Tα κλειστά σχολεία στα lockdown της πανδημίας υπήρξαν από τις μεγαλύτερες πληγές της υγειονομικής κρίσης –η χώρα μας εξάλλου είχε πέρυσι το θλιβερό ρεκόρ κλειστών σχολικών μονάδων πανευρωπαϊκά και το ότι βγήκαμε νικητές που θριαμβολογεί το υπουργείο Παιδείας χωράει πολλή συζήτηση: Οι συνέπειες τόσο σε εκπαιδευτικό επίπεδο, όσο και σε ψυχολογικό, για τους μαθητές όλων των βαθμίδων –για να μην πιάσουμε τις οικογένειές τους και το χοντρύνουμε– έχουν αφήσει ανεξίτηλο και αρνητικό αποτύπωμα.

Αλλά ας πούμε ότι πάει, πέρασε. Η ανακούφιση που επήλθε όταν οι σχολικές αίθουσες άρχισαν και πάλι να σφύζουν από ζωή είναι συνολική, πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη για το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού – όχι μόνο του ελληνικού, όμως ας μείνουμε σε αυτόν. Η βαθύτερη γνώση για τον ιό, τα εμβόλια, τα μέτρα προφύλαξης με μάσκες και self tests ώθησαν στη λειτουργία και πάλι του εκπαιδευτικού συστήματος και, πάντως, στην κατεύθυνση της πολυσυζητημένης κανονικότητας.

Ετσι δεν είναι;

Ε, λοιπόν, «όχι», εκτιμά η ΟΛΜΕ, χαρακτηρίζοντας κάθε άλλο παρά φυσιολογική τη φετινή σχολική χρονιά –σε σύγκριση με ποια άραγε; Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το εμβληματικό συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών, για να πλαισιώσει θεωρητικά την πανελλαδική κινητοποίηση των εκπαιδευτικών (με στάση εργασίας από τις 12.00 έως τις 14.00 και διαμαρτυρία στις 13.00 στο υπουργείο Παιδείας) την Τετάρτη 11 Μαΐου, αναφέρεται σε «υπολειτουργία» της συντριπτικής πλειοψηφίας των σχολικών τμημάτων, λόγω «του παράλογου υγειονομικού πρωτοκόλλου που προέβλεπε το κλείσιμο του τμήματος μόνο εάν νοσούσε ταυτόχρονα το 50% των μαθητών/τριών +1. Για μεγάλο χρονικό διάστημα χιλιάδες τμήματα υπολειτουργούσαν, αφού οι ασθενείς μαθητές/τριες προσέγγιζαν, αλλά δεν άγγιζαν το παραπάνω όριο».

Τονίζει, δε, ότι στο πλαίσιο της ιχνηλάτησης κρουσμάτων, πολύ περισσότερα παιδιά έχασαν μαθήματα, υποχρεωμένα καθώς ήταν να υποβληθούν σε αλλεπάλληλα rapid tests σε δημόσιες δομές. Τα αιτήματα της ΟΛΜΕ είναι βασικά τρία: να περικοπεί άμεσα η εξεταστέα ύλη σε όλες τις τάξεις, να μη λειτουργήσει η Τράπεζα Θεμάτων, να μην εφαρμοστεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ). Η Ομοσπονδία δεν φείδεται οξύτατων χαρακτηρισμών για το αρμόδιο υπουργείο: και ανάλγητο το χαρακτηρίζει, και αδιάφορο το αποκαλεί απέναντι στην πιο πολύπαθη γενιά μαθητών και μαθητριών, καταλογίζοντάς του «άγνοια» για τη σχολική πραγματικότητα.

Κάτι, όμως, φαίνεται να μην πηγαίνει καλά στην ανακοίνωση της Ομοσπονδίας: οι συνδικαλιστές ομολογούν ότι σε πρόσφατη συνάντηση που είχαν με την υφυπουργό Παιδείας και τον γενικό γραμματέα, τους έγινε σαφές ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα με την ολοκλήρωση της ύλης. Πόσο άραγε «αγνοεί» την πραγματικότητα το υπουργείο; Οι γνώστες του πεδίου ξέρουν καλά ότι η Γενική Γραμματεία έχει εντάξει στη ρουτίνα της τη συστηματική επαφή μέσω τηλεδιασκέψεων με τους διευθυντές εκπαίδευσης, τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας, και τους συντονιστές του εκπαιδευτικού έργου.

Μήπως η διαβεβαίωση από πλευράς του υπουργείου προς την ΟΛΜΕ στηρίζεται στην απουσία καταγραφής σοβαρών προβλημάτων ως προς τη διδασκαλία της ύλης; Μήπως τα όποια προβλήματα (διότι πάντα υπάρχουν προβλήματα) που είναι σε γνώση διευθυντών και συντονιστών δεν υπερβαίνουν τη σφαίρα του συνήθους, δεν απαιτούν ειδική διαχείριση;

Από την άλλη πλευρά, απορίας άξιον είναι το ζήτημα της αντιμετώπισης που τυγχάνει από τους συνδικαλιστές η Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας (ΤΘΔΔ) όπως αποκαλείται, γνωστή ως αποθετήριο εξεταστικών αντικειμένων, που αφορά τις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις κάθε τύπου Λυκείου. Σημειωτέον ότι από αυτήν κληρώνονται είτε αυτοτελή θέματα είτε ενότητες θεμάτων που σε ποσοστό αντιστοιχούν στο πενήντα τοις εκατό (50%) της γραπτής δοκιμασίας για τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα στις προαγωγικές εξετάσεις της Α’ και Β’ τάξης κάθε τύπου Λυκείου και στις απολυτήριες εξετάσεις της Γ’ τάξης κάθε τύπου Λυκείου.

Η απορία γεννάται εκ του γεγονότος ότι η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εξέδωσε σχετική εγκύκλιο («Καθορισμός των διαδικασιών πραγματοποίησης των προαγωγικών και επαναληπτικών εξετάσεων Α’ και Β’ τάξης όλων των τύπων Λυκείου μέσω της Τράπεζας Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας») στις 3 Μαΐου, βάσει της οποίας δόθηκε επιπλέον ευελιξία: από τα έξι κληρωθέντα θέματα, οι εκπαιδευτικοί επιλέγουν τα δύο.

«Ανάλογα με το εξεταζόμενο μάθημα, κληρώνονται με τυχαία επιλογή έξι (6) θέματα από τα οποία τρία (3) για το 2ο και τρία (3) για το 4ο ερώτημα ή τρεις (3) ενότητες θεμάτων. δ) Οι διδάσκοντες/-ουσες επιλέγουν τα θέματα ένα (1) για το 2ο και ένα (1) για το 4ο ερώτημα ή μία ενότητα θεμάτων στην οποία θα εξεταστούν οι μαθητές/-τριες. Στη συνέχεια, με ευθύνη του/της Διευθυντή/ντριας, καταχωρίζουν την επιλογή τους στην ΤΘΔΔ», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κατευθυντήριο έγγραφο του υπουργείου.

Πώς και δεν αξιολογείται η κίνηση αυτή ως διευκολυντική για τη διαδικασία των εξετάσεων; Πώς ακυρώνεται συλλήβδην ένα σημαντικό εργαλείο έγκυρης και αξιόπιστης αξιολόγησης των παιδιών στα θρανία, όπως η Τράπεζα Θεμάτων; Γιατί να αποτελεί «σκιάχτρο», όταν σε αυτήν υπάρχουν «προτυποποιημένα θέματα συγκεκριμένων προδιαγραφών»; Οταν σε αυτήν περιλαμβάνονται ενδεικτικά των εξετάσεων θέματα; Και εν τέλει, όταν σε αυτήν παρέχεται η δυνατότητα πρόσβασης των ίδιων των μαθητών και μαθητριών, κατά τρόπον ώστε όλες και όλοι να έχουν τη δυνατότητα να εξασκηθούν στον συγκεκριμένο τύπο θεμάτων στα οποία θα κληθούν να αξιολογηθούν;

Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που η ΟΛΜΕ ζητεί να μην εφαρμοστεί, διαθέτει πολιτική φόρτιση περισσότερο από κάθε τι άλλο σε αυτή την ιστορία. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας έχει άλλωστε δεσμευθεί καιρό τώρα για την κατάργησή της. Αντιθέτως, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως έχει δηλώσει –από βήματος της Βουλής– ρητά και κατηγορηματικά ότι βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, για λόγους αρχής, πολιτικής φιλοσοφίας.

«Ησσων προσπάθεια, εξίσωση προς τα κάτω, λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο. Εχουμε αφήσει πίσω το κακό αυτό παρελθόν της εκπαίδευσης, την ισοπέδωση όλων, την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ έταζε μία θέση στο Πανεπιστήμιο σε όλους, τους έλεγε όλοι ελεύθερα στο Πανεπιστήμιο, μην κουράζεστε με εξετάσεις – ούτε για το Πανεπιστήμιο ούτε για το σχολείο. Τι και αν τα παιδιά μας έμεναν ημιμαθή με αυτόν τον τρόπο. Μας έλεγαν τη σημαία να την κρατάει όποιος κληρώνεται, όχι όποιος είναι ο καλύτερος», ανέφερε μεταξύ άλλων περί τα τέλη Μαρτίου η υπουργός.

Και συμπλήρωσε: «Τι κι αν κοροϊδεύαμε τα παιδιά μας με αυτόν τον τρόπο και δεν τους εξασφαλίζαμε προοπτικές για το μέλλον τους, καθώς οι πιθανότητες να φοιτήσει και να αποφοιτήσει ένας εισακτέος με 1 στα 20 ήταν απειροελάχιστες; Τι κι αν κοροϊδεύαμε τους έλληνες φορολογούμενους; Τι κι αν αυτό δεν υπηρετούσε τα Πανεπιστήμιά μας; Και εδώ έρχεται η απαξίωση από τους ίδιους τους ψηφοφόρους σας: περίπου 6 στους 10 ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Εσείς εκεί. Επιμονή στους εισακτέους της λευκής κόλλας, που εισάγονται μεν, αλλά δεν αποφοιτούν ποτέ από τα Πανεπιστήμια».

Χωρούν όμως αιτήματα με πολιτική φόρτιση, αιτήματα που χαϊδεύουν αυτιά, αιτήματα που ηχούν παρωχημένα, σε ένα σκηνικό που έχει αλλάξει εκ βάθρων μετά την εμφάνιση της πανδημίας; Οχι για το προφανές, για το γεγονός ότι η πανδημία δυσχέρανε την εκπαιδευτική διαδικασία τα προηγούμενα χρόνια, αλλά για το γεγονός ότι το περιβάλλον στο οποίο οφείλουν να κινηθούν εφεξής μαθητές και εκπαιδευτικοί είναι πλέον περισσότερο περίπλοκο, σαφώς πιο απαιτητικό, μεγαλύτερης επισφάλειας. Είναι –χονδροειδώς και απλοϊκά– άλλη «πίστα». Και το στοίχημα που πρέπει πλέον να κερδηθεί είναι να μη μείνει εκτός της «πίστας» αυτής όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος, αν όχι μαξιμαλιστικά το σύνολο, του μαθητικού πληθυσμού στη χώρα. Σε αυτό το στοίχημα θα έπρεπε να εδρεύει μια γνήσια αγωνιστική και αληθινά λαϊκή προσέγγιση της ΟΛΜΕ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News