Αυτό προέκυψε και από την κομματική αυτοκριτική που έκανε, ως πρόεδρος της ΝΔ, για τους διορισμούς που έκαναν κυβερνήσεις της στο παρελθόν. «Ναι και εμείς κάναμε υπερβολικούς… Κάναμε περισσότερους διορισμούς ενδεχομένως από όσους θα έπρεπε, σε άλλες περιόδους που ήμασταν κυβέρνηση. Είχα πιστεύω το θάρρος να ασκήσω κριτική σε αυτές τις πολιτικές τότε, ως απλός βουλευτής. Δεν ήμουν κάτι παραπάνω» είπε.  

Η ανάδειξη βεβαίως του μεριδίου ευθύνης της ΝΔ για το μεταπολιτευτικό κομματικό κράτος που εγκαθίδρυσε αρχικά το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980 (αντικαθιστώντας το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς) «φωτογραφίζει» καταφανώς το υπόδειγμα Κώστα Καραμανλή – Παυλόπουλου την περίοδο 2004-2009. 

Κυρίως όμως έχει δηκτικό χαρακτήρα προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Κοντολογίς, προτείνει μια νέα διαχωριστική γραμμή, σύμφωνα με την οποία τα δύο αυτά κόμματα υπερασπίζονται το «παλιό» και τους «θύλακες του αναχρονισμού» στο κράτος, ενώ ο ίδιος υποστηρίζει ότι μπορεί να συσπειρώσει τις δυνάμεις που θέλουν την αλλαγή, την αξιολόγηση και τον εκσυγχρονισμό.

Η τακτική αυτή δείχνει να έχει κάποιο νόημα και σε ό,τι αφορά την οριοθέτηση του κεντρώου τμήματος της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ. Οπως έλεγαν την Τετάρτη συνεργάτες του Πρωθυπουργού, ζήτησε από τον κ. Ανδρουλάκη να πει από πριν με ποιον θα συνεργαστεί μετεκλογικά «για να ξέρει ο κόσμος τι θα ψηφίσει». 

Από την άλλη πλευρά είναι προφανές ότι ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει κανένα λόγο να δηλώσει από τώρα με ποιον σκοπεύει να συνεργαστεί προεκλογικά. Και το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε ήδη σε υψηλούς τόνους μέσω του εκπροσώπου Τύπου, Δημήτρη Μάντζου, θυμίζοντας την υπόθεση των υποκλοπών και την παρακολούθηση του αρχηγού του. Η κυβέρνηση απάντησε, κάτι που σπανίως κάνει έναντι του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι και πριν γίνουν γνωστές οι υποκλοπές ο κ. Ανδρουλάκης δεν δέχτηκε να συναντήσει τον κ. Μητσοτάκη. Ενώ το ΠΑΣΟΚ επανήλθε λέγοντας ότι «ουδέποτε υπήρξε επίσημο θεσμικό αίτημα συνάντησης».  

Σε κάθε περίπτωση, η αναγκαστική τροποποίηση της στρατηγικής των κομμάτων ενόψει των εκλογών που θα γίνουν σε δύο μήνες από σήμερα, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η τραγωδία των Τεμπών λειτούργησε ως τομή: αν όχι για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού (αυτό μένει να φανεί στην κάλπη), σίγουρα για τα θέματα που απασχολούν του πολίτες. Με πρώτο και βασικότερο, τη λειτουργία του κράτους. Ετσι, τα Τέμπη επανέφεραν με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο την ουσία της πολιτικής, τον προβληματισμό δηλαδή πάνω στο ίδιο το κοινωνικό συμβόλαιο.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News