Θυμάμαι την πρώτη φορά που αισθάνθηκα ντροπή για την τριχοφυΐα στο σώμα μου. Ημουν στην πρώιμη εφηβεία, αρχές Γυμνασίου, εκείνα τα ωραία χρόνια της δεκαετίας του ’90, και κινούσα να πάω σε πάρτι μασκέ.

Ξέρετε τι σήμαινε πάρτι μασκέ για ένα έφηβο κορίτσι, τότε; Είχε ντυθεί σίγουρα κάτι σε σταρ τραγουδίστρια, μια Κάιλι Μινόγκ ή Μαντόνα ας πούμε, ή μια Γκουέν Στέφανι, στο πιο πανκ ροκ. Πάντως, το ζητούμενο ήταν ένα: να εμφανιστεί στο πάρτι όσο πιο κουλ και ωραία μπορούσε.

Δεν θυμάμαι ποια τραγουδίστρια είχα βάλει για στολή. Θυμάμαι, όμως, ότι φορούσα μπλούζα χωρίς μανίκι. Και θυμάμαι, ακόμα, πώς γκρεμίστηκε σ’ ένα δευτερόλεπτο το οικοδόμημα της κουλ και ωραίας αποκριάτικης αμφίεσης που είχα χτίσει. Χρειάστηκε απλώς να σηκώσω το ξεμανίκωτο χέρι μου, για να κάνω μια χορευτική φιγούρα. Δύο συμμαθητές που βρίσκονταν ακριβώς δίπλα, έσκασαν στα γέλια κοιτώντας τη μασχάλη μου, την οποία δεν είχα ξυρίσει (ακόμα).

Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι κάτι κακό τρέχει με την αξύριστη μασχάλη μου, μέχρι εκείνη τη στιγμή που βρέθηκα δακτυλοδεικτούμενη από τα αγόρια της τάξης και μ’ έκανε να θέλω να με καταπιεί η γη. Τα επόμενα δύο χρόνια, δεν έβαλα ποτέ ξανά μπλούζα με τιράντα. Στη θάλασσα δεν σήκωνα χέρι ψηλά, και κυριολεκτικά έσπασα τα νεύρα της μάνας μου, απαιτώντας να κάνω αυτό που κάνει κι εκείνη. Να ξυρίσω τις μασχάλες. Μετά ακολούθησε απαίτηση για τα πόδια.

Πρέπει να έχω δώσει μια μικρή περιουσία σε ξυραφάκια ως τώρα, το μόνο σίγουρο. Τα έχω αναζητήσει σαν τρελή σε περίπτερα στη μέση του πουθενά, όταν ξεχνούσα να τα βάλω στο νεσεσέρ. Κι έχω πληγώσει άπειρες φορές το σώμα μου, στην επαναλαμβανόμενη διαδικασία (λούπα στην κυριολεξία) να εξαφανίσω τρίχες σε πόδια, μασχάλες και μπικίνι. Για ερεθισμούς, ας μην το συζητάμε καλύτερα.

Θα μου πείτε, είναι και η αποτρίχωση και το λέιζερ. Φυσικά πέρασα κι απ’ αυτά. Αλλά το θέμα δεν είναι πώς απαλλάσσεσαι από τις τρίχες σου, αλλά το γιατί μπαίνεις στο παιχνίδι να το κάνεις. Είναι αυτή η κοινωνική προσταγή, που ερχόταν στα μούτρα σου από τότε που ήσουν παιδί ακόμα, και γράφει πάνω σου με bold, όπου βλέπει τρίχα: «αηδία!», «χάλι!» «εξαφάνισέ την!», «δεν θέλουμε να τη βλέπουμε!». Ακόμα και ο όρος «ανεπιθύμητη τριχοφυΐα», αυτό το πρόσταγμα κουβαλά μέσα του. Και σου το μεταδίδει.

Γιατί οι τρίχες στο σώμα μας να είναι ανεπιθύμητες; Ποιος παράλογος κανόνας μας έκανε να μην αντέχουμε τη θέα τους και να μπαίνουμε στη λούπα της εξαφάνισής τους; Καταντά ανυπόφορη, όποια μορφή κι αν παίρνει, και πιστεύω ότι οι περισσότερες γυναίκες θα συμφωνήσουν.

Γι’ αυτό, χαίρομαι πολύ όταν βλέπω αξύριστες μασχάλες, σε νέα κορίτσια. Και τις βλέπω αρκετά συχνά. Η τάση ξεπήδησε μέσα από τη γενιά των millennials και, όσο περνούν τα χρόνια, αποκτά όλο και μεγαλύτερο κοινό. Διάφορες έρευνες, που γίνονται κατά καιρούς, διαπιστώνουν μείωση του ποσοστού νεαρών κοριτσιών που ξυρίζουν ή αποτριχώνουν πόδια και μασχάλες. Η αιτία φαίνεται να είναι η αντίδραση σε πεπερασμένα στερεότυπα, αλλά και μια διαφοροποίηση στα πρότυπα ομορφιάς, η οποία συνδέεται με την επιθυμία των νέων γυναικών να μην παρεμβαίνουν στη φύση.

Στα κοινωνικά δίκτυα, influencers ποζάρουν με σηκωμένα χέρια, δείχνοντας τις ανέγγιχτες από μεθόδους αποτρίχωσης μασχάλες τους. Σαν διαμαρτυρία απέναντι στη μόδα της ανεπιθύμητης τριχοφυΐας, με την οποία μας καταπιέζουν χρόνια. Και πολλές νέες σταρ κάνουν το ίδιο. Μεταξύ τους, πρώτη και καλύτερη, η κόρη της Μαντόνα, Λούρδη. Εχει αφήσει τις τρίχες της στην ησυχία τους, και το φωνάζει με κάθε της φωτογραφία, που, βέβαια, γίνεται viral. Το έκανε ακόμα μία φορά, πριν από λίγες μέρες, ποζάροντας με τη μητέρα της.

Οι αντιδράσεις δεν είναι όλες θετικές, ωστόσο. Διαβάζοντας τα σχόλια κάτω από τη φωτογραφία, θα δεις ακόμα κατάλοιπα του κοινωνικού άγραφου νόμου, που θέλει το γυναικείο δέρμα άτριχο. «Σε παρακαλώ, ξυρίσου» «δεν είναι υγιεινό», «ίου», «ένα ξυραφάκι στην κοπέλα», «Τζίζους, τι είναι αυτό;» κι άλλα τέτοια θα δεις γραμμένα από κάτω. Και θα νιώσεις, όπως ένιωσες τότε. Στο πάρτι που σε κορόιδεψαν για πρώτη φορά οι συμμαθητές σου, επειδή δεν είχες ξυρίσει τις μασχάλες σου.

Το θέμα είναι ότι η Λούρδη και πολλά κορίτσια σαν κι αυτήν δεν νιώθουν έτσι. Δεν λέω ότι αυτό θα σε κάνει να πετάξεις τα ξυραφάκια και ν’ ακυρώσεις το λέιζερ αποτρίχωσης, και θα ακολουθήσεις το παράδειγμά τους. Αλλά μια αίσθηση ανακούφισης και ικανοποίησης, σου τη γεννά. Σαν να παίρνεις κι εσύ την εκδίκησή σου από όσους σε κορόιδεψαν για την τριχοφυΐα σου.
ΥΓ.:

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Madonna (@madonna)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News