Το πρωί της 29ης Μαΐου και λίγο μετά την επιστροφή του από τη Ραμάλα, στη Δυτική Οχθη του Ιορδάνη –και όχι από τη Γάζα, όπως κάποιοι στα social άφησαν εντέχνως να εννοηθεί–, ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε μια ανάρτηση στο facebook με την οποία εγκαλούσε πολύ αυστηρά τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη μη άμεση αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους.

Ο κ. Κασσελάκης στην ανάρτησή του επεσήμανε ότι «η Ελλάδα ήταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας ως προς την τήρηση του διεθνούς δικαίου και τους αγώνες των λαών για ανεξαρτησία». Επέπληξε, δε, πολύ αυστηρά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, διότι εκείνος είπε ότι «δεν είναι ο σωστός χρόνος» για την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους.

Το εντυπωσιακό δεν είναι αυτά που λέει ο Κασσελάκης, είναι ότι οι θαυμαστές/υποστηρικτές του, αρκετοί από τους οποίους είναι παλιοί ψηφοφόροι και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, υπερθεματίζουν από κάτω για τον «κακό Μητσοτάκη» που δεν αναγνωρίζει το κράτος της Παλαιστίνης, πράγμα που θα κάνει ανυπερθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις (ξανα)γίνει κυβέρνηση.

Ολα αυτά φαντάζουν πολύ πιστευτά αν έχεις γεννηθεί μόλις χθες ή έχεις πάθει ολική και ανήκεστο αμνησία. Ή αν πιστεύεις ότι επί ΣΥΡΙΖΑ την είχαμε αναγνωρισμένη την Παλαιστίνη και μετά ήρθε ο Μητσοτάκης και την ξε-αναγνώρισε. Δεν εξηγούνται αλλιώς όλα αυτά.

Εάν, πάλι, δεν έχεις γεννηθεί χθες και δεν έχεις πάθει αμνησία, θα θυμάσαι ότι τον Δεκέμβριο του 2015 ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούτ Αμπάς, είχε επισκεφθεί την Αθήνα και είχε συνομιλήσει με τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ήταν και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ω, τι έκπληξη: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξαναγίνει κυβέρνηση. Αλλά Παλαιστίνη ως κράτος δεν έχουμε αναγνωρίσει ποτέ.

Ο κ. Τσίπρας τότε, στην ερώτηση δημοσιογράφων αν η κυβέρνησή του προτίθεται να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης, όπως ο ίδιος είχε προεκλογικά διακηρύξει μετ’ επιτάσεως, είχε απαντήσει κάτι εξαιρετικά ίδιο με αυτό που καταλογίζει τώρα ο Κασσελάκης στον Μητσοτάκη: «Οταν έρθει η σωστή στιγμή θα το δούμε».

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε στην κυβέρνηση και στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» επί σχεδόν πέντε χρόνια, αλλά η «σωστή» στιγμή για αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης προφανώς δεν ήρθε μέσα σε εκείνο το διάστημα. Αντ’ αυτής ήρθαν άλλα πράγματα: Οι τριμερείς εγκάρδιες συναντήσεις με το Ισραήλ και την Κύπρο, το «υψηλό επίπεδο συνεργασίας» με την κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου, τα ταξίδια του Τσίπρα στο Ισραήλ, και τα λοιπά.

Ο Μαχμούτ Αμπάς έφυγε το 2015 από την Αθήνα με μια πολύ όμορφη πλην παντελώς άχρηστη κίνηση στις αποσκευές του: την ψηφοφορία στο ελληνικό Κοινοβούλιο για αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης, την οποία η κυβέρνηση έγραψε στα παλιά της τα υποδήματα, και τις δηλώσεις Τσίπρα ότι «η Ελλάδα έχει υποστηρίξει και θα υποστηρίζει ενεργά, εντός του πλαισίου του ΟΗΕ, της ΕΕ και άλλων οργανισμών, την ανάγκη για μια λύση δύο κρατών και με ένα βιώσιμο, ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του ’67, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ».

Ναι, το ξέρουμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά θα ήταν δέον να μας εξηγήσει γιατί το κόμμα του οποίου είναι πρόεδρος δεν τήρησε την προεκλογική του δέσμευση όσο ήταν στην κυβέρνηση, αλλά ούτε αξιοποίησε το ψήφισμα της Βουλής υπέρ «της προώθησης από την κυβέρνηση όλων των απαραίτητων διαδικασιών για την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης».

Ναι, το ξέρουμε ότι θα μας πει «να ρωτήσουμε αυτούς που κυβερνούσαν τότε», αλλά δεν πάει έτσι. Το δικό του κόμμα κυβερνούσε, ή τουλάχιστον έτσι διατείνεται, ότι είναι το δικό του κόμμα. Ας κάνει ένα τηλεφώνημα στον Τσίπρα να τον ρωτήσει τι είχε γίνει τότε, να μας πει κι εμάς.

Αν δεν θέλει να μας τα απαντήσει σε αυτά, που τελικά χρειάζονται και πολύ διάβασμα και βαθύτερη κατανόηση των διεθνών σχέσεων και δεσμεύσεων της χώρας –μην τον κουράζουμε–, ας μας απαντήσει σε κάτι άλλο: ήταν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας η χώρα όταν έλεγε ότι θα αναγνωρίσει τους Παλαιστίνιους και μετά από λίγους μήνες έλεγε ότι «δεν είναι η σωστή στιγμή»; Διότι αν ήταν τότε, τώρα γιατί δεν είναι; Επειδή φτάσαμε στο σημείο να σκοτώνονται οι άνθρωποι σαν τις μύγες; Τώρα είναι επιτακτική η ανάγκη, τότε –πριν φτάσουμε εδώ που φτάσαμε– δουλευόμασταν όλοι μαζί;

Να θυμίσω στον κ. Κασσελάκη (και όχι μόνο) ότι επιδρομές στη Γάζα, βίαιοι εποικισμοί, παράνομες κρατήσεις Παλαιστινίων και τα λοιπά γίνονταν και το 2015. Τα είχε πει ο Αμπάς στη Βουλή, που δεν χρειαζόταν κιόλας να τα πει, τα ξέρει όλος ο κόσμος.

Είναι πολύ ωραίο που η Ελλάδα ήταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας (εκτός από σήμερα, που δεν είναι) και τώρα ο Στέφανος Κασσελάκης θέλει να τη βάλει στην ακόμη σωστότερη. Με τη βοήθεια της «ιερής συμμαχίας του ΝΑΤΟ», του Θεού και ποιος ξέρει τι άλλο θα σκεφτεί στην πορεία.

Είναι, επίσης, πολύ ωραίο που οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θυμούνται ότι το κόμμα τους ξανακυβέρνησε. Και που ο κόσμος πιστεύει ό,τι του λέει ο καθένας. Είναι ρομαντικό και γλυκό.

Αυτό που γίνεται στη Γάζα, πάλι, είναι τραγικό. Και δεν λύνεται με λόγια, εντυπωσιασμούς, κούφιες υποσχέσεις και επιλεκτική αμνησία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News