Κάπου εδώ και με λιγότερους από δύο μήνες να απομένουν έως τις ευρωεκλογές, θα έπρεπε ίσως να σταματήσει η συζήτηση για τον χαρακτήρα τους και το περιεχόμενό τους. Στο κάτω κάτω, πρόκειται για μια διαδικασία συγκρότησης ενός σώματος που, παρότι εκλεγμένο, έχει τη μικρότερη ισχύ μεταξύ των θεσμών της Ενωσης.

Η σημαντικότερη από τις αρμοδιότητές του είναι μάλλον η εκλογή του/της προέδρου της Επιτροπής και κατά τα λοιπά, το πάσης φύσεως lobbying (πολιτικό, οικονομικό κ.ά.). Εξ ου και αυτή τη στιγμή ήδη διεξάγεται μια παρασκηνιακή διαπραγμάτευση με αντικείμενο τις συμμαχίες και τις πιθανές συνεργασίες και πλειοψηφίες την επομένη των ευρωεκλογών και το αν αυτές θα «βγάζουν» πρόεδρο της Επιτροπής. Ως προς αυτά, δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη η επανεκλογή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αλλά αυτή είναι μια συζήτηση για λίγο αργότερα.

Κατά τα λοιπά, σχεδόν όλοι βλέπουν ότι καλό θα είναι να μην κοροϊδευόμαστε ως προς το τι είναι οι ευρωεκλογές.

Και αυτό αντικατοπτρίζεται εν πολλοίς στη σύνθεση των ευρωψηφοδελτίων και στις διαδικασίες που προηγούνται ή ακολουθούν τη συγκρότησή τους. Απόπειρες εσωκομματικών συμβιβασμών και τακτοποιήσεων, επιλογές από τηλεπερσόνες πάσης φύσεως και αμφιβόλου πολιτικής δραστηριότητας και επάρκειας, προφανείς προσπάθειες προσέλκυσης ψηφοφόρων δίχως πολιτικά επίδικα και κριτήρια και, λίγο-πολύ, ασαφή πολιτικά προτάγματα, που μπορεί να είναι σημαντικά, αλλά δεν έχουν να κάνουν με τη διαδικασία αυτή καθαυτή και «πάμε και όπου μας βγάλει».

Ολα αυτά σε τίποτα δεν αλλάζουν εκείνο που πραγματικά ισχύει.

Οι εκλογές αυτές, σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα, δεν είναι ένα βήμα για «μια καλύτερη ΕΕ». Είναι μια διαδικασία καταγραφής δυνάμεων και συσχετισμών και, στην πραγματικότητα, ένα ακόμη στάδιο της ευρωπαϊκής καρκινοβασίας στο πεδίο της σχεδόν χαώδους διάστασης μεταξύ πραγματικότητας που βιώνεται από τους πολίτες και ευρω-ελιτισμού, που εκδηλώνεται συστηματικά από τους θεσμούς της Ενωσης. Ο λογαριασμός θα γίνει αμέσως μόλις κλείσουν οι κάλπες της 9ης Ιουνίου και οι διαπιστώσεις θα έχουν σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρον.

Στα καθ’ ημάς, οι εκπλήξεις είναι μικρές, αν και μπορεί να υπάρχουν στοιχεία που δεν φαίνονται αυτή τη στιγμή. Οι κομματικές επιλογές μπορεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να διευκολύνουν τις συσπειρώσεις ή να τις δυσχεράνουν και, πάντως, ελάχιστες είναι οι επιλογές προσώπων που θα έλεγε κανείς ότι έχει νόημα να βρίσκονται στο Ευρωκοινοβούλιο. Αν πάντως θέλει κάποιος να είναι ρεαλιστής και πολιτικά δίκαιος, τα περισσότερα κριτήρια σε αυτό το πεδίο πληρούνται από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Το αν θα «τραβήξει» ή όχι, εξαρτάται όμως από άλλες παραμέτρους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News