Οπως θα διαβάσατε στη δική μας «Βαβέλ», ανάμεσα στις ιστορίες πολιτικής ελαφρότητας που ξεχώρισαν αυτή την εβδομάδα ήταν και το γεγονός ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης απέφυγε την Τρίτη να χαιρετίσει δια χειραψίας τον Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο της «Ναυτεμπορικής», στο Ζάππειο. Παρότι οι διοργανωτές τους έβαλαν στο ίδιο τραπέζι, προσερχόμενος ο κ. Ανδρουλάκης έσφιξε το χέρι της Αννας Διαμαντοπούλου, του Χρήστου Σταϊκούρα και του εκδότη της εφημερίδας Γιώργου Μελισσανίδη, που καθόταν ακριβώς δίπλα στον Τσίπρα, και… έμεινε εκεί. Ενώ και στο άνοιγμα με ποδοσφαιρικές «χαρούλες» που του έκανε αμέσως μετά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε «βαρύς».

«Με τι κάθεσαι και ασχολείσαι», θα πείτε. Και θα είχατε δίκιο, αν το ρεπορτάζ από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ δεν επιβεβαίωνε πως ο κ. Ανδρουλάκης αποφεύγει επιμελώς τελευταία να βρεθεί ακόμη και στον ίδιο χώρο με τον κ. Τσίπρα. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς δαιμόνιος ρεπόρτερ για να το μάθει: το μεταφέρουν αυτοβούλως «αρμόδιες πηγές» της Χαριλάου Τρικούπη.

Γιατί όμως; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Aπό τις πρώτες μέρες μετά την εκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, συνεργάτες του Ανδρουλάκη θεωρούσαν έως και προσβλητικό ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπιζόταν από μερίδα του Τύπου ως «ο νέος Τσίπρας». Τότε, που δεν είχε προκύψει ακόμα η υπόθεση των υποκλοπών και το ρήγμα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα ίδια πρόσωπα έλεγαν ότι δεν υπάρχουν ομοιότητες ούτε στις διαδρομές ούτε στις πολιτικές επιλογές του Ανδρουλάκη και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι θύμιζαν, δε, πως όταν ο κ. Τσίπρας υποσχόταν να σκίσει τα μνημόνια, ο κ. Ανδρουλάκης, ως γραμματέας του ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, ήταν στο στρατόπεδο που πάλευε να μείνει η χώρα στην Ευρώπη. 

Σε αυτούς, λοιπόν, που λένε ότι ο κ. Ανδρουλάκης απέφυγε να συναντήσει τον κ. Μητσοτάκη ακόμη και προ των υποκλοπών, οι συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ θυμίζουν ότι απέφυγε (και αποφεύγει ως φαίνεται) να δει και τον κ. Τσίπρα.  

Διχόνοια… Βρυξελλών 

Το κακό κλίμα είχε φανεί από νωρίς, στις Βρυξέλλες. Η Κουμουνδούρου είχε καταβάλει τεράστια προσπάθεια τα τελευταία χρόνια –και είχε πετύχει– να προσκαλείται ο Τσίπρας ως παρατηρητής στις συνεδριάσεις των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών πριν από τις Συνόδους Κορυφής. Σε μία από αυτές, Τσίπρας και Ανδρουλάκης δεν αντάλλαξαν ούτε βλέμμα, ενώ στην οικογενειακή φωτογραφία επέλεξαν τις δύο άκρες πιστοποιώντας το «δύο ξένοι στην ίδια πόλη».

Ο Ανδρουλάκης διεμήνυσε στην ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια των Σοσιαλιστών ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, κάποιοι φαίνεται ότι έλαβαν υπόψη τους τη διαμαρτυρία, και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί, μέχρι νεωτέρας, σε «παρατηρητή» μιας πρόσκλησης που δεν έρχεται…   

Το πατρονάρισμα έγινε casus belli

Στη συνέχεια, casus belli έγινε ο τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να «πατρονάρει» αντιπολιτευτικά τον Ανδρουλάκη, αναγκάζοντας τη Χαριλάου Τρικούπη να περάσει την ακόλουθη γραμμή στα στελέχη του κόμματος: «Καμία σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των υποκλοπών. Το ΠΑΣΟΚ έχει τη δική του αυτόνομη θέση». 

Ετσι, η υπόθεση των παρακολουθήσεων, πρώτα «έκαψε» τα σενάρια μελλοντικής συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ και μετά χάλασε ακόμη περισσότερο την ήδη προβληματική χημεία του Ανδρουλάκη με τον Τσίπρα. Ο λόγος, προφανής: η Κουμουνδούρου έφερε στα μέτρα της την υπόθεση και ήθελε τον Ανδρουλάκη σε ρόλο γκεστ σταρ, σε ένα αφήγημα που ξέφευγε όλο και περισσότερο από τα τεκμηριωμένα στοιχεία και ανοιγόταν στα χωράφια της κατασκοπευτικής πεζογραφίας. 

Η ουσία του προβλήματος 

Είναι προφανές ότι ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ απωθεί ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και ότι ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί παρά να το σταθμίσει αυτό ως γεγονός και να το λάβει υπόψη του. Επίσης, δεν είναι και πολλοί αυτοί που χαίρονται όταν εκείνος που χτυπάει την πόρτα για να διερευνήσει το ενδεχόμενο συνεργασίας, ατύπως αλλά προφανώς ως απεσταλμένος του Τσίπρα, είναι ο Χρήστος Σπίρτζης. Γιατί όσο κι αν κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ έχουν φάει ψωμί κι αλάτι με τον Σπίρτζη, το στίγμα του Ανδρουλάκη είναι διαφορετικό —ή τέλος πάντων όταν είναι πολλοί όσοι εξωτερικεύουν την αλλεργία τους στην παλαιoπασοκική largesse του «απεσταλμένου», δεν αφήνουν περιθώρια για διαχύσεις.

Το σενάριο της τρίτης ήττας του Τσίπρα

Σκάβοντας, ωστόσο, λίγο πιο βαθιά, θα βρει κανείς στη Χαριλάου Τρικούπη ένα «κατάλοιπο» των αρχικών φιλοδοξιών και της αισιοδοξίας που επικράτησε αμέσως μετά την εκλογή του Ανδρουλάκη, τότε που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να πλησιάσει άμεσα τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ο υπολογισμός αυτός –που δεν εκφράζεται δημόσια– έχει να κάνει με τις ισορροπίες που θα επικρατήσουν στον χώρο της Κεντροαριστεράς αν οι δύο επόμενες κάλπες σφραγίσουν την τρίτη συνεχόμενη ήττα του Αλέξη Τσίπρα – τέταρτη, αν συνυπολογιστεί και η παταγώδης αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019.

Ας δούμε λοιπόν αυτό το σενάριο: μια νέα καθαρή ήττα του Τσίπρα από τον Μητσοτάκη στην ερχόμενη αναμέτρηση θα αποδεσμεύσει δυνάμεις που σήμερα είναι εγκλωβισμένες στον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε εκείνους που θα αμφισβητήσουν την ηγεσία και θα αναζητήσουν ευθύνες, είτε εκείνους που, απογοητευμένοι, θα αναζητήσουν νέα κομματική στέγη, λόγω της εσωκομματικής περιδίνησης που θα ακολουθήσει. Και οι απογοητευμένοι από την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να εκπληρώσει την προσδοκία της εξουσίας θα μπορούσαν να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ. 

Θεωρητικώς, το σχήμα στέκει. Αλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε από το 4% στο 35% χάρη στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Η αδυναμία του, ωστόσο, είναι ο ετεροπροσδιορισμός. Γιατί ο μόνος τρόπος για να υλοποιηθεί το σενάριο, είναι η ΝΔ να είναι αυτοδύναμη στη δεύτερη κάλπη. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο Ανδρουλάκης, που σήμερα δεν θέλει να μιλήσει ούτε στον Μητσοτάκη ούτε στον Τσίπρα, θα πρέπει να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ γιατί, ως αρχηγός του τρίτου κόμματος, δεν συναινεί σε ένα σχήμα συνεργασίας για να κυβερνηθεί ο τόπος. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News