Ψηφοφόροι φεύγουν από την κυβέρνηση, το δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Ενα κατ’ ελάχιστον 3% προστέθηκε μετά τα Τέμπη σε εκείνους που ήδη είχαν φύγει από τον Μητσοτάκη τον τελευταίο χρόνο, μετατρέποντας τη χρόνια και ευρεία πολιτική κυριαρχία του σε γλίσχρα δημοσκοπική διαφορά που κινείται στα όρια του στατιστικού λάθους. Εντάξει, φεύγουν, αλλά που πάνε; Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πάνε, στο ΠΑΣΟΚ δεν πάνε. Ακίνητα, πετρωμένα τα ποσοστά και των δύο αντιπολιτευόμενων.

Μην και πάνε στον λεγόμενο αντισυστημικό χώρο; Οχι δεν πάνε. Είδατε εσείς σε κάποια δημοσκόπηση την εκρηκτική άνοδο οποιουδήποτε κομπάρσου του πολιτικού μας χάρτη; Μπα. Θαρρώ ότι όλη αυτή η φιλολογία περί «αντισυστημικής ψήφου» και περί «ενδυνάμωσης των άκρων» είναι περισσότερο φιλολογική παρά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι η εύκολη καταφυγή της κοινότοπης τηλεοπτικής ψευτοανάλυσης: «Προσέξτε γιατί με αυτά που κάνετε ή δεν κάνετε, ενισχύονται τα άκρα». Πολιτική αμπελοφιλοσοφία…

Μην και πάνε στην γκρίζα ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου; Στο «δεν θα ψηφίσω» ή στο «δεν έχω ακόμα αποφασίσει» ή στο «δεν ξέρω δεν απαντώ» ή στο «δεν θέλω να ψηφίσω κανέναν από τους υπάρχοντες» ή στην ολοκληρωτική και συνειδητή αποχή; Ενδέχεται, αλλά αυτά δεν επηρεάζουν το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα. Μην ακούτε που τα πολιτικά μας κόμματα παριστάνουν ότι κλαίνε για την πιθανότητα μείωσης της συμμετοχής του κόσμου στην εκλογική διαδικασία. Σκασίλα του νικητή η ποιότητα της δημοκρατίας μας και αν θα κερδίσει με τις ψήφους του 70% ή του 50% του εκλογικού σώματος. Νίκη να ’ναι κι όπως να ’ναι.

Μήπως, συνειδητοί και αποφασισμένοι ψηφοφόροι όντες, μετακινούνται σε ένα αδιευκρίνιστο οικόπεδο, αόρατο στους δημοσκόπους, στο οποίο θα παραμείνουν ένα διάστημα για να σκεφτούν με ποιον τελικά θα πάνε και ποιον θα αφήσουν; Αυτό είναι πράγματι ένα ουσιαστικό και υπαρκτό ερώτημα με ουσία. Αν αυτό το 3% έφυγε προς το παρόν από τη ΝΔ, δεν πήγε όμως στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά ζυγίζει τα πράγματα για να δει αν θα επιστρέψει ή αν θα μετακομίσει οριστικά στην κάλπη άλλου κόμματος, τότε (αυτό το 3% συν το άλλο 3% των υποκλοπών) αποτελεί ένα πραγματικό μήλον της Εριδος, μια κρίσιμη μάζα για την οποία κυβέρνηση και αντιπολίτευση μπορούν να ασκήσουν πολιτικές. Ολα τα άλλα είναι έπεα πτερόεντα.

Και, πάντως, καλό θα είναι να αφήσουμε κατά μέρος τη συζήτηση περί αντισυστημικής εξέγερσης. Πούθε προκύπτει ότι το αίτημα για την ύπαρξη τηλεδιοίκησης στα τρένα είναι αντισυστημικό; Μην τρελαθούμε κιόλας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News