Ναι, δεν μας ταιριάζει το ύφος του. Τα λόγια του. Οι περισσότερες ιδέες του. Η συγκρότησή του.

Εάν αρχίσουμε να παράγουμε απορριπτικές σκέψεις για την ιδιαίτερη προσωπικότητα του, δεν θα σταματήσουμε ποτέ.

Γράφθηκε πως θα καταλυθεί η δημοκρατία και οι ΗΠΑ θα γίνουν ένα μονοκομματικό κράτος.

Για την Αμερική μιλάμε, που ψηφίζει τον Τραμπ για δεύτερη φορά, κερδίζοντας εκτός από τους εκλέκτορες, και την πλειοψηφία σε απόλυτο αριθμό ψήφων.

Οι Αμερικάνοι ψηφίζουν για την Αμερική.

Ποιους και πόσους Αμερικανούς ενδιαφέρει πλέον εάν θα εξακολουθήσουν να είναι ο παγκόσμιος χωροφύλακας, που θα αποφασίζει τι είναι δίκαιο και σωστό σε ολόκληρο τον κόσμο;

Αυτός ο Δυτικόκοσμος που χτίστηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ανδρώθηκε μέσα από τον Ψυχρό Πόλεμο βαίνει προς τη συνταξιοδότηση.

Η νέα δομή, η νέα οργάνωση θα σχεδιασθεί σε γραφεία, σε συνόδους , με εκλογές, σε πεζοδρόμια, σε συντρίμμια μεσανατολικών ή ρωσικών οβίδων, σε αιματοβαμμένα τρομοκρατικά πεδία αθώων και ανυπεράσπιστων, στην οικονομική ανάπτυξη και στα ενεργοβόρα data centers της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα της γενιάς μας.

Σε μια εποχή που δεν είναι πρόσφορη σε συμβιβασμούς. Γιατί τα ΕΓΩ και ίσως και ο θυμός μας θεριεύουν μέρα με την ημέρα, λεπτό το λεπτό, βιντεάκι το βιντεάκι , σχόλιο με το σχόλιο.

Οι Αμερικανοί ψήφισαν για τους Αμερικανούς.

Ψήφισαν για το καλύτερό τους αύριο με όσα μέσα διαθέτουν για να το καταλάβουν.

Ψήφισαν Τραμπ γιατί ακόμα και χίλιοι νομπελίστες να τους εξηγήσουν πως οι ταρίφες μειώνουν στο τέλος και τη δική τους πίτα, αυτοί δεν έχουν τις ικανότητες να το κατανοήσουν.

Ψήφισαν γιατί όσο και αν πέφτει ο πληθωρισμός, αυτό αφορά την ταχύτητα ανόδου και όχι το επίπεδο που πλέον είναι απαγορευτικό για αρκετούς ή πολλούς, ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκονται.

Ψήφισαν γιατί η ανάδειξη της θεματικής του δικαιωματισμού κατέλαβε δυσανάλογη βαρύτητα σε σχέση με την πραγματική αποτύπωσή της στην κοινωνία.

Ναι στις ίσες ευκαιρίες, ναι στη διαφορετικότητα αλλά αυτό το ΝΑΙ, αντί για αποδοχή, σε αρκετές περιπτώσεις έμοιαζε με προσανατολισμό. Ισως εκεί διαταράχθηκε η ισορροπία και αυτό δεν αφορά μόνο την αμερικανική κοινωνία.

Ψήφισαν γιατί οι πρώην μετανάστες έγιναν καθεστώς και δεν ήθελαν να απειληθούν τα κεκτημένα τους. Τόσο και άλλο τόσο είναι ευμετάβλητα τα στρατόπεδα σκέψεων στη σημερινή εποχή μας.

Ψήφισαν γιατί απέναντί τους βρισκόταν το μήνυμα του φόβου, «σταματήστε με κάθε μέσο τον Τραμπ», με σηκωμένο το δάχτυλο της υπόδειξης και της καθοδήγησης.

Ψήφισαν γιατί το θετικό αφήγημα, έστω και ανυπόστατο, κερδίζει πάντα.

Γιατί όμως δεν φοβόμαστε τον Τραμπ;

Γιατί οι Αμερικανοί είναι οι Αμερικανοί. Εχουν τόση εμπιστοσύνη στο σύστημά τους, που οι εκλογές γίνονται αρχές Νοεμβρίου και η αλλαγή εξουσίας γίνεται τον Ιανουάριο…

Φανταστείτε πόσα νομοσχέδια και συμβάσεις χωράνε σε δύο ολόκληρους μήνες.

Δεν φοβόμαστε γιατί οι αμερικανικές εταιρείες είναι, μέχρι να αλλάξει το σύστημα, ο τρόπος που εξελίσσεται ο κόσμος.

Αυτός ο κόσμος όμως γίνεται ολοένα και πιο διχασμένος, όχι εξαιτίας κάποιου σχεδίου ή συνωμοσίας.

Γιατί οι ταχύτητες της εξέλιξης έχουν γίνει πολύ πιο γρήγορες από τις ταχύτητες της προσαρμογής.

Στις ΗΠΑ η εξέλιξη αγνόησε την προσαρμογή και ήρθε ο Τραμπ.

Ας αναλογιστούμε μέσα σε αυτό το πλαίσιο και ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο.

Την Ευρώπη, την Ελλάδα αλλά και τον εαυτό μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News