Η διαπίστωση του συρμού μας λέει ότι όταν τελειώσουν όλα αυτά, τα πάντα θα είναι διαφορετικά, τίποτα δεν πρόκειται να μείνει ίδιο. Βέβαια η τελευταία αντίστοιχη εμπειρία που είχε η ανθρωπότητα ήταν με την επιδημία της ισπανικής γρίπης, όπου παρά τα εκατομμύρια των νεκρών, ο κόσμος βρήκε τον βηματισμό και ασχολήθηκε με τις συνέπειες του Μεγάλου Πολέμου.

Ενδεχομένως θα πείτε ότι ο κόσμος πριν από εκατό χρόνια δεν ήταν τόσο «μικρός» και σύνθετος. Ωστόσο οι άνθρωποι πάντα προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους στα δεδομένα και διεκδικούν αυτό που αντιλαμβάνονται ως κανονικότητα. Το πιθανότερο είναι ότι κάποια στιγμή η παρένθεση θα κλείσει και θα επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν, μετρώντας απώλειες στην επανεκκίνηση, κλείνοντας τα τραύματα σε βάθος χρόνου.

Πώς θα διαμορφωθούν, λοιπόν, οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ελλάδα μετά το τέλος αυτής της κρίσης; Αυτό και αν είναι σταυρόλεξο με πολλά λευκά τετράγωνα! Ακόμα δεν γνωρίζουμε πώς θα αντεπεξέλθει η χώρα στην πανδημία, τι μέτρα θα ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αν θα υπάρξει κάτι σαν μικρή σεζόν στον τουρισμό και φυσικά αν ο ιός επανακάμψει το φθινόπωρο.

Το αισιόδοξο σενάριο, που μπορεί να αποδειχθεί και αφελές, είναι ότι η πανδημία θα εξελιχθεί με τους σημερινούς ρυθμούς και από τα μέσα Μαϊου η κανονικότητα θα αρχίσει να ανακτά τη θέση της στην καθημερινότητά μας. Αν όντως τα πράγματα εξελιχθούν έτσι, η κυβέρνηση θα βγει στο φως της επόμενης μέρας ενισχυμένη. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν διπλό σκορ σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθολική αποδοχή των μέτρων και υψηλή δημοφιλία για τον Πρωθυπουργό -ήδη κυκλοφορούν ανέκδοτα για το πώς θα ήταν η χώρα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο αυτοί οι συσχετισμοί ισχύουν τώρα, στην περίοδο του σοκ. Ασφαλώς η κυβέρνηση και ειδικά ο Μητσοτάκης κεφαλαιοποιούν πολιτικά τη στάση τους στον Εβρο και στη διαχείριση της πανδημίας, όμως όταν βγουν τα λουκέτα από τα μαγαζιά, θα υπάρξει θυμός, αγωνία, απελπισία. Θα υπάρξει όμως και καινούργιο πολιτικό αφήγημα. Το αίτημα για κανονικότητα θα αντικατασταθεί από την ανάγκη για ανάταξη και αποκατάσταση. Και το ερώτημα θα είναι ποιος από όλους έχει να «πουλήσει» την πιο πειστική πρόταση στην κοινή γνώμη.

Η πολιτική λογική λέει ότι αν η πανδημία δεν σαρώσει, το ενδεχόμενο διπλών εκλογών (απλή αναλογική) το φθινόπωρο προβάλλει εξαιρετικά πιθανό, με τον Μητσοτάκη να λέει ότι χρειάζεται καθαρή εντολή προκειμένου να αναλάβει πρωτοβουλίες ανοικοδόμησης επάνω στα ερείπια που άφησε ο κορονοϊός. Με βάση αυτά που γνωρίζουμε και εκείνα που υποθέτουμε ή ελπίζουμε ως χώρα, οι πιθανότητες είναι με το μέρος του. Ακόμα και τα όποια στραβοπατήματα, θα καλυφθούν από την ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ. Η επικαιρότητα που παράγει η αντιπολίτευση εξαντλείται στους #Μετά_Θα_Λογαριαστούμε και στις διαθέσεις για σκληρό σεξ από τους Κούλογλου και Καψώχα -αλήθεια, συμφωνεί μαζί τους ο πρόεδρος Τσίπρας; Από την άλλη, στο πεδίο της αντιπολίτευσης ίσως δούμε μία ουσιαστική σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, ζωτικής σημασίας για το κόμμα της Φώφης Γεννηματά. Το ερώτημα είναι αν ο λαϊκίστικος λόγος, αυτός που καλύπτει με ζεστό χρήμα τις απώλειες της κρίσης, μπορεί ακόμα να βρει ακροατήριο.

Συμπέρασμα; Δεν υπάρχει κανένα ασφαλές συμπέρασμα. Απλώς ελπίζουμε την πρώτη σελίδα από όσα θα ακολουθήσουν να τη γράψουν οι ζωντανοί και όχι οι νεκροί. Οι νεκροί, άλλωστε, περιλαμβάνονται σε ένα ερώτημα που δύσκολα διατυπώνεται και είναι αδύνατο να απαντηθεί. Με πόσους θα είμαστε ευχαριστημένοι; Με πόσους νεκρούς, αλήθεια, θα τα έχουμε πάει καλά και με πόσους άσχημα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News